nikki-bij-man-gebleven

Nikki: ‘Ik ben zo blij dat ik bij mijn man ben gebleven’

Nikki (32) stort zich in een affaire met Patrick (43). Smoorverliefd overweegt ze haar man Lars (46) te verlaten, al is ze zwanger van hun tweede kind. Maar na de geboorte van haar zoon roept ze zichzelf een halt toe. “Ik zet ons gezin niet meer op het spel.”

Nikki: “Toen Lars en ik 9 jaar geleden ons eerste kind kregen, dochter Eva, was ons gezin wat hem betreft compleet. Lars is 14 jaar ouder dan ik en heeft al 2 kinderen uit een eerdere relatie. Hij hoefde niet zo nodig voor de vierde keer vader te worden, maar ik wilde wel heel graag een broertje of zusje voor Eva. Toen hij me 2 jaar geleden vertelde dat hij daar alsnog voor wilde gaan, omdat hij wist hoe gelukkig mij dat zou maken, was ik dolblij. Mijn grote wens kwam uit en ik verheugde me enorm op mijn tweede zwangerschap. Maar toen ontmoette ik Patrick…”

Anders dan voorgesteld

“Ondanks het grote leeftijdsverschil tussen mij en Lars ging het in het begin van onze relatie snel: na anderhalf jaar kochten we een huis en toen we drie jaar samen waren, werd onze dochter geboren. Ik was begin twintig en hij al in de dertig, maar we voelden allebei dat het goed zat. Lars is een heel lieve en zorgzame man. Hij neemt vaak een bloemetje voor me mee of verrast me met een romantisch etentje. En ik kan enorm genieten als we samen op pad gaan met de motor, een passie die we delen. Na de komst van Eva zaten we op een roze wolk, maar toen ze een jaar of twee was, merkte ik dat het gezinsleven anders was dan ik me had voorgesteld. We deden weinig met z’n drieën. Als ik voorstelde om naar de dierentuin te gaan, had Lars daar geen zin in. Of hij wilde wel, maar dan was hij er na een uurtje klaar mee en wilde hij weer naar huis. Hij is een onrustig type en kan zijn aandacht er niet lang bij houden. Hij ging ook bijna nooit iets alleen doen met Eva. Dat vond ik jammer. Ik was altijd degene die haar meenam naar de speeltuin of een blokje met haar ging wandelen. Soms zei ik er wat over tegen Lars, dan hadden we een kleine discussie en veranderde er uiteindelijk weinig. Op een gegeven moment besloot ik me er maar bij neer te leggen en dacht ik: zo is hij gewoon.

Alsof het zo moest zijn, was Patrick juist wél een echt gezinsmens. Hij was begin veertig, getrouwd en vader van drie puberende dochters, met wie hij regelmatig wat leuks ging doen. Ik ontmoette hem twee jaar geleden toen Lars en ik hem inhuurden om ons huis te schilderen. Ik deed de deur open en dacht: wauw, wat ben jij knap! Gespierd, krulletjes, een mooie lach… ja, hij mocht er zeker zijn. Tijdens de koffie bleek al snel dat Patrick en ik dezelfde interesses hadden. Hij reed motor en was net als ik erg ondernemend en sportief. Dat vond ik leuk, want Lars zit het liefst lui op de bank. Patrick kwam een paar keer langs en elke keer ontstond er een aangenaam gesprek tussen ons. Gewoon, als een soort vrienden onder elkaar. Zo zag ik hem ook, want we waren allebei getrouwd.”

