Stel

Lezeressen vertellen: ‘Zo hebben wij elkaar versierd’

Weet je het nog, hoe hij je hart veroverde? Of heb je zelf de eerste stap gezet? Acht lezeressen vertellen: “Op donderdag hadden we een date, maar woensdag belde hij: ‘Ik kon niet meer wachten.’”

Weet je het nog, hoe hij je hart veroverde? Of heb je zelf de eerste stap gezet? Acht lezeressen vertellen: “Op donderdag hadden we een date, maar woensdag belde hij: ‘Ik kon niet meer wachten.’”

‘Ik vroeg hem naar mijn hart te kijken en hij stal het’

Hülya (38): “Ik ben gescheiden en had het jarenlang veel te druk met werk en mijn kinderen om zelfs maar aan de liefde te denken. Daarnaast tobde ik over mijn hart. Ik heb heel mijn leven al een traag werkend hart, het klopt zo’n 43 keer per minuut, en ik heb een lage bloeddruk. Ik viel een paar jaar geleden al eens van mijn fiets, waarna ik in het ziekenhuis wakker werd. Ik bleek zwaar bloedend door een ambulance te zijn afgevoerd en moest maandenlang herstellen. Mijn cardioloog kon niets raars vinden: mijn hart was dan wel traag, maar ik had geen hartritmestoornissen. Ik voelde me niet gehoord, was bang dat ik nog eens zo hard zou vallen. Via een kennis hoorde ik over Jack, een man die anders naar het hart kijkt dan cardiologen en wereldwijd aan cardiologen trainingen geeft. Hij nam de moeite me thuis op te zoeken en die avond sloegen de vonken over. Patsboem, verliefd. Ik grap nog vaak tegen Jack: ‘Ik heb je gevraagd naar mijn hart te kíjken, niet om het te stelen.’”

‘Wist ik veel dat hij écht met een roos voor de deur zou staan’

Sofie (27): “Ik was vijftien en zat die middag bij een vriendin, toen mijn moeder belde. ‘Zeg, er stond net een schattige jongen voor de deur. Hij had rode oren van de kou en een roos in zijn hand. Hij dacht dat je er zou zijn, waarom was je niet thuis?’ Ja, ik had een dag eerder op MSN Messenger tegen Marco gezegd dat ik een keer een echte verwachtte, toen hij me zo’n emoji van een roos stuurde. Wist ik veel dat hij dat écht zou doen? Al vanaf de brugklas zaten we bij elkaar in de klas. We gingen met elkaar om op school, meer was het niet. We waren ook heel anders: ik het serieuze, hardlerende meisje, hij de rebel die ziektebriefjes vervalste en spijbelde. En toch heeft hij me weten te veroveren en was die roos het begin van een relatie die nu al twaalf jaar duurt. Enne… bij mijn moeder kon ’ie met die actie natuurlijk meteen niet meer stuk!”

‘Zijn openingszin was zo sneu dat ik hem keihard uitlachte’

Jennifer (30): “Het is vreselijk afgezaagd. Hij kwam in de kroeg naar me toe en vroeg:‘Geloof je in liefde op het eerste gezicht of moet ik nog eens langslopen?’ Het was zo sneu dat ik hem keihard uitlachte en hij bood me een drankje aan om het goed te maken. Waarom ook niet, dacht ik, kijkend naar het kuiltje in zijn wang. Dat kuiltje zie ik tien jaar later nog steeds elke ochtend als ik wakker word. Als mensen nu vragen hoe we elkaar hebben ontmoet, hoeven we elkaar maar aan te kijken en we schieten weer in de lach. Wie had ooit gedacht dat zo’n uitgekauwde versiertruc tot een huwelijk en twee dochters zou leiden?”

‘Ik hield van elk woord dat hij schreef via de chat’

