Cleo en Vinaya hebben een meidengezin: ‘Vier dochters? Arme papa…’ Hoor ik vaak’

30 juni 2020

Of ze net zo lang doorgingen tótdat er eentje van het andere geslacht geboren werd? Nee hoor! Dit gezin geniet met volle teugen van hun grote meidengezin. 

Cleo (35) en Vinaya (35) zijn ouders van Emma (7), Julia (5), Isabel (4) en Alicia (2).

Veel roze

Cleo: “My Little Pony’s, prinsessenjurken, kindermake-up… Aan het speelgoed in huis kun je wel zien dat wij een stel meiden hebben. Dat de boel voornamelijk roze is, is zo gegroeid. Bij een verjaardag vinden mensen het nou eenmaal leuk om typische meidendingen te geven.”

Vinaya: “Als ik mijn oude autootjes en Transformers van zolder haal, spelen de meiden daar ook mee. Maar van mijn ruimte-Playmobil moeten ze niets hebben. Feeën, kastelen en prinsessen zijn nou eenmaal favoriet. Ook kunnen ze uren knutselen. Of ik weleens moe word van al het getut en gekwebbel? Nee, hoor. En anders kruip ik achter mijn pc of ga ik een stukje rijden op mijn motor.”

Juist leuk

Cleo: “Bij mijn eerste zwangerschap hoopte ik stiekem op een meisje. Cliché, maar bij een zoon had ik het beeld voor me dat ik ieder weekend aan de zijlijn van het voetbalveld zou moeten staan. Dat zag ik niet zo voor me.”

Vinaya: “Veel mensen dachten dat ik er moeite mee had dat het steeds weer een meisje was. ‘Arme papa’ – hoe vaak ik die opmerking wel niet heb gehoord… Ik trok me er weinig van aan en vond het juist leuk, zo veel meiden.”

Kritische opmerking

Cleo: “Bij mijn derde en vierde zwangerschap hoorde ik vaak: ‘Jullie gaan zeker door tot je een jongen krijgt?’ Het is jammer dat mensen denken dat het daar over gaat. We wilden gewoon heel graag een groot gezin en waren met vier zoons net zo gelukkig geweest. Ik merk ook dat het een generatiedingetje is. Jonge mensen vinden het leuk dat we vier meiden hebben, maar meestal komt er een kritische opmerking achteraan: ‘Ze moeten ook allemaal gaan studeren, hoe ga je dat betalen?’ en: ‘Past dat nog wel in huis?’ Ouderen vinden het vooral heel gezellig. Die zijn grote gezinnen gewend van vroeger en zeggen bijvoorbeeld dat meisjes later extra goed voor hun ouders zorgen. Als dat inderdaad zo is, zit het bij ons wel goed, haha.”

Lees ook: Lydia en haar man hebben tien kinderen: ‘Een elfde is net zo welkom’

Groot gezin

Vinaya: “Voor ons allebei is zo’n groot gezin nieuw. Ik ben enig kind en Cleo heeft één broer zonder kinderen. Vroeger leek één kind mij wel genoeg, maar toen Emma negen maanden was, dacht ik: het zou wel leuk zijn als ze met een broertje of zusje kan spelen. Daarna hadden we geen ‘planning’ – als ons nog een kind gegund zou zijn, was die welkom. Ik wilde bij iedere zwangerschap graag het geslacht weten. Enerzijds uit nieuwsgierigheid, maar ook vanuit praktisch oogpunt: als ik het niet zou weten, zou ik de babykamer bijvoorbeeld niet zo snel roze maken. Met vier meiden hoefden we de kamers uiteindelijk niet veel te veranderen. Wel was het een drama om namen te bedenken. Alle meiden hebben namelijk ook een tweede naam. Dus na Emma en Julia hadden we de vier leukste namen al gehad en werd het flink puzzelen.”

Verschillen

Cleo: “De meiden kunnen goed met elkaar opschieten, maar soms zijn het kattenkoppen en moet ik voor politieagent spelen. Bij andere gezinnen merk ik dat jongens dan eerder wat anders gaan doen. Meiden zijn volhardender – ik wil met deze pop spelen, dus ik wil ook echt déze.”

Vinaya: “Ze zeggen dat je je als ouder misschien meer zorgen maakt met een stel dochters, zeker als ze eenmaal tieners zijn. Maar ik denk niet dat dat geslachtsgebonden is. Het gaat om loslaten – dat is misschien moeilijker bij de oudste dan bij de jongste, maar of het nou een jongen of meisje is?”

Cleo: “Jongens kunnen net zo goed op het verkeerde pad raken. Maar zij zijn wel weerbaarder dan meiden. Ik ben opgegroeid zonder vader. Mijn moeder deed mij op judo, zodat ik mezelf zou kunnen verdedigen als dat nodig was. Voor onze dochters is dat ook geen gek idee.”

Vinaya: “De puberteit zal sowieso een uitdaging zijn. Dat duurt nog even, maar mensen zeggen nu al met een knipoog: ‘Wacht maar tot jullie meiden zestien zijn, met al die hormonen in huis.’ Ach, zeg ik dan, dat zien we dan wel weer.”

Lees ook: Zo gaat het nu met Anne en haar vierling: ‘Ze gaan voor het eerst naar school’

Tekst: Tessa Heselhaus. Foto: Bart Honingh