Danielle kreeg een kind met een getrouwde man: ‘Hij is mijn ware, maar onmogelijke liefde’

27 november 2023

Danielle had jarenlang een affaire met de getrouwde Mark, ze kregen zelfs een dochter samen. Uiteindelijk zette ze er een punt achter. Maar het blijft moeilijk om haar grote liefde helemaal los te laten.

Meteen verliefd

Danielle (37): “Vanaf het eerste moment dat ik Mark zag, was ik verliefd. Mijn hart sloeg over en ik dacht meteen: dit is hem. Hij is een knappe vent om te zien, hij is lang en breed en vooral zijn ogen trokken me enorm aan. Maar ik hield mijn gevoelens voor me en deed er niets mee. Hij was namelijk getrouwd en ik vind: van een getrouwde man blijf je af. We werkten allebei bij Defensie en leerden elkaar kennen toen we tegelijkertijd een opleiding deden. Na twee maanden bekende hij dat hij verliefd op me was. Ik was verbaasd, maar vertelde hem dat het wederzijds was. Die avond heeft hij me voor het eerst gezoend. Die eerste kus was heftig! Ik had het gevoel dat de grond onder mijn voeten verdween. Mijn voornemen om nooit iets met een getrouwde man te beginnen, verdween als sneeuw voor de zon. Ik was zo verliefd dat ik aan niets anders meer kon denken. We woonden allebei intern in het opleidingscentrum. Doordeweeks was ik samen met de liefde van mijn leven en deden we leuke dingen: we gingen uit eten of naar de fi lm. In het weekend gingen we allebei naar huis en dan ging ik stappen met vriendinnen. Ook na onze opleiding bleven we elkaar zien. Weliswaar minder, maar onze band werd alleen maar hechter. We gingen samen uit, we gingen uit eten. Vaak was het spannend. Stiekeme afspraakjes in hotels bijvoorbeeld en omdat we iets deden wat niet mocht natuurlijk, gaf dat toch wel een soort kick.”

Sterke gevoelens

“Na een half jaar kwam zijn vrouw erachter. Tot mijn grote schrik belde ze me. Ik vond het zielig voor haar, maar was tegelijkertijd boos dat ze de schuld van onze affaire bij mij neerlegde. Ik vond dat ze dit met haar man moest uitvechten. Zíj zijn tenslotte getrouwd. Gek genoeg heb ik me nooit echt schuldig gevoeld tegenover haar. Misschien dat ik het wegstopte, het niet wilde weten omdat ik zulke sterke gevoelens voor hem had. Daarnaast vertelde Mark zulke negatieve verhalen over haar dat ik op een gegeven moment dacht: als zij echt zo’n naar persoon is, waarom zou ik er dan mee zitten? Toen zijn vrouw eenmaal wist wat er speelde, heb ik tegen Mark gezegd dat hij bij haar weg moest gaan als hij echt zo ongelukkig met haar was. Jarenlang bleef Mark volhouden dat hij van me hield, dat hij er een punt achter zou zetten met zijn vrouw en met mij verder wilde. Maar het gebeurde nooit. En ik weet niet waarom, maar ik trapte telkens weer in zijn beloftes. Blijkbaar heeft hij zijn vrouw net zo bespeeld als mij. Ik weet nog dat er na twee jaar een periode was waarin zij dacht dat we geen contact meer hadden, terwijl dat wel zo was. Ik heb toen zelfs nog voor hem gelogen.

Toen ze mij beroepsmatig belde, ze werkt ook bij Defensie, vroeg ze hoe het met mij ging nu het contact verbroken was. Achteraf lijk ik wel gek, maar ik maakte haar wijs dat het moeilijk was, maar dat ik er wel overheen zou komen. Tijdens dat telefoongesprek kreeg ik de schrik van mijn leven. Ze vertelde dat ze zwanger was! Ik heb haar gefeliciteerd, maar van binnen was ik woest. Hoe kon Mark mij beloven dat hij met mij verder wilde, terwijl hij intussen met haar een kind kreeg? Maar hoe boos ik ook was, ik kon hem niet loslaten. Ik wist wel dat het niet goed was en ik had gewoon die knop om moeten zetten. Maar ik kon het niet. Ik hield zo ontzettend veel van hem. Dus bleven we elkaar zien. Voor ik het wist, waren we weer een paar jaar verder.”

