Tess: ‘Mijn vriend is ziekelijk jaloers. Hoe lang houd ik zijn gedrag nog vol?’
9 november 2023
Tess (29) heeft sinds anderhalf jaar een relatie met Jesse (30). Ze twijfelt sterk of ze nog verder wil met hem omdat ze gek wordt van zijn jaloezie. Hij ziet achter elke boom een minnaar, checkt haar 24/7 en belooft beterschap, maar doet het nooit.
Tess: “Attent, zorgzaam en lief. In eerste instantie waren mijn collega’s lyrisch over mijn vriend Jesse. Wát een leuke vent en wat ontzettend tóf van hem, dat hij elke dag om 17.50 uur wachtte bij de uitgang van onze boek- en tijdschriftenwinkel. Fijn ook, dat hij op donderdagavond altijd een oogje in het zeil hield, als ik samen met een andere medewerker avonddienst had.
Maar al gauw draaide hun mening compleet om en vonden ze het waakzame gedrag van hem – net als ik – vrij irritant worden. Vooral omdat hij elke zondag tijdens mijn hele dienst van een afstandje naar binnen tuurt. Jesse’s betrokkenheid heeft weinig te maken met zijn liefde voor mij of de zaak, hij is obsessief jaloers en wantrouwt elke man om me heen. Of dat nu een klant of collega is. Jesse heeft het gevoel dat hij mij volledig in de gaten moet houden.”
Smoorverliefd
“Dat Jesse jaloers was, wist ik vanaf dag één. Hij is daarover altijd eerlijk geweest tegen mij. Jesse heeft nogal een rugzak. Vóór mij woonde hij acht jaar samen met een meisje met wie hij verloofd was, maar zij ging continu vreemd. Zij had meerdere minnaars naast hem en had seks met een van zijn beste vrienden. Ze had zelfs stiekem een tweede telefoon aangeschaft waarmee ze achter zijn rug om appte met die mannen. Jesse ontdekte haar ontrouw op een vervelende manier: hij trof ze aan in hun bed. Ze kregen een vreselijke ruzie en gingen uit elkaar. Daarna stortte hij volledig in.
Toen wij een relatie kregen, was hij een jaar single en weer op de been. Toen hij mij zijn verhaal vertelde, zei hij ook dat hij beschadigd was. Dat hij het vertrouwen in mensen was kwijtgeraakt en het lastig vond een vrouw helemaal te geloven. Maar hij vond mij de moeite waard en wilde met mij wel weer de sprong wagen. Wel vroeg hij me hem te helpen weer te helen en een beetje geduld met hem te hebben.
Natuurlijk wilde ik dat! Ik was smoorverliefd en dacht dat liefde alles zou oplossen. Oké, Jesse was misschien erg jaloers, maar dat zag ik ook als een teken van liefde. Hij moest wel dol verliefd zijn als hij zo bang was me kwijt te raken.”
Alle mannen deleten
“Onze relatie verliep ook stormachtig: binnen drie maanden woonden we samen in zijn huis en hadden we twee katten. Knus en gezellig. In het begin viel het dwangmatige checken van hem ook nog mee. Was het puur me ophalen na een avonddienst van mijn werk en een of twee keer videobellen, zodat hij kon zien of ik wel was waar ik zei dat ik was. Soms liet hij me echt de kamer rondlopen om zeker te zijn dat er geen man bij me op de bank zat. Dat deed ik omdat ik niks te verbergen had, maar ook om hem gerust te stellen.
Maar al rap wilde hij steeds meer controle. Zo installeerde hij een Find My iPhone-app op mijn en zijn telefoon zodat hij me altijd kon traceren. En ik moest alle mannennamen in mijn telefoonboek verklaren. Als ze geen familie van me, een arts of of een zakelijk contact waren, moest ik hen verwijderen uit mijn telefoon. Namen van exen dienden direct te worden gedeletet en ik mocht alleen de vrienden van vriendinnen in mijn telefoon laten staan als Jesse die dagelijks mocht checken om te kijken of we elkaar hadden gebeld of geappt. Sowieso scrolde hij dagelijks door mijn Whatsappberichten, screenend op vermeend foute berichtjes van mij.
Dat vond ik niet cool, maar ik snapte dat hij voorzichtig was vanwege zijn verleden. Het streelde nog steeds mijn ego, al baalde ik wel dat ik nu geen verjaardagsfelicitatie of gek voetbalplaatje meer naar die ene vriend van vroeger kon sturen, omdat Jesse dat liever niet had.”
