vrouw

Myrthe is verliefd op haar getrouwde buurman: ‘Aan alles voel ik dat het misgaat’

Myrthe (34) is tot over haar oren verliefd op haar nieuwe buurman. In haar ogen zijn ze de ideale match, op één detail na: hij is getrouwd… “Ik weet zeker dat hij net zo verliefd is als ik.”

Myrthe: “Ik heb weleens gedacht dat het voor mij niet was weggelegd: de liefde. Na een nare relatie was ik al 3 jaar alleen en ik kwam tot mijn grote verdriet nooit iemand tegen die bij me paste. Tot vorig jaar ineens alles veranderde. Toen die verhuiswagen stopte, vlak voor mijn deur, en daar de knapste man uit stapte die ik ooit had gezien. Mijn hart maakte een sprongetje: dit moest mijn nieuwe buurman zijn, ik wist dat het huis naast mij verkocht was. En die zwangere vrouw naast hem? Tja, dat was dus zijn echtgenote, ontdekte ik toen ik naar buiten liep om kennis te maken. De man stelde zich met een brede glimlach voor als Simon, ook zij deed vriendelijk. Ik ook, natuurlijk, tegen hen beiden. Al voelde ik een steek in mijn hart terwijl we stonden te praten. Zie je, echt alle leuke mannen zijn bezet, dacht ik.”

Lang onzeker

“Sinds die eerste ontmoeting is er veel gebeurd. Simon is dan nog wel steeds getrouwd, maar ik heb het gevoel dat dit slechts een kwestie van tijd is. Want wij horen bij elkaar, ik weet het zeker. Simon en zijn vrouw hadden voor een huis in mijn wijk gekozen omdat het er zo kindvriendelijk is: fijn voor hun zoontje en de komende baby. Om diezelfde reden was ik er destijds met mijn ex gaan wonen, omdat wij een gezin wilden stichten. Maar een week nadat we de sleutel kregen, ontdekte ik dat mijn ex een ander had. Hij gaf míj daarvan de schuld, ik deed niet voldoende mijn best, gaf hem niet de bevestiging die hij nodig had. Ik was er lang ingetrapt. Ik ben geadopteerd en leerde mezelf pas relatief laat kennen. Ik heb me lange tijd onzeker gevoeld, afgewezen. Dan trek je – zo weet ik nu – makkelijk de verkeerde mannen aan. Ik weet niet waar ik de moed vandaan haalde, maar ook al waren we toen nog maar net in ons nieuwe huis getrokken, deze keer gooide ik hem eruit. Het was de beste beslissing van mijn leven, al moest ik vanaf dat moment heel hard werken om de rekeningen in mijn eentje te betalen. Maar dat was prima. Ik bouwde zo aan mijn eigen bestaan en vijzelde mijn zelfvertrouwen op. En toen stond deze adonis ineens op mijn stoep.”

