Lezeressen vertellen: ‘Mijn meest spirituele ervaring ooit’
9 januari 2019
Een voorspellende droom, een teken van een dierbare overledene of contact met een engel. Zeven lezeressen vertellen over hun spirituele ervaring. “Het geeft mij rust en warmte om te weten dat er altijd engelen om mij heen zijn.”
Een voorspellende droom, een teken van een dierbare overledene of contact met een engel. Zeven lezeressen vertellen over hun spirituele ervaring. “Het geeft mij rust en warmte om te weten dat er altijd engelen om mij heen zijn.”
‘Alles waar ik over gedroomd had, gebeurde’
Jel (40): “Een paar maanden geleden droomde ik over een kennis die ik al een tijdje niet meer had gezien. In mijn droom kwam ik hem tegen bij de tandarts en vertelde hij mij dat hij midden in een echtscheiding zat en ging verhuizen. Een paar weken nadat ik dit gedroomd had, had ik een afspraak bij de mondhygiëniste. Vanuit de wachtkamer zag ik door het raam de auto van die kennis staan. Zeer waarschijnlijk lag hij nu in de tandartsstoel. Niet veel later droomde ik opnieuw over die kennis: we kwamen elkaar tegen, maar de aanleiding was niet leuk, want een gezamenlijke kennis van ons was overleden. Het bleek een droom met een voorspellende waarde, want een paar maanden later overleed er echt een gezamenlijke kennis van ons. Dat bracht ons via Facebook weer met elkaar in contact. In een gesprek via Messenger vertelde hij dat hij ging verhuizen. Ik moest meteen aan mijn droom denken en vroeg hem of hij ook bij de tandarts was geweest en of hij misschien in echtscheiding lag. Dit bevestigde hij. Ik stond perplex. Hoe kon dit nou? Alles waarover ik had gedroomd kwam precies zo uit. Ik ben er een paar dagen door van slag geweest.”
‘Mijn overleden moeder troostte me’
Ilonka (44): “Drie jaar geleden is mijn moeder overleden. Ik mis haar nog steeds verschrikkelijk. Maar dat ze na 23 jaar niet langer hoeft te lijden en nu rust heeft, maakt mijn verdriet wat dragelijker. Elk jaar rond haar sterfdag houdt haar overlijden mij extra bezig. Vorig jaar was ik op haar sterfdag ’s avonds alleen thuis. Ik zat op de bank en kon maar niet stoppen met huilen. Het leek wel of al mijn verdriet van de afgelopen jaren eruit kwam. Ik had zo’n behoefte aan troost. ‘Mama?’ vroeg ik in gedachten, ‘wil je mij helpen mijn verdriet te dragen, wil je alsjeblieft even bij mij zijn? Laat me weten dat je er nog bent.’ Niet veel later schrok ik enorm: de buitenlamp sprong met een knal kapot. Ik moest lachen en dacht: zie je wel, ik wist het, je bent er nog! Het bood op dat moment de troost die ik zo hard nodig had.”
‘Haar opmerking bezorgde me kippenvel over mijn hele lichaam’
‘Mijn dochtertje zag iemand bij haar bed staan’
Esther (43): “Negen jaar geleden riep mijn dochtertje, die toen vijf was, ’s nachts om mij. Dit deed ze wel vaker, ze was niet zo’n goede slaper. Ik liep naar haar toe, deed het lampje boven haar bed aan en ging op zoek naar haar speen. Ze zat rechtop in bed en was klaarwakker. Ik ging even bij haar op bed zitten. Ze bleef maar naar het uiteinde van haar bed kijken. Opeens begon ze te glimlachen en zwaaide ze. Ik vroeg haar naar wie ze zwaaide. ‘Naar die oude mevrouw met het kindje op haar arm’, zei ze. Haar opmerking bezorgde me kippenvel over mijn hele lichaam. Ik was me ervan bewust dat mijn reactie hierop erg belangrijk was en deed alsof alles de normaalste zaak van de wereld was. Ik vertelde haar nog maar eens te zwaaien en diegene te laten weten dat ze nu weer ging slapen. Ik heb die nacht naast haar geslapen.
Een paar weken later waren we bij een tante van mij op bezoek. Opeens wees mijn dochtertje naar een foto van mijn opa en oma en zei: ‘Die ken ik!’ Ik vertelde haar dat die mensen op de foto mijn opa en oma waren. Daar heb ik het bij gelaten, omdat er ook nog anderen bij waren. Pas de dag daarna vroeg ik haar waar zij de mensen van de foto van kende. Volgens haar was mijn oma de vrouw die die ene nacht aan haar bed was verschenen. Ik ging bij mijzelf na: dan moest het kindje dat zij toen vasthield, mijn tante zijn geweest, de oudere zus van mijn vader die heel jong was overleden…
Een paar weken later zat ik ’s nachts opnieuw bij het bedje van mijn dochter omdat ze weer eens niet kon slapen. En opeens rook ik de geur van mijn oma’s luchtje dat zij altijd op haar zakdoek spoot: 4711 eau de cologne. Ik zei in gedachte: ‘Ben je het dan echt?’ Ik bleef haar luchtje een tijdje ruiken, totdat ik zelf ook in slaap viel bij mijn dochtertje in bed.”
Dit verhaal komt uit Vriendin 2. Daarin lees je ook de verhalen van vier andere vrouwen.
Lees ook:
