vrouw

Marieke: ‘Mijn man ging ervandoor met de oppas’

Als Marieke (37) een postnatale depressie krijgt, is ze dolblij met de hulp van haar attente buurmeisje Yasmijn (24). Totdat ze achter de waarheid komt: Yasmijn komt helemaal niet voor haar of voor haar kind, maar alleen voor haar man Cas (40).

“Ik begon pas nattigheid te voelen toen mijn zoon Mike al anderhalf jaar oud was. Ons buurmeisje Yasmijn was spontaan langsgekomen. Dat deed ze wel vaker, vooral in het weekend. Dat laatste vond ik niet zo prettig. Ik bracht al zo weinig tijd door met mijn man en kind dat ik op zaterdag en zondag liever met hen alleen was. Maar Yasmijn was zo behulpzaam en ze had me enorm uit de brand geholpen. Dus ik hield mijn mond en ontving haar altijd warm. Het viel me nu op hoe haar gezicht betrok toen ze hoorde dat mijn man Cas er niet was. Terwijl ik een stuk cake voor haar afsneed, draalde zij ongemakkelijk door de kamer. Bij de thee merkte ik dat ze amper naar me luisterde. En voor ik het wist, was ze weg. Om ’s avonds terug te komen, ze beweerde haar portemonnee kwijt te zijn, lag hij soms bij ons?

Ze verstoorde duidelijk ons gezellige avondje. Dat moet ze hebben gezien. Cas leek dat niet erg te vinden en schonk een glas wijn voor haar in. Om elf uur gaapte ik een paar keer overdreven, maar Yasmijn pikte de hint niet op, of ze wílde hem niet oppikken. Toen Cas quasi-argeloos tegen mij zei: ‘Weet je, ga jij vast naar bed, ik kom zo’, laaide de onrust in mij in alle hevigheid op. Ik ging naar onze slaapkamer maar lag verstijfd onder het dekbed. Ik had alle deuren op een kier gelaten en hoorde Cas en Yasmijn praten en lachen. Mijn man lachte veel harder, uitbundiger dan hij met mij deed. Mijn hart bonkte mijn borstkas bijna uit. Ik wist: hier is iets helemaal mis.”

Puinhoop

“En dat terwijl ik Yasmijn altijd had gezien als mijn reddende engel. Mijn zoontje Mike was een paar maanden oud toen ik haar leerde kennen. Ik had me enorm verheugd op zijn komst, maar toen hij er eenmaal was, werd ik doodongelukkig. Het moederschap viel me veel zwaarder dan ik had gedacht. Cas en ik hadden van tevoren opgetogen het kinderkamertje ingericht. Na twee jaar huwelijk waren we nog altijd smoorverliefd. Hij had net zo’n grote kinderwens als ik en we hadden beiden het gevoel dat als onze baby er was, ons leven echt zou beginnen. Maar met dat kleintje erbij leek ons leven juist voorbij. Mike tiranniseerde alles met zijn helse gebrul. Slapen deden we amper nog. Cas kon daar redelijk tegen, ik niet. Ik ging kapot, liep op mijn tandvlees. En ik was helemaal niet gelukkig. Mijn huisarts vermoedde een postnatale depressie en schreef me medicijnen voor. Die hielpen niets, ze maakten me alleen maar vermoeider. Ik zakte dieper en dieper weg. Ons huis werd een puinhoop, er stond zelden nog een fatsoenlijke maaltijd op tafel. Tussen Cas en mij ontstond wrijving. Hij probeerde met me mee te leven, maar snapte niet dat hij wél een complete werkweek kon maken, met een gigantisch hoge werkdruk, terwijl ik de boel thuis, met één baby, niet fatsoenlijk op de rails kon houden.