Verrukkelijke mix

“Hoe vaker ik Simon en zijn vrouw zag, hoe leuker ik hem vond en hoe jaloerser ik op haar werd. Mijn beste vriendin had het meteen in de gaten. ‘Waarom moet jij je nieuwe buurvrouw niet?’ vroeg ze me onderzoekend, toen we haar de tuin zagen wieden. Ik had me net onaardig over haar uitgelaten. Toen Simon zijn hoofd om de hoek van de deur stak, mompelde ze: ‘Ah, vandaar.’ Simon is echt in alles mijn type, wist zij: lang, nonchalant, warrig haar, mooie tanden, brede schouders en perfecte billen. De eerste maand dat ze naast mij woonden, had hij vrij genomen om het huis op te knappen en in te richten. Ik vond het onpersoonlijk en strak. Háár smaak, kennelijk, want zelf houdt Simon er ook niet van. Dat merkte ik toen hij bij mij over de vloer kwam. Of hij mocht zien hoe ik de badkamer had ingericht, kwam hij me vragen. Onze huizen zijn namelijk gespiegeld, er zit alleen een tuinpaadje tussen. ‘Wat heb je het leuk gedaan’, zei hij. Hij roemde mijn zithoek en eetkamer: een bonte verzameling van prints en kleuren, maar het past goed bij mij. ‘Je hebt echt stijl’, zei hij nogmaals. Ik ging hem voor naar de badkamer boven. Het idee dat hij naar mijn billen keek, vond ik prettig, maar waarom had ik deze wijde jurk aan, en niet een mooie strakke jeans? Onderweg naar boven deed ik een schietgebedje: laat er geen troep zijn in mijn badkamer. Geen vies scheermesje of een verwassen onderbroek. Gelukkig bleek het netjes. Daar stonden we, hij en ik, op slechts een paar vierkante meter. Op dat moment sloeg de bliksem echt in. Ik zag zijn stoppels, rook die verrukkelijke mix van aftershave en zweet en moest me inhouden om hem niet aan te raken. Het ging verder dan aantrekkingskracht, ik was gewoon pats-boem verliefd. Ik kon me niet herinneren dat ik ooit eerder zoiets heftigs had gevoeld. Of hij die vonk op dat moment ook al voelde, kon ik toen nog niet te zeggen. Hij was wel heel aardig tegen me, maar ja: hij had een vrouw. En hoe het tussen hen zat, dat wist ik niet… Maar al snel kreeg ik het idee dat het niet zo goed zat. Hun zoontje van twee ging naar het kinderdagverblijf, al werkte Simons vrouw niet. Dan had ze tijd voor zichzelf, en ‘dat had ze hard nodig’, zei ze eens verwaand tegen mij. Waarvoor dan wel? dacht ik. Om hele dagen te shoppen en te lunchen met vriendinnen? En Simon maar hard werken, om het gezin draaiende te houden. Ik zag het met lede, verlangende ogen aan en raakte stukje bij beetje geobsedeerd. Ik hield precies in de gaten hoe laat Simon wegging en wanneer hij weer thuiskwam. Op maandag en donderdag nam hij de boodschappen mee, zag ik. Op dinsdag vertrok hij altijd eerder. Ik ben totaal geen ochtendmens, maar sinds ik zijn schema wist, waren mijn gordijnen al vanaf half acht open en dronk ik semi-nonchalant thee tot hij voorbijliep. Hij zwaaide altijd en ja, dat was het hoogtepunt van de dag. Het idee dat hij aan me denkt terwijl hij naar zijn werk gaat, vind ik al zó fijn.”

Heerlijk maar pijnlijk

“Via de buurttamtam ontdekte ik dat Simon en zijn vrouw vaak woorden hebben. Mijn buurvrouw van twee deuren verder noemt haar een diva en hem een goedzak. Steeds vaker vroeg ik me af: zou Simon wel echt gek op haar zijn? Of zijn ze allang uit elkaar gegroeid en zou die tweede zwangerschap er alleen gekomen zijn om hun relatie te redden?

De dag dat hun tweede zoontje werd geboren, vijf maanden nadat we elkaar voor het eerst ontmoetten, stond Simon opgetogen bij mij op de stoep om het nieuws te vertellen. Spontaan knuffelde hij me. Het was heerlijk! Maar ook pijnlijk. Ik zag zijn blijdschap, terwijl ik een biertje voor hem inschonk. Veel liever had ik gehad dat hij zo blij was om míj te zien of dat ík zijn kind had gebaard… Die avond huilde ik mezelf in slaap. Wat had het geweldig gevoeld, om hem aan mijn keukentafel te zien. Wat was het leuk om met hem te praten. Hij was een uurtje gebleven en bij het afscheid kreeg ik opnieuw een zoen. ‘Dat jij nog single bent. Ik snap er niets van’, zei hij. Wat moest ik daar nu mee? Deed hij gewoon aardig? Of was hij aan het flirten? Had het zin om op hem te wachten, naar hem te verlangen? Ik bleef maar malen, totdat de tranen kwamen. ’s Ochtends werd ik wakker met hem op mijn netvlies. Ik wist het gewoon. Dit was míjn man. En ooit zou hij bij mij horen.”

