Lezeressen vertellen: ‘Ik voel dat jij er nog bent…’
7 november 2018
Hoe mooi is het als je na een overlijden zeker weet dat je geliefde nog bij je is? Deze lezeressen delen de boodschappen die zij ‘van de andere kant’ ontvangen.
Hoe mooi is het als je na een overlijden zeker weet dat je geliefde nog bij je is? Deze lezeressen delen de boodschappen die zij ‘van de andere kant’ ontvangen.
‘Ik ruik haar parfum en weet dat ze bij me is’
Miranda (35): “Vorig jaar overleed mijn moeder heel onverwacht, een hersenbloeding. Ik werd gebeld op mijn werk. Totaal verdoofd reed ik naar mijn ouderlijk huis, waar ik met mijn broers en mijn vader begon met al het regelwerk dat bij een overlijden komt kijken. Ik hielp de uitvaartverzorgster mijn moeder nog eenmaal te wassen en haar iets moois aan te trekken en kon het niet laten wat van haar favoriete parfum op te spuiten. Al sinds ik me kan herinneren droeg ze Chanel No. 5, iedere dag twee spuitjes in haar haar en eentje in haar hals. Dus dat deed ik ook, iedere ochtend opnieuw tot de begrafenis. Sinds die dag ruik ik mijn moeders parfum op de gekste momenten. ’s Avonds als ik in bed lig, tijdens het koken of op mijn werk. Ik weet zeker dat het mijn moeder zelf is die dan even bij me komt buurten.”
Lees ook: ‘Dit was het werk van mijn beschermengel’
‘Opeens knalde de muziek uit de speakers’
Nathalie (39): “Anderhalf jaar geleden verloor ik mijn zusje Marjan, ze was nog maar 35 jaar. In 2014 werd er een melanoom bij haar ontdekt, agressieve huidkanker. Die werd verwijderd, samen met een lymfeklier. Na een tijd van spanning kwam het verlossende woord: ze was ‘schoon’. Schrikken dus, toen in de herfst van 2016 bleek dat de rugpijn die ze had niet door een hernia kwam, maar door huidkanker. Deze keer met uitzaaiingen in de longen, botten, lymfen, lever en hersenen. Er was niets meer aan te doen, de behandeling was enkel levensverlengend. Toch ging het sneller dan we dachten, binnen vijf maanden was ze overleden, thuis bij mijn ouders. Ik was erbij, samen met haar vriend, mijn man en onze ouders. En eigenlijk heb ik vanaf dat moment geweten dat Marjan nog om me heen is. Ik voel haar aanwezigheid, en af en toe laat ze goed merken dat ze er is.
‘Ook al is ze er niet meer, ze is er toch. Ze is altijd bij me’
Zoals toen ik de muziek voor haar uitvaart aan het uitzoeken was bij mijn ouders in de woonkamer, waar zij lag opgebaard. Ik had een koptelefoon op, maar opeens knalde de muziek uit de speakers. Terwijl de plug er nog in zat! Dat weet ik zeker, want toen ik die er even later uittrok, gaf de computer aan dat er een apparaat werd ontkoppeld. En zo zijn er wel meer dingen die me vertellen dat ze nog meekijkt. De radio die spontaan aangaat, het beeld van de tv dat van boven naar beneden schiet, vogelveertjes die we opeens op de gekste plekken vinden. Laatst nog, pakte ik ergens in een grote zaal waar ik een voorstelling had gezien een flyer van een tafel en toen ik die even later teruglegde lag er opeens een veertje. Midden in een zaal, binnen. Hello from the other side…? Ook al is ze er niet meer, ze is er toch. Ze is altijd bij me. In mijn hart, en om me heen. Dan komt ze even uit haar mooie plekje in de hemel om me te stangen, precies zoals een zusje dat doet.”
‘Die klok staat zo vaak stil’
Sanna (28): “Ik dacht dat ik gek werd toen ik hoorde dat Mieke door een stom ongeluk was overleden. Sinds de kleuterklas was ze mijn beste vriendin en nog altijd deden we bijna alles samen. Het voelde alsof een deel van mij met haar dood verdween. Het heeft me maanden gekost om me weer een beetje op te krabbelen, maar het gaat steeds beter. Ook omdat ik heel zeker weet dat Mieke nog om me heen is. Ze is namelijk niet erg subtiel in haar signalen. Zeker twee of drie keer per week staat mijn klok stil om 15.12 precies. Het tijdstip waarop Mieke overleed.”
Lees ook: ‘Dit was het werk van mijn beschermengel’
Dit verhaal komt uit de Vriendin van deze week.
