Debbie: ‘Met mijn bruidsboeket in mijn handen geklemd, klom ik door het autoraam’

5 juni 2020

Je kijkt er maanden, of zelfs jaren, naar uit, plant alles tot in de puntjes, en dan… Loopt het toch niet zoals je dacht! 

BMW-fans

Debbie (34): “Toen Ruud (37) en ik besloten te gaan trouwen, was er één ding meteen zeker. We zijn beide BMW-fan en zijn auto zou onze trouwauto worden. Ik vind mijn eigen BMW uiteraard mooier, maar Ruud wilde zijn jongtimer voor de gelegenheid in witte folie wrappen, dus dat zou helemaal te gek zijn. Omdat we ook graag een bijzondere trouwfoto met de auto als schilderij in onze woonkamer wilden, kocht Ruud speciale banden die roze rook afgeven wanneer je met de banden spint; echt te gek! Helaas is het nooit van die fotoshoot gekomen omdat we vlak na ons jawoord over de kop vlogen met de auto die daarna total los verklaard werd!

Over de kop

We reden helemaal niet hard, kwamen net van een rotonde, toen Ruud met een van de banden de stoep moet hebben geraakt op een heel ongunstige manier. We raakten in een slip waardoor de auto omgekeerd op de weg terecht kwam en daarna in een soort slowmotion over de kop sloeg en op z’n kop eindigde. Ik maakte me automatisch klein voor als het dak zou indeuken, maar bleef verder juist heel kalm en scherp. Ik zei tegen Ruud: ‘Volgens mij moet je de motor afzetten, straks vliegt er nog iets in de fik.’ Daar hingen we, op z’n kop in de gordels! Gelukkig liepen we naast de schrik niets ernstigs op. Ik wat blauwe plekken, een schram op mijn arm en een klein scheurtje in mijn jurk.

Lees ook: ‘Twee weken voor onze bruiloft haakte mijn vriend af’

Grote schrik

Onze getuigen Cindy en Kevin reden achter ons en zagen alles gebeuren, met onze driejarige dochter Daantje in de auto. Zij waren heel wat meer in paniek! Cindy bleef verstijfd van angst zitten en Kevin vloog zijn auto uit om ons te helpen. Ik veegde het glas van het dak zodat ik er met mijn handen op kon steunen en mijn gordel losgemaakt kon worden. Met mijn bruidsboeket nog in mijn handen geklemd klom ik er door het raam uit. Hoe Ruud eruit is gekomen weet ik eigenlijk niet. De hulpdiensten waren er snel bij, maar konden niets anders meer doen dan de auto afvoeren. Ondertussen zaten al onze gasten op locatie te wachten voor de koffie en bruidstaart, heel onwerkelijk! We hebben de bruiloft daarna nog wel gevierd in een soort roes, maar het gespreksonderwerp was toch steeds het ongeluk en niet de ceremonie.

Stomme ongeluk

Vooral dat vind ik achteraf heel verdrietig. Het was zo’n fijn moment in het gemeentehuis. Er was zo’n warme, ongedwongen sfeer. De kinderen waren superlief en helemaal bezig met het trouwen. Dat is wat ik me wil herinneren en niet dat stomme ongeluk! Ik heb de foto’s van de bruiloft nodig om mezelf er af en toe aan te herinneren dat het verder wel een mooie dag was met een superleuke alternatieve fotoshoot met de kinderen bij kasteel Amerongen. In de woonkamer hangt nu een compilatie van trouwfoto’s; misschien haal ik daar binnenkort de foto’s van het ongeluk wel uit zodat ik daar niet steeds aan herinnerd wordt.”

Lees ook: Lezeressen vertellen: ‘Zo hebben wij elkaar versierd’

Foto: Nout van Kempen