Nadï: ‘Mijn tweet hielp het taboe op eenzaamheid te doorbreken’

1 december 2020

Door corona voelen meer mensen dan ooit zich alleen, en beslist niet alleen ouderen. Nadï (26) was zo eenzaam, dat ze vorig jaar een wanhopige tweet de wereld in slingerde.

Wanhopige tweet

Ik zit iedere dag alleen. Ik wil een netwerk in Nijmegen, twitterde Nadï (26) vorig jaar uit pure wanhoop. Haar fysiotherapeut, een van de weinige mensen die ze zag, had net afgebeld en het was haar niet gelukt om een maatje te vinden via een hulpverlenende instantie. Nadï verwachtte niet dat haar tweet veel zou oplossen. Ze verstuurde hem omdat ze haar hart wilde luchten. De eenzaamheid zat haar zo hoog, dat ze die van zich af moest schrijven. “Eenzaamheid voelt koud en kil aan. Iedereen heeft mensen om zich heen nodig om een praatje mee te maken, een spelletje mee te spelen, een film mee te kijken, of gewoon om samen mee op een bank te zitten. Die momenten kleuren je dag.

Vorig jaar deed mijn lichaam pijn en ook emotioneel had ik het zwaar. Ik zag bijna geen mensen. Mijn enige lichtpuntje was het bezoek van mijn fysiotherapeut. Hij doet oefeningen met me, maar is ook nog eens een fijn mens. Na een afspraak met hem voel ik me altijd beter.” Nadï heeft hypermobiele Ehlers-Danlos syndroom, een progressieve bindweefselaandoening en een auto-immuunziekte waardoor ze moeite heeft met bewegen, chronisch vermoeid is en veel op bed ligt. Nieuwe mensen leren kennen is lastig voor haar, want studeren, werken en uitgaan is onmogelijk. En door haar stoma kan ze ook nog eens niet lang van huis.

Je onbegrepen voelen

“Vanaf mijn zesde ben ik veel ziek en heb ik weinig energie. Ik miste de aansluiting met mijn leeftijdsgenootjes, doordat ik vaak niet naar school kwam. En als ik er wel was, werd ik gepest omdat ik anders was. Heel verdrietig, als kind wist ik al hoe het voelt om eenzaam te zijn.

In mijn puberteit had ik veel darmproblemen en moeite om op gewicht te blijven. Wat deed het pijn toen medici en mensen om me heen dachten dat ik een eetstoornis had, terwijl ik zo mijn best deed op gewicht te blijven… Een paar maanden geleden werd geconstateerd dat ik een bindweefselaandoening heb. Eindelijk hoef ik niet meer te vechten en worden mijn klachten serieus genomen. Als je je onbegrepen voelt, is dat ook heel eenzaam.”

Eenzaamheid: volgens wetenschappers is het een gevoel van gemis aan sociale relaties waar je last van hebt. Voor sommigen is het een gemis aan sociale contacten, voor anderen is het een gemis aan diepgang bij bestaande contacten. “Eenzaamheid is in elk geval iets heel anders dan alleen zijn. Ik vind het heerlijk om alleen muziek te draaien, een serie te kijken of mijn planten te verzorgen. Sommige dingen kun je ook niet met anderen doen. Ik kan genieten van alleen zijn en heb dat ook nodig omdat mijn lichaam veel rust nodig heeft, maar ik heb óók contact met anderen nodig, zoals ieder mens. Je verbonden voelen met anderen is een basisbehoefte. Je voelt je er beter door.”

Helaas veel schaamte

Eenzaamheid kun je zien als een waarschuwingssignaal van je lichaam om te laten weten dat je iets moet doen om meer contacten te krijgen, of meer diepgang in je bestaande contacten. Net als honger je laat weten dat je iets moet eten. Helaas schamen veel mensen en vooral jongeren zich voor hun eenzaamheid, waardoor ze geen hulp zoeken en zich nog slechter gaan voelen. Nadï wil mensen die zich alleen voelen dan ook op het hart drukken om er vooral over te praten: “Pas als je erkent dat je eenzaam bent, kun je er iets aan doen.

Openheid laat je ook ervaren dat je niet de enige bent die zich alleen voelt. Daar kwam ik achter na het versturen van mijn tweet. Ik verwachtte er niks van, ik had destijds geen volgers. Maar mijn tweet ging viral. Al snel stroomde mijn mailbox over met aardige berichten. Alle lieve reacties deden me zo veel goed.”

Wat Nadï graag wilde – een groter netwerk – gebeurde ook. Ze leerde twee vrouwen in Nijmegen kennen met wie ze nu regelmatig thee drinkt. Maar haar tweet had nóg een effect: ontzettend veel mensen werden erdoor geraakt. De hashtags die ze eronder had gezet, #eenzamejongeren #maatjegezocht, gingen viral. Veel jongeren volgden haar voorbeeld en deden een oproep voor meer sociaal contact.