Lees ook: Claudia: ‘Ik heb een geheime affaire met de leraar van mijn kinderen’

Liefdesbaby

“Mijn gevoelens voor hem waren zelfs zo sterk dat we toen we zes jaar samen waren, voor een kindje besloten te gaan. Ik wilde dolgraag kinderen en omdat ik inmiddels al 31 was, wilde ik niet langer wachten met moeder worden. Ik hield zielsveel van Mark en dat was voor mij de reden om hem als vader van mijn kind te kiezen. Bovendien had ik nog steeds de stille hoop dat hij in de toekomst toch voor mij zou kiezen. Zeker omdat Mark zei dat hij ook heel graag kinderen wilde met mij. Hij zei ook dat dit zijn enige liefdesbaby zou worden. Maar toen ik eenmaal zwanger was, was hij tot mijn verdriet helemaal niet zo betrokken. Hij kwam regelmatig langs, maar ging bijvoorbeeld nooit mee naar de verloskundige. Ik was teleurgesteld, ik dacht dat hij dit kind net zo graag wilde als ik.

Na negen maanden werd ik de trotse moeder van Esmee. Mark was op dat moment uitgezonden naar Afghanistan en kon niet bij de bevalling zijn. Mijn moeder en mijn zus waren er om me te steunen. Mijn familie vond het verschrikkelijk dat ik een relatie had met een getrouwde man, maar is er wel altijd voor me geweest. Omdat Mark in Afghanistan zat, heeft hij zijn dochter pas gezien toen ze bijna vier maanden oud was. Hij reageerde heel goed op haar. Hij kwam binnen en pakte haar meteen op. Dat vond ik mooi om te zien. Zijn vrouw wist inmiddels dat we elkaar nog steeds zagen en ze weet zelfs van het bestaan van mijn dochter. Het is heel dubbel. Aan de ene kant kan ik maar niet begrijpen dat ze bij hem blijft en accepteert dat hij haar belazert. Maar aan de andere kant doe ik eigenlijk precies hetzelfde. Haar gevoelens voor hem zijn vast net zo sterk als die van mij. Misschien dat ze daarom blijft.”

Knoop doorgehakt

“De eerste anderhalf jaar na de geboorte van Esmee kwam Mark regelmatig langs en bleef dan slapen. Ik wilde dat mijn dochter een band met haar vader zou krijgen en dacht dat hij dat ook wilde. Maar op een gegeven moment kwam hij steeds minder vaak. Het ging slechter tussen ons, ook omdat ik steeds meer van hem vroeg. Ik wilde dat hij een keus zou maken. Zeker nu het niet meer alleen om mij ging, maar Esmee ook in het spel was.

Het werd me echter steeds meer duidelijk dat hij nooit bij zijn vrouw zou weggaan. Toen Esmee een jaar of drie was, vroeg ze hem een keer wanneer hij weer zou blijven slapen. Hij gaf haar een ontwijkend antwoord. Dat was voor mij de druppel. Toen ik hem daar later naar vroeg, zei hij dat hij het niet gepast vond tegenover zijn vrouw als hij tijd met ons doorbracht en bleef overnachten. Ik viel bijna van mijn stoel. Waar kwam dát ineens vandaan? We waren elf jaar en een kind verder en nu zoiets? Die avond heb ik de knoop doorgehakt en gezegd dat het over was tussen ons en dat we alleen nog contact zouden hebben over onze dochter, verder niet. Ik was het spuugzat dat hij altijd maar deed wat hij wilde en ik me continu moest aanpassen. Ik weigerde dat nog langer te doen. Als hij zijn dochter wilde zien, moest hij maar bellen om te vragen wanneer het mij uitkwam. Mark reageerde emotioneel. Hij moest huilen en wilde me niet kwijt. Maar ik had er genoeg van en heb hem uit mijn huis gezet. Vier dagen later stuurde hij me een sms om te zeggen dat het hem gezien de hele situatie en de spanningen tussen ons beter leek voor Esmee om haar niet meer op te zoeken. Dit is nu twee jaar geleden.”