Verstikkende liefde
“Pas echt verstikkend werd zijn gedrag toen hij vroege ploegendiensten aanvroeg op zijn werk om mij te volgen op mijn werk. Jesse is elke middag om drie uur thuis en komt dan vrijwel meteen door naar het winkelcentrum waar ik werk. Vanaf dat moment houdt hij mij tot sluitingstijd in de gaten. Dat vind ik verschrikkelijk, maar Jesse zegt dat het hem onrustig maakt als hij het niet doet. Aan het eind van de dag komen er volgens hem relatief veel mannen in de zaak, in zijn ogen een potentieel gevaar. Na afloop krijg ik dan een kruisverhoor: Waarom lachte ik tegen die man? Wat zei ik allemaal? Wat wilde hij van mij? Is het mijn type? Om knettergek van te worden.
Natuurlijk heb ik hem gezegd dat ik dit afschuwelijk vind. Dat hij me echt niet hoeft te bespieden en dat het gênant is tegenover mijn collega’s. Dat begrijpt hij, zegt hij, maar hij kan niet anders. Wat het niet makkelijk maakt is dat wij elkaar hebben leren kennen op mijn werk. Als we discussies hebben, gooit hij me dat altijd voor mijn voeten. ‘Jaja, jij flirt niet met mannen. Nou, je ging anders maar mooi in op mijn avances.’
Voor het gemak vergeet hij dat ik op dat moment single was. Jesse kwam twee jaar geleden bijna dagelijks een pakketje ophalen in de winkel. Jesse heeft namelijk een sportschoenenfetish. Hij is helemaal gek van Nikes en bestelde elke week wel een paar, die hij ook vaak weer terugstuurde als ze hem niet bevielen of pasten. Ik zag hem zo vaak dat ik nieuwsgierig vroeg naar al die mysterieuze pakjes en we genoeglijk kletsten. Op den duur werden onze gesprekken steeds persoonlijker en werd er over en weer geflirt. En toen hij me mee uit eten vroeg, stemde ik spontaan toe. Maar dat kon ook, want ik was hartstikke vrijgezel.”
Te laat
“Dat wil niet dus zeggen dat als ik nu een kletspraatje houd in de winkel, ik een losbol ben die met Jan en alleman uitgaat. Jesse heeft liever dat ik zakelijker ben tegen mijn klanten. Maar dat ouwehoeren is nou juist wat mijn werk leuk maakt. Anders duurt acht uur op je voeten staan heel lang. Ik wil ook mijn spontane zelf blijven. Ik wil niet hoeven veranderen omdat mijn vriend het niet trekt dat ik babbel met iemand van het mannelijk geslacht.
Daar is Jesse ook apart in: het maakt niet uit met wie ik sta te praten. Of het nou een opa is of een student, hij vindt iedereen een bedreiging. Op zondag sta ik altijd met Rob in de winkel. Een man twintig jaar ouder dan ik, getrouwd en met drie grote kinderen. Het is gewoon een prima collega. Maar Jesse heeft liever niet dat ik met hem samenwerk. Hij heeft al een paar keer gezegd dat ik bij mijn baas moet aangeven dat ik niet met Rob wil werken. Maar dat wil ik niet want ik vind het juist prettig. Jesse hoeft niets van hem te vrezen. Rob heeft totaal geen romantische interesse in mij en andersom wil ik ook niks anders van hem dan vriendschap. Maar Jesse trekt dat in twijfel. Zolang wij op zondag met zijn tweetjes samenwerken, houdt hij de wacht.
Jesse komt niet letterlijk de winkel in, zo slim is hij wel, want dat zou mijn werkgever niet waarderen. Maar hij kijkt van een afstand door het raam of staat schuin voor de ingang op de uitkijk. Buiten dat het nogal idioot is, is het zonde van zijn tijd, want hij staat daar maar. In diezelfde tijd had hij een was kunnen draaien of een stofzuiger door het huis kunnen halen.
Mijn collega’s worden boos als ze Jesse weer zien opduiken bij de winkel: ‘Stuur hem weg!’ Ik schaam me er ook voor als hij daar zo staat in zijn eentje, zogenaamd turend op zijn telefoon, loerend naar mij. Maar hem wegsturen vind ik lastig. Het is al te laat. Ik had hem eerder moeten afremmen.”
Paranoia
“Jesse’s gedrag drijft me de laatste tijd steeds meer tot wanhoop. Dan maak ik echt ruzie met hem en roep dat hij compleet paranoia is en dat het voor mij geen leven is. Dan belooft hij beterschap en wordt hij meestal verdrietig. Zegt huilend hoeveel het hem spijt, maar dat hij het zo moeilijk heeft en bang is me te verliezen aan een ander, omdat hij zo gekwetst is in zijn leven. Zielig, maar ik merk wel dat er grenzen zijn aan mijn medelijden.
