Het bruisende leven van Corry Konings: ‘Ik moet het nu doen, nu ben ik hot’

24 december 2018

Vijftien oliebollen met vijftien vragen erin geprikt. Corry Konings (67) mocht zelf kiezen welke tien zij wilde beantwoorden. Natuurlijk over Expeditie Robinson, maar ook over familie, spijt en de liefde.

Vijftien oliebollen met vijftien vragen erin geprikt. Corry Konings (67) mocht zelf kiezen welke tien zij wilde beantwoorden. Natuurlijk over Expeditie Robinson, maar ook over familie, spijt en de liefde.

Hoe kijk je terug op 2018?

“Het was een fantastisch jaar, vooral door Expeditie Robinson, natuurlijk. Het voelt alsof ik een hit heb zonder liedje. Ik heb er echt een boost door gekregen. Toen ze me vroegen, zei ik eerst nee. Ik vond het niks voor mij. Maar het leek de redactie helemaal te gek. Ik zou de oudste deelnemer ooit zijn, zeiden ze. ‘Nou, ook dat nog’, zei ik. Maar mijn kinderen en ik kijken altijd naar Expeditie Robinson, en zij begonnen helemaal te gillen toen ik vertelde dat ik was gevraagd. Zo is het gekomen.

En ik vond het geweldig. Ik kon me er van tevoren niks bij voorstellen, maar als je daar aankomt… Het is zo prachtig. Ja, die beesten en die insecten niet, natuurlijk. Maar ik zette gewoon mijn bril af, dan zie je ze minder goed. Je wordt daar al vroeg wakker en dan heb je zo’n prachtige zonsopgang. Ik vroeg een keer aan zo’n man hoe laat het was. Dat mocht ’ie eigenlijk niet zeggen, maar het was vijf uur. Wat voor man dat was? Een medisch iemand, die ’s nachts aanwezig is voor als er iets gebeurt. Als je door een bepaald soort slang wordt gebeten, ben je binnen vierentwintig uur dood. Wat er waar is van het gerucht dat we een halve appel kregen voor elke proef? Ja, dat klopt. Je eet daar zo weinig, alleen wat rijst en meel, en alleen wat fruit als je iets vindt. Maar bij een proef moet je je erg inzetten en krijg je van tevoren een stuk banaan of een halve appel.”

Wat heb je geleerd van Expeditie Robinson?

“Dat ik naar mijn gevoel moet luisteren en dicht bij mezelf moet blijven. Nee, dat heeft niks te maken met die ruzie met Aisha. Ik had daar gewoon veel tijd om na te denken en besefte dat ik al bijna vijftig jaar in het vak zit en het tijd wordt om rustiger aan te doen. Al is het sindsdien alleen maar drukker geworden, haha.

Het is zo mooi wat er allemaal is gebeurd. De fans van Expeditie Robinson zetten mij echt op een voetstuk, ik word er soms verlegen van wat ik allemaal meemaak, of lees op social media. Corry Knopings noemen ze me, omdat ik op het eiland touwen knoopte. Laatst ging ik plantjes halen bij het tuincentrum en riep een vrouw: ‘Corry! Jij bent onze held!’ Ze keek elke week samen met haar zoon en ze vonden me zo goed.

Ik ben gewoon wie ik ben, ik ben vrij nuchter. Maar dat dit zo veel teweeg kon brengen, had ik nooit gedacht. Jonge mensen willen opeens met mij op de foto. Het is toch wel mooi dat ik heb meegedaan. Ik ga er nog iets mee doen hoor, ik heb al plannen voor volgend jaar. Ik moet het nu doen. Nu ben ik hot.”

Is je leven gelopen zoals je had gedacht?

“Nou, ik had nooit gedacht dat ik zangeres zou worden. Ik wilde altijd kleuterleidster of stewardess of kapster worden. Het werd kapster, maar ik zong ook in een bandje en werd bekend. Op een gegeven moment kon ik het niet meer combineren. Toen ik voor het zingen koos, was ik blij dat ik mijn kapperspapieren al had, dan kon ik altijd nog een kapsalon beginnen als het geen succes zou worden. Het is nooit nodig geweest.

Dat mijn ouders uit elkaar zouden gaan, had ik ook nooit gedacht. Ik kon niet bij mijn moeder wonen, die woonde bij haar moeder na de scheiding, en mijn vader had een café, dat was ook geen plek voor kinderen. Daarom ging ik bij een tante en oom wonen. Daar heb ik een leuk leven gehad, hoor.”

Waar ben je het meest trots op?

“Op mijn kinderen en mijn kleinkinderen. En dat ik het al zo lang volhoud als zangeres. Dat komt omdat ik het leuk vond om te doen, en nog steeds. Maar ja, mijn huis moest ook betaald worden, het is ook gewoon werk. Ik zit er nu wel aan te denken om kleiner te gaan wonen. Niet vanwege het onderhoud aan mijn zwembad of tennisbaan, ik vind het leuk om mijn zwembad schoon te maken. Dat kun je niet snel doen, dus daar word ik lekker zen van. Maar ik ga niet meer op een ladder staan om de heg te snoeien.”

Als je een ding aan jezelf mocht veranderen, wat zou dat dan zijn?

“Niets, ik ben wie ik ben. Ik ben leuk en soms niet. Ik kan uit mijn slof schieten en ben soms verschrikkelijk lief. En ik maak graag mensen blij. Maar ja, dat kan niet altijd.”

Dit interview komt uit Vriendin 52. 

Het jaar van Monique Westenberg: ‘We willen graag nog een kindje’