Lees ook: Annemiek (48): ‘Niemand weet dat ik me zo eenzaam voel’

Digitale noodkreten

Er bestaat een stichting, Join Us, die eenzame jongeren van 12 tot en met 25 jaar bij elkaar brengt om hun netwerk te vergroten. Jolanda van Gerwe is pedagoog en directeur van die stichting. Zij vroeg Nadï ambassadeur te worden om eenzaamheid onder jongeren op de kaart te zetten. Jolanda: “Door haar persoonlijke verhaal te delen, doorbreekt Nadï een taboe en inspireert ze anderen om ook over hun gevoelens van eenzaamheid te praten.” Sinds vorig jaar september is er bij Join Us dan ook een meldpunt voor eenzame jongeren, zodat hun digitale noodkreten niet zouden vervliegen. Nadï had de eervolle taak om het meldpunt officieel te openen.

Voordat Jolanda de stichting oprichtte, hielp ze als ambulant begeleider jongeren die waren vastgelopen. Het viel haar op dat veel van hen eenzaam waren. “Het is voor iedereen belangrijk om contact met anderen te hebben, maar voor jonge mensen is het cruciaal voor hun ontwikkeling. Ze leren ontzettend veel over zichzelf én anderen door met elkaar om te gaan. Een vriend zoekt contact met je omdat hij het leuk vindt om bij je te zijn en dat geeft een goed gevoel. Jongeren die zich alleen voelen, kampen meer met mentale problemen zoals depressie en een laag zelfvertrouwen en soms zelfs suïcidale gedachten.”

Vier jaar geleden begon Jolanda haar stichting met groepen waar jongeren elkaar kunnen ontmoeten en gecoacht worden in het leggen en onderhouden van nieuwe contacten. Ook online treffen ze elkaar op de platforms van Join Us. Zoals op het meldpunt eenzamejongeren.nl, dat Nadï opende. De behoefte aan zo’n platform bleek groot, want helaas voelen steeds meer mensen zich eenzaam.

Nog steeds klein wereldje

Uit onderzoek blijkt dat 3 op de 10 Nederlanders zich eenzaam voelen in de coronacrisis. Vooral onder jongeren is een stijging te zien. Bijna de helft in de leeftijdsgroep van 25 tot 34 jaar voelt zich eenzamer dan voor corona en bij jongeren onder de 25 is dat aantal nog groter.

Jolanda: “Jongeren moeten zich ontwikkelen en zijn bezig met zelfontplooiing, en dat is nu lastig. Veel plekken waar hun sociale leven zich afspeelt, zoals school en werk, zijn dicht. Mijn collega’s en ik krijgen veel signalen dat ze zich alleen voelen. Wat me raakt, zijn de reacties van jongeren die zeggen al heel lang eenzaam te zijn. Iemand zei laatst: ‘De hele wereld verandert, maar voor mij verandert er niets, want ik zag toch al weinig mensen’.”

Nadï herkent dit. Hoewel ze dankzij haar tweet twee vrouwen heeft leren kennen, is haar wereldje nog steeds klein. Ze valt door haar aandoeningen in de risicogroep, waardoor ze nu in coronatijd extra voorzichtig moet zijn en nog meer aan huis gekluisterd is dan anders. “De eenzaamheid die isolatie met zich meebrengt, is niet nieuw voor mij. Ik leef al jaren zo. Ik vind het wel hoopvol dat veel mensen zich door de coronacrisis realiseren hoe waardevol persoonlijk contact is.

Ik hoop dat ze vaker hun opa of oma gaan opzoeken, of een bekende die met een beperking thuiszit. Samen thee drinken kan iemands dag al goedmaken. En als het door de maatregelen niet lukt om bij elkaar te zijn, kun je een kaartje sturen of laten weten dat je binnenkort graag iets gezelligs met diegene wilt doen. Het doet zo ontzettend veel goed als er aan je gedacht wordt.”

Eindeloze optimist

Mensen die eenzaam zijn wil Nadï op het hart drukken om online nieuwe mensen te leren kennen. “Er zijn nu zo veel online plekken waar je met mensen in contact kunt komen. Er is in een jaar tijd heel veel ten goede veranderd.”

Haar leven speelt zich nog altijd vooral thuis af en alleen, maar ze is blij met de afspraken die ze soms heeft. En met haar levensloopbestendige woning, waar ze sinds een paar maanden woont. Eindelijk kan ze haar plantencollectie uitbreiden: ze is gek op planten, maar die had ze niet omdat ze zo vaak verhuisde. Nadï heeft een plek gevonden waar ze haar leven kan opbouwen. ‘Levensgenieter en eindeloze optimist’ staat er in haar Twitter-profiel te lezen. “Nog steeds voel ik me vaak eenzaam, maar ik blijf positief en openstaan voor contact.”

Lees ook: Nooit alleen en toch eenzaam: ‘Ik voelde me onbegrepen’