Zenuwen door mijn lijf

“Maar een paar dagen nadat de schilderklus was geklaard, gebeurde er iets wat ik totaal niet had zien aankomen. We begonnen te whatsappen. En hoe. Het begon met een gesprek over koetjes en kalfjes, maar al gauw ging het over op flirten. Hij zei dat hij me een aantrekkelijke vrouw vond en ik kon natuurlijk niet ontkennen dat hij de knapste schilder was die ooit bij mij op de ladder had gestaan. Daar was geen woord van gelogen. Na een week wilde hij me zien en tot mijn eigen verbazing ging ik daar meteen mee akkoord. Ik voelde me vereerd dat zo’n knappe man een oogje op me had. De zenuwen gierden door mijn lijf, alsof ik weer even dat meisje van zestien was. Patrick kwam ’s middags langs, toen Lars aan het werk was en Eva op school zat. Ik had een pot thee klaargezet, maar die hebben we niet eens aan geraakt. Voor ik het wist, lagen we boven naakt op bed. Natuurlijk wist ik dondersgoed dat ik vreemdging, maar gek genoeg voelde het niet verkeerd. Ik genoot van de aandacht die ik van Patrick kreeg en voelde vlinders van top tot teen. Terwijl hij me overal streelde en zoende, dacht ik maar één ding: wat een geweldige vent! De weken daarna whatsappten we dag en nacht. Ik was verliefd, en niet zo’n beetje ook. Ik betrapte mezelf erop dat ik telkens op mijn telefoon keek om te zien of ik weer een nieuw berichtje van hem had ontvangen. Ik leek wel een puber die haar gevoelens niet in de hand had! Natuurlijk zorgde ik ervoor dat Lars niets in de gaten zou krijgen. Ik sprak alleen met Patrick af als ik wist dat Lars voor zijn werk lang van huis zou zijn, en mijn telefoon hield ik als een magneet in mijn broekzak. Om ervoor te zorgen dat dat niet ging opvallen, legde ik hem soms bewust een tijdje op tafel neer zodra ik de chat met Patrick had gewist. Als ik dan boven was en Lars in mijn telefoon wilde gaan kijken, zou hij niets vinden. Tegen Patrick had ik gezegd dat hij op dat moment niets moest sturen. Alles ging stiekem, net als onze ontmoetingen.”

Lees ook: Mariska: ‘Mijn man weet niet dat ons kind niet van hem is’

In de wolken

“We zagen elkaar minstens één keer per week. Meestal kwam hij naar mij toe, want overdag was zijn vrouw altijd thuis. Ik vertelde dan aan Eva dat ze die middag moest overblijven op school omdat ik een afspraak had. Of ik me schuldig voelde tegenover Lars? Nee. Dat klinkt misschien vreemd, maar daar was ik te verliefd voor. Voor het eerst in jaren dacht ik: zó voelt het dus om in de wolken te zijn. Bovendien was de seks magisch. Ik ben nooit iets tekortgekomen in mijn seksleven met Lars, maar bij de vrijpartijen met Patrick spatten de vonken ervanaf. Het was opwindend om zo intiem te zijn met iemand anders. Iemand die overduidelijk liet merken dat hij me geweldig vond, zowel fysiek als verbaal. Ik voelde namelijk dat het niet alleen de aantrekkingskracht was die onze band zo sterk maakte. Patrick en ik hadden dezelfde interesses en konden goed met elkaar praten. Hij vertelde me dat zijn huwelijk weinig meer voorstelde en dat hij er een punt achter wilde zetten. Hij zag zijn toekomst met mij. Heel vleiend, maar ik twijfelde. Ik was getrouwd en ik had een gezin. Sterker nog, ik was met Lars aan het proberen om zwanger te worden! De wens voor een tweede kindje had ik al jaren, die kon ik toch niet zomaar overboord gooien? Daarvoor vond ik de liefde met Patrick nog te pril. Toen ik hem vertelde over de kinderwens van Lars en mij, schrok hij natuurlijk. Het laatste wat hij wilde, als vader van drie pubers, was een baby. Heel resoluut zei hij dat we een punt achter onze relatie moesten zetten als ik zwanger zou worden. Dat deed pijn, want ik wilde hem absoluut niet kwijt, maar diep van binnen wist ik dat hij gelijk had.”

Blij en verward tegelijk

“Toen ik een paar weken later een zwangerschapstest deed, zei ik zachtjes: ‘Laat het gelukt zijn, want ik wil zo graag nog een kind.’ Maar tegelijkertijd dacht ik: laat me niet zwanger zijn, want dan kan ik bij Patrick zijn. Zó egoïstisch… Er verschenen twee streepjes. Negen jaar geleden, toen ik zwanger bleek van Eva, stroomden de tranen over mijn wangen, maar dit keer reageerde ik gelaten. Ik was blij en verward tegelijk. Lars merkte niets aan me toen hij me in de armen viel. Hij was verrukt dat de eerste ivf-poging al gelukt was, want we zaten – net als bij Eva – pas een half jaar in de medische molen. Zwanger worden gaat bij mij niet zo makkelijk, daarom wist ik ook zeker dat dit kind van ons was. Bovendien deed ik het met Patrick altijd veilig, voor de zekerheid. Toen ik Patrick met tranen in mijn ogen vertelde dat ik zwanger was, zei hij tot mijn verbazing dat hij te veel van me hield om onze verhouding te beëindigen. Ik was dolblij dat ik hem nog steeds kon blijven zien, maar het knaagde ook aan me. Het voelde tegenover de baby plotseling wél heel fout dat ik van twee walletjes at. Patrick zei dat ik van mijn zwangerschap moest genieten, want dit was toch wat ik zo graag wilde? Ik genoot ook wel, maar minder intens dan negen jaar geleden.