Weinig aandacht

“Lang leve mijn buurvrouwen. Alle details over de ondankbare echtgenote – Simons vrouw dus – deden al snel de ronde. Ruzies met de kraamhulp. Schreeuwen om een kopje thee en natuurlijk moest er na een maand een luxe kraamfeest komen, in de tuin. Cupcakes met foto’s, lichtblauwe macarons en natuurlijk een designerjurkje om haar strakke figuurtje te tonen. Zelfs als ik niet zo verliefd was geweest op haar man, had ik me aan haar geërgerd. Stralend paradeerde ze rond, alsof ze superwoman was. Voor Simon of hun oudste kind had ze weinig aandacht. Behalve toen ze doorkreeg dat Simon en ik al een tijdje aan het kletsen waren. Aan haar blik zag ik dat ze dat niet leuk vond. Natuurlijk had ze hem direct nodig in de keuken, zei ze. Ik merkte dat hij het ook jammer vond, dat ons gesprek werd onderbroken. Niet dat we zo’n belangrijke conversatie hadden, maar het voelde gewoon fijn en vertrouwd. Alsof we elkaar al jaren kenden. Alsof het zo moest zijn. Ik had me altijd een leven met mijn eigen kinderen voorgesteld, maar zijn kids zou ik zo in mijn hart sluiten.”

Erotische blikken

“Sindsdien ben ik mezelf echt verloren. Ik stel me continu voor hoe hij, ik en zijn kinderen verhuizen, een nieuw leven beginnend als gezin. Ik fantaseer over seks met hem. En nee, ik voel me niet schuldig naar zijn vrouw, totaal niet. Dan moet ze Simon maar op waarde schatten. Maar ze neemt hem voor lief, dat voel ik, en hij verdient beter dan dat. Wat ik óók voel, is dat hij de laatste maanden steeds meer naar mij trekt. Mijn dagdromen en wensen hebben effect gehad, kennelijk heb ik ook hem betoverd. Eerst was dat een vermoeden, maar ik weet het nu zeker. Dat hij net zo verliefd is als ik. Ik merk dat hij om het minste of geringste bij me binnenloopt. Dan weer wil hij iets lenen, dan komt hij een praatje maken over zegels van de bouwmarkt. Meestal is het iets onnozels, maar tussen ons zindert de erotiek. Onze blikken zeggen alles. Elke ochtend als ik met mijn thee voor het raam sta, zie ik dat hij mijn ogen zoekt. Volgens mij weet hij inmiddels ook wat mijn tijden zijn en stelt zich – als hij thuis is – ook op een zichtbare plek op. Dan zwaaien we, lachen we. Bij mij beginnen de vlinders dan te gieren. En bij hem? Bij hem ook, ik durf erom te wedden. Ik zie het in zijn blik, ik ben niet gek. Hij is gewoon te netjes om toenadering te zoeken. Toch vind ik dat dit bij hem moet liggen. Dan kan hij me nooit verwijten dat ik hem verleid heb. Híj moet de eerste stap zetten. Ik hoop zo dat zijn vrouw eens een avond of weekend weggaat. Tot nu toe houdt ze hem te goed in de gaten. Langer dan een kwartier zijn we zelden samen. Maar als zij eens langer weg is, kan ik hem opzoeken, of hem met een smoes naar mij toe lokken. Ik weet zeker dat hij zich niet zal kunnen beheersen. Laatst stonden we in mijn achtertuin, hij knipte mijn heg een beetje bij. We praatten over de vogels in de tuin, over zijn baby, over mijn werk. Mijn mond bewoog als vanzelf, ondertussen dacht ik alleen maar: kus me. Precies op dat moment bekeek hij me van top tot teen, richtte zijn blik op mijn lippen en ik dacht even dat hij een move zou maken. Maar hij deed het niet. Nog niet. Maar ik heb geduld en wacht op het juiste moment. Ik voel aan alles dat het misgaat. Of beter gezegd: goedkomt. En de problemen die er dan zullen ontstaan, met zijn vrouw, met onze roddelende buren, die lossen we wel op. Ik weet zeker dat wij samen overal wel uitkomen.”

Tip van de redactie

Onmogelijke liefdes geeft een completer beeld dan ooit over mensen die verliefd werden op de ‘verkeerde’. Een boek over minnaars, minnaressen, bedriegers en bedrogenen. Zijn deze verhoudingen echt geheim of knijpt de echtgenoot m/v soms een oogje toe? Voor meer informatie klik op onderstaande button.

Onmogelijke Liefdes
Bekijk bij bol.com

Lees ook: Masja: ‘De vrouw van mijn minnaar werd m’n beste vriendin’

Meer persoonlijke verhalen lezen? Neem nu een digitaal abonnement op Vriendin.