Nathalie (39): “Hij was net een half jaar weduwnaar en had twee jonge zoons, ik lag in scheiding en had een zoon en een dochter. Allebei hadden we een profi el op een datingsite, maar echt veel verwachtten we daar niet van. Tot ik op zaterdagavond zijn profi el zag en dat likete. Ik kreeg een berichtje van één zin terug: ‘Wie is Nathalie?’ De volgende ochtend zocht ik hem op op Twitter en hij mij op Facebook en toen begon het. We vertelden elkaar die dag álles, de mooie dingen, de verdrietige. Uren en uren waren we aan het chatten. Open, eerlijk, intens. Ik hield van elk woord dat hij schreef. Op maandag vroeg hij of ik wilde afspreken. Natuurlijk! Op donderdag hadden we een date, maar op woensdagavond belde hij: ‘Ik kon niet meer wachten.’ Dat gesprek was zo fi jn, dat we er niet meer omheen konden: we waren stapelverliefd op iemand achter een scherm, van wie we een week eerder het bestaan nog niet eens wisten. De volgende avond gingen we uit eten. De eerste blik was genoeg; we vlogen elkaar in de armen en de eerste kus was een feit. Eigenlijk moesten we niet eens aan eten denken, zo druk waren we aan het praten, maar we bestelden toch maar een sateetje; het kon nog weleens laat worden… En dat werd het. Die avond reden we een rondje door Den Haag, waar ik ben opgegroeid, en door Alphen aan den Rijn, waar zijn roots liggen. Acht uur later zette hij me thuis af omdat er toch een kéér een einde moest komen aan onze date. We zijn nu bijna drie jaar verder en hebben van onze twee gezinnen één hecht gezin van zes gemaakt. Ons geluk kan niet op!”

Lees ook: De wetenschap zegt: de meest trouwe partners hebben dít sterrenbeeld

‘Of hij vast kon laten weten of hij me een hand of drie kussen zou geven’

Jara (33): “Ik heb hém versierd, hoe onhandig ook. We raakten in gesprek op Twitter en kletsten verder via privéberichten. We waren beiden niet op zoek naar een relatie, maar raakten aan de praat over politiek en twitterden verder over van alles en nog wat. Ik ging hem steeds leuker vinden, maar wist niet of dat wederzijds was. Normaal ben ik niet op mijn mondje gevallen, maar als ik iemand zie zitten, lijk ik opeens niet meer te weten hoe ik normaal moet doen en daardoor heb ik altijd een hekel gehad aan het hele datinggebeuren. Ik moest dus zo’n beetje gedwongen worden door een vriendin om voor te stellen een keer in real life af te spreken. Gelukkig zei hij meteen ja! Maar toen wist ik natuurlijk nog niet of hij hetzelfde over mij dacht, en dat zorgde voor een constante knoop in mijn maag. Twee dagen voor onze afspraak had ik behoorlijk wat wijn op toen we ’s avonds aan het appen waren. En opeens dacht ik: ik bel hem gewoon. Plompverloren viel ik met de deur in huis: ‘Zeg, maandag hè, is dat een eh… date?’ Zijn antwoord was ja. Daar had ik moeten stoppen, maar iets in mij dacht op dat moment dat het een goed idee was om meteen maar even alles wat ik spannend vond door te nemen. Dus vertelde ik hem dat ik hem dan wel mee uit had gevraagd, maar dat ik nóóit de eerste zou zijn die begint met zoenen en o ja, dat ik ook niet in het openbaar gezoend wenste te worden en of ’ie alvast kon laten weten of hij me bij het ophalen een hand of drie kussen zou geven, want dan kon dat ook niet ongemakkelijk worden… Toen ik de volgende ochtend wakker werd en besefte wat ik allemaal had gezegd, kon ik wel door de grond zakken. Maar dat duurde niet lang: toen ik mijn telefoon pakte, bleek ik een berichtje van hem gekregen te hebben. ‘Hoi Jara! Kan niet wachten om je bij de deur een hand en drie zoenen te geven en je niet in het openbaar te kussen morgen! X’ Hij bleek mijn gekke gedrag wel charmant te vinden. Gelukkig maar, want inmiddels hebben we elkaar eeuwige trouw beloofd, dus hij moet het nog wel even met me uithouden.”

‘In de bus viel me op hoe knap hij eigenlijk was’

