Vier vriendinnen: ‘Onze vriendschap is veel sterker dan onze anorexia’
15 november 2019
Kirsten (24), Emilia (26), Mirjam (30) en Nathalie (27) hebben anorexia en leerden elkaar begin dit jaar kennen in een eetstoorniskliniek.
Kirsten (24), Emilia (26), Mirjam (30) en Nathalie (27) hebben anorexia en leerden elkaar begin dit jaar kennen in een eetstoorniskliniek.
De ontmoeting
Emilia: “We kennen elkaar van een kliniek waar we zaten vanwege onze eetstoornis. In januari dit jaar startten we bijna tegelijk op een intensieve dagbehandeling om aan onze ziekte te werken. Vijf dagen per week kregen we van negen tot vijf therapie en leerden we bijvoorbeeld hoe we weer een gezond eetpatroon konden krijgen. Ook werkten we aan ons negatieve zelfbeeld. Mirjam ontmoette ik als eerste. Wij werden op dezelfde dag opgenomen en na de eerste dag therapie vroeg ze of ik voor het avondeten mee de stad in wilde. Zo raakten we bevriend.”
Mirjam: “Nou, in eerste instantie zei jij nee hoor, haha!”
Emilia: “Dat klopt, daar heb ik me toen zo schuldig over gevoeld. Ik had die dag met mijn vriend afgesproken om even te bellen, daarom zei ik nee. Maar ik vond je wel direct aardig en de volgende dag gingen we alsnog samen wandelen.”
Mirjam: “Ja, we hadden direct een klik. We praatten niet alleen over anorexia, maar ook over onze achtergrond en interesses. Het voelde meteen vertrouwd.”
Emilia: “Twee weken later kwam Nathalie erbij en nog eens twee weken later Kirsten. Het is zo fijn om hen als vriendinnen te hebben. We delen meer dan een diagnose, want ook als we geen anorexia hadden gehad, zouden we zo vriendinnen kunnen worden met elkaar.
Lees ook: Vriendinnen met alle drie een gehandicapt kind: ‘We maken hetzelfde mee’
Samen sterk
Kirsten: “Ik was best onzeker toen ik werd opgenomen voor de dagbehandeling, ik denk wij allemaal wel, en het voelde als een soort opluchting om drie vriendinnen te hebben. Zo was ik in ieder geval niet alleen. We bleken elkaar ook goed aan te voelen. Al tijdens ons eerste gesprek kwamen we erachter dat we er alle vier precies hetzelfde in stonden. Ja, we hadden anorexia, maar we waren alle vier heel erg gemotiveerd om beter te worden. En zo motiveerden we elkaar ook. Na die wandeling zochten we elkaar steeds vaker op. Het voelde gewoon heel natuurlijk, alsof we elkaar al jaren kenden. Zij begrepen mij en zo voelt het nog steeds. Met hen kan ik huilen, maar vooral ook lachen.”
Nathalie: “Inderdaad. We doen ons bij elkaar niet anders voor dan we zijn. We vertrouwen elkaar compleet. Inmiddels zijn we klaar met onze gezamenlijke therapie, maar we zien elkaar nog wekelijks. Hoewel we allemaal nog volop bezig zijn met ons herstel weet ik zeker dat we onze ziekte gaan overwinnen. We hebben zo’n bijzondere vriendschap, omdat we zo veel delen qua interesses en karakters én omdat we elkaar uit een dip kunnen trekken als dat nodig is.”
Mirjam: “Het is rot om een eetstoornis te hebben en soms onbegrijpelijk dat deze ziekte ons overkomen is. Maar zonder anorexia hadden wij deze mooie vriendschap niet.”
Ook interessant: De dochter van Helen overwon anorexia
Tekst: Renée Brouwer. Foto’s: Bart Honingh. Visagie: Linda Huiberts. Met dank aan Het Veerkwartier in Haarlem.