Door de bizarre situatie en door alle hormonen zat ik qua gevoelens in een rollercoaster. Wat ik deed, was verkeerd, maar ik was niet sterk genoeg om afscheid te nemen van Patrick. Ik was gek op hem. Maar terwijl mijn buik groeide en ik met Lars de babykamer inrichtte, werd de keuze vanzelf voor me gemaakt. Patrick kreeg twijfels. Eva zou hij in ons leven nog wel kunnen accepteren, maar een baby? We begonnen elkaar minder vaak te zien en ook whatsappen deden we niet meer zo frequent. Toen Ricky werd geboren, hadden we twee maanden geen contact gehad. Dat vond ik erg jammer, maar ik had op dat moment wel wat anders aan mijn hoofd.

Toen Ricky anderhalf uur oud was, whatsappte ik Patrick om hem het nieuws te vertellen. Ik wilde dat hij het van mij zelf zou horen en niet via social media. Zijn enige reactie was: ‘proficiat’. Dat deed pijn. Waarom vroeg hij niet geïnteresseerd of alles goed was gegaan? Ricky was een prachtige baby en ik zat de weken na zijn geboorte op een roze wolk. Daardoor was ik amper met Patrick bezig, maar na een tijdje verscheen hij weer in mijn gedachten. We begonnen weer wat meer te whatsappen en na twee maanden kwam hij op kraamvisite. Ik was alleen thuis en had de thee weer klaargezet. Als het aan Patrick had gelegen, hadden we weer geen slok genomen. Hij keek amper om naar Ricky en begon me meteen te zoenen. Kennelijk had hij zich dus bedacht en wilde hij toch niet zonder me. Maar hoewel het als vanouds voelde, stopte ik. Ineens zei een stem in mijn hoofd dat ik dit niet moest doen. Niet nu, zo vlak na de geboorte. Ik wist op dat moment niet dat het de laatste keer zou zijn dat we elkaar zagen.”

Dolblij met mijn gezin

“De weken daarna reageerde Patrick amper op mijn appjes. Dat maakte me verward en verdrietig. Betekende dit dan toch het einde? Een paar weken later belde een vriendin me op. Ze had een geweldige man ontmoet; de schilder die ik haar had aanbevolen, toen ze had gevraagd of ik een goede vakman kende. Ik was met stomheid geslagen. Toen ze me in detail vertelde hoe hij haar had versierd en even later alle hoeken van de kamer had laten zien, voelde het alsof iemand met een mes in mijn hart stak. Hoe kón hij! Het was me overduidelijk: het ging hem dus alleen maar om de seks. Laatst zat Ricky heerlijk in zijn box te spelen en dacht ik: jij hebt ervoor gezorgd dat je vader en ik bij elkaar zijn gebleven. Ik ben zo blij dat ik nooit de stap heb genomen om bij Lars weg te gaan. Hij heeft dan wel wat minpunten, maar we hebben het samen goed. Niemand is perfect. Dat heeft Patrick me laten inzien. Dit avontuur heeft me een stuk wijzer gemaakt. Nee, ik heb er geen spijt van. Wat ik voelde, was echt, maar inmiddels heb ik mijn liefde voor Lars echt teruggevonden en ben ik dolblij met mijn gezin. Lars weet niet wat er allemaal is gebeurd en dat zal hij ook nooit te weten komen. Ik zet ons gezin niet nog eens op het spel. Wat mij betreft richten we ons op een geweldige toekomst.”

Lees ook: Vicky’s man had een affaire toen zij hoogzwanger was

Meer persoonlijke verhalen lezen? Neem nu een digitaal abonnement op Vriendin.