Eerste stap

De breuk tussen ons heeft me veel verdriet gedaan. Ik vond het ook vreselijk dat hij zijn dochter niet meer wilde zien. Lange tijd ben ik boos geweest. Maar het was zijn keuze en ik kon dat moeilijk veranderen. In eerste instantie hadden we af en toe nog contact. Maar vorig jaar heb ik de keuze gemaakt dat ik hem niet meer wilde zien of spreken. Niet omdat ik geen gevoelens meer voor hem heb, maar ik moest voor mezelf kiezen. Want ik ging eraan onderdoor.

Bijna een jaar hebben we elkaar niet gezien of gesproken. Maar onlangs ben ik toch weer voor de bijl gegaan en heb ik contact met hem gezocht omdat Esmee steeds naar hem vraagt. Ik wilde weten of hij nog een rol van betekenis in haar leven wil spelen. Hij blijft haar vader. Op die vraag heb ik nog geen antwoord gehad. Intussen heeft hij zijn dochter al twee jaar niet gezien. Ik vind dat verschrikkelijk. Esmee mist toch een vader in haar leven. Ik ben geen watje en kan het prima alleen af. Maar een kind verdient twee ouders. Dat hij die vraag niet heeft beantwoord, betekent niet dat hij helemaal niet gereageerd heeft. Sinds die eerste stap zijn we langzaam maar zeker toch weer begonnen met mailen en sms’en. En nu het contact er weer is, merk ik dat ik nog zo vreselijk veel voor hem voel. Voor mijn gevoel is hij mijn ware liefde en horen we bij elkaar. Dat is ook de reden dat ik al die jaren bij hem ben gebleven en hem maar niet kan vergeten. Het lukt me gewoon niet om hem los te laten omdat mijn gevoelens voor hem zo sterk zijn. Die kun je niet zomaar uitschakelen. Maar dit is ook een onmogelijk liefde. We houden zielsveel van elkaar, maar moeten ons erbij neerleggen dat het niet kan. Het veroorzaakt gewoon te veel verdriet; bij mij, zijn vrouw en onze kinderen.”

Sterk en zelfstandig

“Als ik nu terugkijk, ben ik er absoluut niet trots op hoe alles gelopen is. Het is net of ik elf jaar lang in een vlaag van verstandsverbijstering heb geleefd. Maar ik heb aan den lijve ondervonden dat liefde blind maakt. Het doet pijn dat ik elf jaar heb geïnvesteerd in een relatie met hem en dat hij uiteindelijk toch niet voor mij heeft gekozen. Vooral omdat hij altijd zei dat wij samen oud zouden worden. Wat de toekomst zal brengen, weet ik niet. Maar ondanks alle pijn en verdriet had ik deze periode in mijn leven niet willen missen. Het heeft me gevormd tot wie ik nu ben. Ik moest heel veel zelf doen: financieel, de bevalling, de kinderkamer in orde maken, de opvoeding… Maar daar ben ik wel sterk en zelfstandig van geworden. Ik heb ook absoluut geen spijt van deze relatie en al helemaal niet van het feit dat we samen voor een kind gekozen hebben. Esmee is mijn alles. Ik zou haar voor geen goud willen missen!”

Lees ook: Vicky’s man had een affaire toen zij hoogzwanger was