Lees ook: Jantiens ex ging vreemd met haar beste vriendin

Ontroerd

“Op een dag stond ik bij de supermarkt en ontdekte ik dat ik mijn pinpas was vergeten. De caissière had alles al gescand en keek me aan met kille ogen. Mike lag huilend in zijn buggy. Bij het idee dat ik helemaal op en neer naar huis moest, begon ook ik te huilen. Zo genant. Toen was daar plotseling Yasmijn. Ik kende haar alleen van gezicht, wist dat ze in onze straat woonde. Nu stapte ze op me af alsof we de beste vriendinnen waren. Ze sloeg haar arm om me heen en zwaaide met haar pinpas. ‘Joh, ik schiet even voor. En dan kom je lekker bij mij op de koffie.’ Met als resultaat dat ik nog harder begon te snikken. Haar gebaar ontroerde me erg. Die middag huilde ik bij haar uit. Wat voelde ik me een wrak: in mijn slonzige kleding, met mijn haren die al tijden niet meer waren geverfd, wallen tot op mijn knieën. Ik was in alles het tegenovergestelde van Yasmijn. Zij straalde van levenslust. Het was een mooie meid van 24, met lang blond haar en betoverende wimpers. Ze was bezig met de eindscriptie van haar studie. Daarnaast had ze een webwinkel opgezet, wat een groot succes was geworden. Ondanks al deze drukke bezigheden bood ze zich aan als oppas. Ze vertelde dat ze gek was op kinderen en ook goed met ze overweg kon: ze was een jaar au pair geweest in Parijs. Hoeveel luiers zij al wel niet had verschoond! Wilde ik niet eens lekker een beauty- en wellnessdagje voor mezelf? Zij kon die dag dan gerust op Mike passen, voor hem zorgen, en als hij sliep aan haar scriptie werken.”

Sprankje hoop

“Opgetogen kwam ik aan het eind van de middag thuis.
Voor het eerst sinds de kraamhulp mij met Mike alleen had achtergelaten, voelde ik weer een sprankje hoop. Hoop dat mijn leven ooit weer leuk zou worden. Enthousiast vertelde ik Cas over Yasmijn. Ik zag hem met zijn ogen rollen. Erg pijnlijk, als je voelt dat je man je een aansteller vindt… Maar: hij vond het wel goed. Sindsdien schakelde ik Yasmijn geregeld in. Voor geld natuurlijk, zo had zij er ook wat aan. Zelf kon ik hierdoor leuke dingen doen. Me even weer mezelf voelen, in plaats van moeder. Ik ging langs bij vriendinnen, plande een saunadagje. Toen Cas zag hoe ik opbloeide, werd hij ook blijer met Yasmijn. We lieten haar ook geregeld ’s avonds oppassen en gingen dan samen uit eten. En wat zijn mannen toch simpel. Nadat we voor het eerst weer eens seks hadden gehad, toen onze zoon zeven maanden was, zei hij: ‘Toch wel een aanwinst hè, die Yasmijn.’

Bijna een jaar ging dit goed. Een jaar waarin ik Yasmijn als een familielid begon te beschouwen. Ze was een paar keer per week bij ons, at ook geregeld mee. Toen ik eindelijk uit de put was, kon ik voelen hoe intens ik van mijn zoontje Mike hield. En waren de dagen dat ik bij hem thuis was ook veel fijner. Het huilen nam af, alles ging beter. Het enige wat niet beter ging, was mijn relatie met Cas. Af en toe kreeg deze een opleving, zoals die keer dat we weer vreeën. Maar ik voelde dat hij op een andere manier naar mij was gaan kijken. Hij was natuurlijk ooit verliefd geworden op een sterke, onafhankelijke vrouw die alles aankon. Dat ik in zo’n dweil was veranderd na de komst van Mike, daar was hij denk ik erg van geschrokken. Hij leek zijn respect voor mij te zijn kwijtgeraakt, ik voelde minder liefde. Dat dit ook kwam doordat er intussen iets heel anders speelde, daarvan had ik op dat moment geen idee.”

Lees ook: Patty’s vriend ging vreemd met meerdere vrouwen

Twijfel

“Ik kreeg dus pas argwaan op die ene avond dat ik al naar bed was gegaan en Yasmijn en Cas in de woonkamer bleven kletsen. Op een gegeven moment viel ik toen toch in slaap. Toen ik om twee uur ’s nachts wakker werd, was Cas er nog steeds niet. Slaperig riep ik hem en ik hoorde hem Yasmijn uitlaten. Toen ik de volgende dag vroeg wat ze nog zo lang hadden besproken, mompelde hij dat het zo gezellig was om eens met iemand te praten die ‘niet standaard al om tien uur inkakt’. Een mes in mijn hart. Ik deed zo mijn best om weer een leuke vrouw voor hem te zijn, een goede moeder voor Mike, maar kennelijk was het niet genoeg. Maar ik vond het ook raar dat Yasmijn zo lang was gebleven. Had zij, als jonge meid, echt niets beters te doen dan met een huisvader van veertig te zitten praten, op zaterdag-avond? De periode erna bleef ik een naar gevoel houden. Ik merkte dat Yasmijn veelvuldig mijn ogen ontweek. De vriendschap die ik altijd tussen ons gevoeld had, trok ik plotseling in twijfel.”

