Stefanie: ‘Ik weet dat mijn vader van boven goedkeurend naar mij kijkt’

Het is vroeg in de morgen. Adriana kijkt naar de televisie. Ik grijp het moment aan om mijn huiswerkopdracht te maken. Soms bevat het huiswerk een vrije opdracht en typ ik een hoofdstuk voor het kinderboek dat ik graag wil schrijven.

Het is vroeg in de morgen. Adriana kijkt naar de televisie. Ik grijp het moment aan om mijn huiswerkopdracht te maken. Soms bevat het huiswerk een vrije opdracht en typ ik een hoofdstuk voor het kinderboek dat ik graag wil schrijven.

Zes flashbacks

Nu laat het huiswerk dat niet toe; er moet een zestal flashbacks geschreven worden. Ik bedenk zes totaal verschillende terugblikken. De laatste gaat over een balletdanser die op de bühne staat en geniet van zijn publiek. Hij schrikt als hij zijn vader in de zaal ziet zitten. Uit de flashback blijkt dat zijn vader ballet altijd heeft afgekeurd. Toen de jongen toch balletdanser werd, negeerde zijn vader hem volledig. Ik leef zo met deze fictieve jongen en zijn vader mee, dat er tranen in mijn ogen springen.

Lees ook: ‘Ik mis mijn lieve moeder nog elke dag’

Mijn vaders talent

Zoals altijd schrijf ik onder mijn huiswerk iets voor mijn docent ‘kinderverhalen schrijven’. Vaak typ ik een bedankje voor het nakijken, maar nu voeg ik ongevraagd uitleg over het gemaakte huiswerk toe. Ik vind de laatste flashback ineens vreselijk voor mijn eigen, inmiddels overleden, vader. Daarom vertel ik de docent dat de terugblik niet op mijn leven gebaseerd is. Ik leg uit dat mijn vader mij wel accepteerde. Al typend, kijk ik naar mijn vaders piano die in onze huiskamer staat. Het instrument wordt zelden gebruikt. Een enkele keer speel ik een riedeltje, maar ik kom niet verder dan Vader Jacob of De Vlooienmast. Ik heb mijn vaders talent niet geërfd en had vroeger andere interesses dan hij. Toch was hij trots op mij. Adriana’s hart ligt ook niet bij pianospelen, maar ik weet zeker dat mijn vader gek op haar zou zijn geweest. Jammer dat hij mijn jongste dochter niet heeft mogen meemaken.

Doorzetten, ondanks de tegenslagen

Ik weet nog hoe mijn vader met cadeautjes en chocolaatjes voor de oudste kinderen aankwam. Het verwennen van kinderen nam hij na mijn moeders overlijden van haar over. Dat heeft hij tot zijn eigen dood volgehouden. Ineens weet ik dat ik zijn talent wel geërfd heb. Niet het talent voor pianospelen, maar talent om door te zetten. Mijn vader zat nooit bij de pakken neer. Ondanks tegenslagen in zijn leven, bleef hij muziek maken, gezond eten en zichzelf netjes verzorgen. Ik krijg ook tegenslagen op mijn pad. ‘Het zijn kruizen’ zou mijn vader gezegd hebben. Nou, kruizen genoeg in mijn leven, maar ik zet door met het schrijven van kinderverhalen en weet dat mijn vader van boven goedkeurend naar mij kijkt.

OVER STEFANIE

Stefanie (45) adopteerde de kinderen van haar vriend Dirk: Christianne, Deborah, Faith en Nico. 8 jaar geleden kregen zij samen Adriana. Het gaat niet altijd vlekkeloos, maar het gezin draait al ruim 20 jaar! Lees hier al haar blogs terug.