Het gaat nu ten koste van mijzelf. Ik kan bijna niets meer doen zonder dat Jesse erbij is. Even lunchen met een vriendin? Uitgesloten, want hij gelooft niet dat ik echt met een vriendín weg ben. Of zoals vroeger een avond je naar de bios, met oude klasgenoten? Mag niet. Ik ga wel naar de bioscoop, maar dan met Jesse. Hij houdt zelfs niet van dubbeldates. Gaan we een hapje eten met mijn beste vriendin en haar echtgenoot, dan denkt hij de hele avond dat ik stiekem zit te lachen naar die man van mijn vriendin.
Zonder zijn jaloezie was Jesse echt mijn prins op het paard. Ik heb nog nooit zo’n lieve, zorgzame man gezien. Hij verzint de leukste uitstapjes en cadeaus, elke week krijg ik bloemen en hij plakt overal post-itbriefjes met liefdesverklaringen in huis en stuurt zoete, stoute of mooie appjes.”
Denkbeeldige weegschaal
“We zijn stapelgek op elkaar en onze twee katten, het gaat soepel met onze ouders en we hebben het fijn, samen kokend, Netflix kijkend of sportend. Maar door zijn jaloezie ga ik steeds meer twijfelen aan onze relatie. Ik weet niet of ik dit leven met hem nog wil. Zeker nu ik qua levensfase voor mijn gevoel op een tweesprong sta. Wil ik kinderen en trouwen met Jesse of ga ik weer terug naar mijn vrijgezelle leven en dus ook weer terug naar mijn ouders? Ik ben als de dood dat als we straks kinderen hebben, ik helemaal geen leven meer heb. Jesse heeft al aangegeven dat hij vindt dat een moeder thuis hoort te zijn bij haar kinderen. Dat betekent dat mijn wereld helemaal klein zou worden.
Mijn moeder dringt steeds bij me aan om te kiezen. Ze vindt Jesse een lieve jongen, maar ze ziet ook dat ik veel opgeef voor hem en dat baart haar zorgen. Ze heeft al een paar keer gevraagd of deze relatie wel gezond is voor mij. Met dat antwoord worstel ik. In mijn hoofd zie ik een denkbeeldige weegschaal waarin ik alle positieve karaktereigenschappen van Jesse aan één kant zet en aan de andere kant het enige minpuntje. Maar toch, door dat jaloeziemonster slaat de weegschaal helemaal over naar de negatieve kant.
Volgens mij wil Jesse ook niet veranderen. Als ik hem vraag of hij misschien hulp wil zoeken bij zijn jaloezie of speciale therapie volgen om van zijn trauma’s af te komen, dan weigert hij. Hij beweert dat alleen tijd helpt. Het zal vanzelf minder worden, zegt hij, bijvoorbeeld als hij merkt dat ik ondanks alle verleidingen niet vreemd ga. Maar dat is onzin. We zijn nu al anderhalf jaar verder en in die tijd heb ik nog geen man aangekeken, maar het wordt alleen maar erger. ‘s Nachts lig ik er wakker van. Wat moet ik doen? Ik ben bang dat ik Jesse helemaal de afgrond induw als ik bij hem weg ga. Ik wil niet op mijn geweten hebben dat ik iemand zo ongelukkig maak. Maar aan de andere kant maak ik nu mezelf vooral diep ongelukkig.”
Tip van de redactie
Iedereen is weleens jaloers en bang dat zijn/haar partner vreemdgaat, ook als achteraf blijkt dat er niks aan de hand was. Jaloezie wordt echter ziekelijk als je voortdurend jaloers bent terwijl daar geen aanleiding voor is. Ziekelijke jaloezie heeft ingrijpende gevolgen voor je relatie en je zelfbeeld. Leven met ziekelijke jaloezie of met een partner die daar last van heeft is dan ook niet altijd even makkelijk. Gelukkig is er ook veel dat je zelf kunt doen om van je jaloerse gevoelens af te komen. Lees bijvoorbeeld het boek Omgaan met ziekelijke jaloezie. Voor meer info klik op onderstaande button.
Omgaan met ziekelijke jaloezie
Tekst: Hester Zitvast. Om privacyredenen zijn alle namen veranderd. De echte namen zijn bekend bij de redactie.
Foto: Getty Images
Meer Vriendin? Volg ons op Facebook en Instagram. Je kunt je ook aanmelden voor onze wekelijkse Vriendin nieuwsbrief.