Tien maanden

“Ik stortte mijn hart altijd bij haar uit, maar wat liet zij eigenlijk los? Dit sudderde nog een paar maanden. En toen, op een avond, zei Cas: ‘We moeten praten.’ Ik voelde de grond onder mij wegzinken. Hij was verliefd geworden. Jawel, op Yasmijn. Zij hield ook van hem. Het speelde al tien maanden. Tíen maanden! Dat betekende dat het al begonnen was toen ze amper zes weken bij ons thuis kwam. Toen was het niet meer dan een bevlieging geweest, zei Cas. Hij had geen idee dat de gevoelens wederzijds waren, en was ook niet van plan er iets mee te doen. Terwijl hij dit vreselijke verhaal vertelde, zat ik te rekenen en ik stelde vast dat hij al over haar gefantaseerd zal hebben toen wij voor het eerst weer vreeën. Kotsmisselijk werd ik daarvan.

De verliefdheid bleek wél wederzijds. Op dinsdagavond, zijn badmintonavondje, sprak Cas al maandenlang met Yasmijn af. Niet bij haar thuis natuurlijk, dat was te dichtbij en te riskant, maar in het huis van een vriendin van haar. Al die tijd hadden ze het beiden als een spannend spelletje gezien. Cas wilde niet bij Mike en mij weg, Yasmijn wilde zich nog niet binden. Maar ze hadden ontdekt dat ze niet zonder elkaar konden. Het speet Cas heel erg, maar hij wilde scheiden.”

Lees ook: Leona: ‘Mijn onschuldige flirt liep uit de hand’

Grootste klap

“Gebruld heb ik. Gebruld als een aangeschoten dier. Ik kon me gewoon niet voorstellen dat ik al zo lang was bedrogen. Dat ik zo lang voor de gek was gehouden door de twee mensen die ik het meest vertrouwde van iedereen. Woedend was ik. Vooral op Yasmijn. Ze was zo lief mijn leven binnengestapt – om er een bom neer te leggen en er met mijn man vandoor te gaan. Volgens Cas was het allemaal geen opzet geweest, maar wat kocht ik daarvoor? Feit was dat ik hem kwijt was, want hoe ik ook smeekte, huilde, riep dat ik het niet alleen zou redden met Mike, Cas had zijn beslissing genomen. Hij zag geen toekomst meer, zijn liefde voor mij was over. Hij liet me volledig overstuur achter en vertrok gewoon. Naar Yasmijn, die heks. Hierna is alles heel snel gegaan. Ze zijn samen verhuisd en de scheiding werd in gang gezet. Ik was gebroken. Maar de grootste klap moest nog komen. Cas eiste co-ouderschap. Ik wilde dat absoluut niet en de zaak kwam voor de rechter. Daar werd alle vuile was buiten gehangen: over mijn postnatale depressie, dat ik mijn kind niet alleen aankon, dat Yasmijn had moeten bijspringen, Mike al helemaal aan haar gewend was… En jawel, de rechter besliste dat een co-ouderschap het beste was. Yasmijn heeft dus niet alleen mijn man, maar ook mijn kind voor de helft van de tijd ingepikt.

Cas interesseert me inmiddels niet meer. We zijn al twee jaar uit elkaar, ik verafschuw hem alleen nog maar. Maar dat Mike om de week bij Yasmijn is – dat zij voor hem zorgt, hem in bed stopt, knuffelt – en dat ik de vrolijke verhalen daarover van Mike moet aanhoren, dat snijdt nog altijd door mijn ziel. Of ik een nieuwe man heb? Nee. Daar staat mijn hoofd absoluut niet naar. Ik denk niet dat ik ooit nog een man kan vertrouwen. Want de pijn van een mes in je rug van iemand van wie je heel veel houdt, wil ik nooit meer voelen.”

Tip van Vriendin

Affaires en overspel bestaan al sinds het huwelijk werd uitgevonden, en ook de aversie ertegen. En toch weten we maar weinig over dit eeuwenoude taboe, dat wereldwijd wordt veroordeeld maar ook wereldwijd plaatsvindt. In Liefde in verhouding geeft psychotherapeut Esther Perel een heldere en gedurfde nieuwe kijk op relaties, trouw en verlangen. Voor meer informatie klik op onderstaande button.

Lees ook: Ingrid: ‘Ik vertelde de man van mijn beste vriendin dat ze vreemdging’

Meer persoonlijke verhalen lezen? Neem nu een digitaal abonnement op Vriendin.

Meer persoonlijke verhalen lezen? Neem nu een abonnement op Vriendin.