Sjors en Remko hebben vier zoons: ‘Soms mis ik die typische meidendingen wel’

2 juli 2020

Of ze net zo lang doorgingen tótdat er eentje van het andere geslacht geboren werd? Nee hoor! Dit gezin geniet met volle teugen van hun grote jongensgezin.

Sjors (34) en Remko (36) zijn ouders van Delano (12), Romano (8), Giuliano (4) en Luciano (2).

Groot gezin

Sjors: “‘Jij zult het wel zwaar hebben’, zeggen mensen soms als ze horen dat wij vier kinderen hebben. Zwaar is een groot woord, maar druk is het zeker. Het is nooit stil in huis, er is altijd wel iemand die enthousiast iets wil vertellen. Ik heb zelf ook veel energie en vind het heel gezellig, zo’n groot gezin. Als we met z’n allen op pad gaan trekken we veel bekijks – ook omdat onze zoons met hun blonde koppies enorm op elkaar lijken. Iemand zei een keer voor de grap: ‘Je bent net een copy-paste machine!’ En vorig jaar tijdens onze vakantie op Curaçao vond een Amerikaanse familie ons zo bijzonder, dat ze een foto van ons wilden maken.”

Even wennen

Remko: “Bij alle kinderen wisten we van tevoren dat het een jongen zou worden, behalve bij de eerste – toen was het tot de bevalling een verrassing. We dachten dat het een meisje was, dus toen de verloskundige bij de geboorte zei: ‘Gefeliciteerd met jullie zoon!’ was dat wel even wennen. Bij de zwangerschap van onze derde was Sjors ineens erg misselijk, terwijl ze bij de eerste twee nergens last van had gehad. De eerste weken zei ze daarom stellig: ‘Ik voel me echt anders, dit moet wel een meisje zijn.’ Mij maakte het niet uit, maar het leek me voor haar leuk als we een dochter zouden krijgen.”

Kleine teleurstelling

Sjors: “Toen het op de echo weer een jongen bleek te zijn, was dat wel een kleine teleurstelling. Ik zou liegen als ik zei dat het niet zo was. Natuurlijk is het allerbelangrijkste dat je kind gezond is, maar als je dan een voorkeur mag uitspreken, hoopte ik op een meisje. Ook Delano, onze oudste, wilde graag een zusje. We onthulden het geslacht van de baby met een taart. Toen hij de blauwe kleur zag, had hij een dag nodig om daarvan te herstellen, haha. Bij de vierde vond hij het ook jammer, maar daar stapte hij vrij snel overheen. Zelf maakte het mij toen ook niet meer uit. Ik vond het juist leuk dat we echt een mannengezin werden.”

Lees ook: Lydia en haar man hebben tien kinderen: ‘Een elfde is net zo welkom’

Druktemakers

Remko: “Onze drie oudsten zijn hoogsensitief. Ze hebben veel behoefte aan structuur en planning. De jongste is juist heel relaxed en hobbelt vrolijk met iedereen mee. Ze kunnen allemaal goed met elkaar overweg en zijn gek op gamen. Ook vinden ze het fantastisch om ons ’s ochtends wakker te maken met een bommetje op bed en wordt er in huis veel gestoeid: wie heeft de grootste spierballen en krijgt papa op de vloer? Dat spelletje speel ik graag mee, maar soms is het wel erg druk – bijvoorbeeld als ik thuiskom na een lange werkdag. Dan beginnen ze alle vier door elkaar te schreeuwen en willen ze mijn aandacht. Eén voordeel: ze produceren gelukkig niet van die hoge tonen als een stel meiden.”

One of the guys

Sjors: “Als moeder ben ik ook one of the guys. Ik lig op de grond om met de jongens te spelen en stamp net zo hard mee door de modder. Een meisje-meisje ben ik sowieso nooit geweest. Ik zeg waar het op staat en droeg als tiener al voornamelijk jeans en sneakers. Nu nog trouwens – dat is nou eenmaal het meest praktisch als ik die gasten achterna moet rennen.”

Remko: “Vrienden met dochters grappen weleens: ‘Echte mannen maken meiden’. Ik merk dat zij als vader beschermender zijn dan ik. Als hun dochter zich bezeert, nemen ze haar op schoot om haar te troosten. Valt één van mijn zoons, dan is het: hup, een aai over de bol en weer verder.”

Geen meidendingen

Sjors: “Door al dat gestoei en geklauter tel ik aardig wat blauwe plekken thuis. En bijna alle broeken krijgen gaten… De jongens zijn echt schoffies, maar tegelijkertijd kunnen ze ook ijdel zijn. Dan hebben ze een schoolfeestje en komen ze met een pot gel aan: ‘Mam, wil je m’n haar even netjes doen?’ Vlechten maken of nagels lakken zit er natuurlijk niet in. Soms mis ik die typische meidendingen wel. Daarom geniet ik er extra van als de dochter van een vriendin mij vraagt of ik haar Barbie wil aankleden. Met mijn zoons heb ik afgesproken dat zij maar voor kleindochters moeten zorgen. Dan kan ik dat soort dingen later inhalen, haha.”

Lees ook: Cleo en Vinaya hebben een meidengezin

Tekst: Tessa Heselhaus. Foto: Bart Honingh