Bibian: ‘Ik werd verliefd op mijn Finse yogaleraar’
14 augustus 2019
Bijzondere gebeurtenissen zetten het leven van deze vrouwen volledig op z’n kop. er gaat geen zomer voorbij dat ze er niet even aan terugdenken.
Bijzondere gebeurtenissen zetten het leven van deze vrouwen volledig op z’n kop. er gaat geen zomer voorbij dat ze er niet even aan terugdenken.
‘Dit wil ik wél blijven doen tot aan mijn pensioen’
Léontine (50): “Het was de zomer van 2009. We waren op vakantie en mijn man
en ik zaten gezellig op een terras. Tijdens het eten vroeg hij hoe ik de toekomst zag, qua werk. Ik was op dat moment partner in een video-productiemaatschappij en dat liep goed. Toch zag ik mezelf dat niet doen tot aan mijn pensioen. Toen ik dat antwoord gaf, was het net of er een knop omging. Want wat wilde ik wel? Een bed and breakfast runnen was altijd al een droom, en nu kon het nog: ik was veertig en energiek. En dus besloot ik er gewoon voor te gaan.
Uiteindelijk was dat het ook niet voor me, maar hervond ik wel een oude liefde: fotograferen. Toen ik met een makelaar die ik kende een verbouwd monumentaal pand fotografeerde, gewoon uit interesse, voelde ik direct dat dat mijn roeping was. En dat is wat ik nog steeds doe: monumentale panden fotograferen voor opdrachtgevers. En dat wil ik wél blijven doen tot aan mijn pensioen.”
Lees ook: Lezeressen vertellen: ‘Verborgen verlangens’
‘Ik werd verliefd op mijn Finse yogaleraar’
Bibian (41): “In de zomer van 2017 werd me gevraagd om vier weken les te geven tijdens een zomerretreat bij een yogacentrum in Finland. Mijn yogaleraren komen daarvandaan en het leek me een mooie ervaring. Ik ontmoette er de Finse Mario, hij kwam ook lesgeven. Ik had hem er het jaar ervoor ook al kort ontmoet en vond hem een aardige vent. Verder niet, want echt mijn type is hij niet. We hadden wel heel leuk contact, want ondanks dat we qua karakter totaal verschillen, bleken we dezelfde interesses en levensstijl te hebben.
Na die vier weken zou ik twee dagen met hem meegaan naar zijn huis in Turku in Finland, daar was ik nog nooit geweest. Die twee dagen werden uiteindelijk twee weken waarin we het superfijn hadden samen. Ik voelde dus zeker wel dat er iets tussen ons groeide, maar zag vooral alle praktische bezwaren: de afstand, ik had een heel fijn leven in Amsterdam, een eigen huis, een bedrijf…
Na die twee weken zou ik via vrienden in Helsinki naar huis gaan. Mario zette me af bij de bus en we namen afscheid. Toen de bus wegreed en ik omkeek, moest ik ineens hard huilen. Ik wilde helemaal niet bij hem weg! Ik denk dat dat het moment was dat mijn hoofd en hart contact maakten en alle praktische bezwaren naar de achtergrond verdwenen. Ik hield het twee nachten vol in Helsinki en belde hem toen met de vraag of ik terug mocht komen. Zijn reactie was: ‘Nu pas?’
We grappen nu weleens dat hij al eerder in onze relatie zat dan ik. Inmiddels is mijn leven compleet veranderd. In november dat jaar ben ik naar Finland verhuisd, een klein jaar later zijn we getrouwd. Mijn huis heb ik verkocht en met mijn bedrijf ben ik gestopt. Ik ben officieel geëmigreerd en hier een bedrijf begonnen. En dat allemaal terwijl ik niet eens op zoek was naar een relatie.”
‘Ik ging over mijn fysieke grens heen’
Martine (47): “Na een herniaoperatie ging ik ervan uit dat ik alles wel weer zou kunnen. Helaas liep het anders. Uiteindelijk kwam ik in de zomer van 2013 in een revalidatietraject terecht. Maar ik ging lopend het revalidatiecentrum in en kwam er in een rolstoel weer uit. Ik blijk mijn lijf jarenlang overbelast te hebben, doordat ik niet wist dat ik EDS had, een bindweefselaandoening die onder andere hypermobiliteit veroorzaakt. Artsen en therapeuten duwden me in het revalidatiecentrum ver over mijn fysieke grens, waardoor mijn klachten die zomer zo erg werden dat ik letterlijk door mijn knieën zakte en in een rolstoel terechtkwam.
Gevolg is dat ik nu 20 tot 22 uur per dag liggend doorbreng. Fysiek is dat natuurlijk echt klote, maar mentaal heeft het me niet gebroken. Ik zet me nu in om EDS op de kaart te krijgen en zie dat als een cadeau.
Alles wat ik hiervoor deed en heb geleerd, heeft me naar dit punt gebracht. Ik voel me nu zo veel nuttiger dan toen ik op kantoor zat in mijn vormgevers- en communicatiefunctie: ik heb mezelf gevonden. Natuurlijk heb ik veel beperkingen, maar als ik wél een keer een terrasje pik of eropuit ga, geniet ik met volle teugen. Twee jaar geleden ben ik met mijn gezin naar Amerika op vakantie geweest. Ik heb daar acht maanden van moeten bijkomen, maar het was het zo ongelofelijk waard!”
In Vriendin 33 lees je meer verhalen over ‘de zomer die mijn leven veranderde’.
Ook interessant: Lezeressen vertellen: ‘Liefde en lust op vakantie’
Tekst: Ghislaine van Delden