Anja (26): “Mijn vriend en ik zijn echte teenage sweethearts. Ik was op mijn negentiende totaal niet bezig met jongens nadat die zomer mijn verkering van een jaar was uit gegaan. Ik was dan ook niet onder de indruk van de tweelingbroers die dat laatste jaar van het mbo bij mij in de klas kwamen. Ik vond ze aardig en opvallend beleefd, meer niet. Mijn vriendin zag ze wél zitten. Dus toen zij had uitgevist dat er een feestje zou zijn waar de broers naartoe gingen, nodigde ze ons daar min of meer zelf voor uit. Beleefd als hij is, kwam een van de tweelingbroers ons ophalen van het station en later op de avond, toen mijn vader ons weer kwam halen, stelde hij zich netjes voor. Een week later kreeg ik op school de opdracht boodschappen te gaan doen voor de kerstmarkt. Een van de tweelingbroers bood aan me te helpen. Toen we tegenover elkaar zaten in de bus, viel me opeens op hoe knap hij eigenlijk was. En toen we weer terug naar school moesten, vond ik het opeens jammer dat ons uitje voorbij was. We begonnen steeds meer met elkaar op te trekken en elke avond chatten we via MSN Messenger. Ik was alleen maar met hem bezig, en toch moesten mijn moeder en mijn vriendin me erop wijzen dat ik verliefd was. Toen ik dat doorhad, vond ik dat ik er iets mee moest doen. Hoewel ik het doodeng vond, stuurde ik hem een berichtje. ‘Ik zet nu de eerste stap: wil je met mij naar de bioscoop?’ Gelukkig stemde hij in en al snel was het echt aan. We zijn nu zes jaar verder, wonen in een zelf verbouwd huisje en verwachten ons eerste kind. De juf die ons destijds samen om boodschappen stuurde, krijgt een geboortekaartje!”

‘Ik wist dat hij Ajaxfan was en regelde wedstrijdkaarten’

Wilma (42): “Ik had al lang een oogje op een collega van een andere afdeling, die ik tijdens de lunch vaak tegenkwam. Ik had het idee dat hij mij ook wel leuk vond, maar verwachtte van zijn kant niets, aangezien hij behoorlijk introvert is. Ik wist dat hij een enorme Ajax-fan is en op een dag wist ik via mijn buurman kaarten te scoren voor een belangrijke Europese wedstrijd. Op kantoor liep ik naar hem toe, gaf hem de twee kaartjes en zei: ‘Kijk eens wat ik voor je heb! Je mag zelf weten wie je meeneemt, maar just so you know: ik heb nog niets gepland donderdagavond…’ Verbluft liet ik hem achter, maar vijf minuten later stond hij al naast me om me mee te vragen.”

“Ja, ik weet het zeker’, zei hij. Meer niet. En ik wist het ook’

Ingrid (49): “Hij moest er een lange adem voor hebben om mij te veroveren… Ik leerde hem kennen via Facebook, we hadden daar een gezamenlijke kennis en raakten aan de praat. Het klikte geweldig, maar verder wist ik niet zo goed wat ik ermee moest. Hij was getrouwd en ik woonde al elf jaar alleen met mijn zoontje. Maar hij gaf niet op! Na twee maanden mailde hij dat hij een mooi boek had voor mijn boekenverzameling. We spraken af bij de bieb en ook in levenden lijve klikte het goed, maar ik bleef de boot afhouden. Op dat moment gaf ik mijn huis een metamorfose en ‘toevallig’ had hij wel dingen liggen die ik als alleenstaande moeder goed kon gebruiken. Een boor- en schuurmachine, dozen met spijkers en schroeven, balken, een rol behang… Volgens mij heeft hij zijn hele huis ervoor overhoopgehaald. Na een paar maanden vroeg hij of hij mocht komen helpen klussen. Natuurlijk! Tijdens het klussen werden onze gesprekken serieuzer, lachten we steeds harder, ontdekten we talloze raakvlakken en vulden we elkaar perfect aan. Klusdagen werden fi etstochtjes, terrasbezoekjes, samen op stap met mijn zoontje. Maar nog altijd hield ik fysiek afstand, ik wilde onze vriendschap niet verpesten en hij drong nergens op aan. Totdat er bijna een jaar voorbij was, we op een warme nazomeravond met mijn zoontje in de speeltuin waren geweest, en hij bij het afscheid zei: ‘Ja, ik weet het zeker.’ Meer niet. En meer had ik niet nodig om te weten wat hij bedoelde. Die maandag zagen we elkaar bij het winkelcentrum en daar, op de stoep, sloeg hij zijn armen om me heen en hield me stevig vast. Met tranen in zijn ogen vertelde hij dat hij zijn vrouw had verteld dat hij wilde scheiden en een advocaat alles in gang had laten zetten om dat mogelijk te maken. Na 32 jaar liet hij zijn opgebrande huwelijk achter zich om bij mij te zijn, want vanaf het eerste moment dat hij me zag, was hij verkocht geweest. Een heftige tijd volgde, maar samen zijn wij sterker dan ooit. Gelukkig heeft hij volgehouden!”

Lees ook: Seks wanneer jullie al jaren samen zijn: hoeveel seks heeft je relatie écht nodig?