Saskia: ‘Ik ben verliefd op mijn ex, maar hij is nu bezet’

11 december 2023

Ze ergerde zich aan haar vriend Martijn en wilde weer vrij zijn, na acht jaar relatie. Maar een jaar later wil Saskia (37) niets liever dan een hereniging. Ze is smoorverliefd op haar ex, maar hij heeft inmiddels een nieuwe vriendin. “Met dat scenario had ik écht nooit rekening gehouden.”

Saskia: “Ik kan mezelf wel voor mijn kop slaan. Hoe heb ik zo stom kunnen zijn dat ik deze leuke man heb laten gaan? Waarom moest ik het met alle geweld uitmaken, alleen maar omdat ik twijfelde en vond dat we langs elkaar heen leefden? Ik dacht dat ik er goed aan deed om los te zijn van Martijn. Ik wilde vrij zijn. In eerste instantie werkte dat ook prima. We pakten ieder ons eigen leven op, maar zochten elkaar daarnaast ook nog steeds op. Langzaamaan kreeg ik weer gevoelens voor hem. We spraken er niet over, maar ik nam aan dat het bij mijn ex ook het geval was. Zeker nadat we een keer samen in bed waren beland. Met het scenario dat hij verliefd zou kunnen worden op een ander, had ik écht nooit rekening gehouden.”

Kleine strubbelingen

“Bijna acht jaar zijn we samen geweest, waarvan we zes jaar hebben samengewoond. Ik leerde Martijn via een datingsite kennen en we waren al snel onafscheidelijk. Vanaf dag één zijn we beste vrienden geweest en dat zijn we eigenlijk nog steeds. Als ik me ergens druk om maak, sms ik Martijn. Als onze hond zielig blaft, is mijn ex de eerste die ik bel en idem dito als mijn fi etsband moet worden geplakt. Onze relatie is nooit heel spannend of gepassioneerd geweest, maar was gebaseerd op vertrouwen en liefde. De verliefdheid die er was in de beginperiode maakte al snel plaats voor ‘houden van’ en onze vrijpartijen waren eerder lief en teder dan groots en meeslepend. In het begin vond ik dat geweldig. Ik vond het heerlijk dat Martijn niet gefixeerd was op seks en liever met mij hand in hand op de bank zat of samen met Max, onze labradoodle, op het strand liep, dan dat hij mij alle hoeken van de kamer liet zien. Ik genoot van zijn romantische inslag. Als ik thuiskwam uit mijn werk, had hij al alle kaarsen aangestoken en een wijntje ingeschonken. Naarmate onze relatie vorderde, spoorde ik hem wel aan om eens de kleren van mijn lijf af te trekken.

Iets waarom Martijn alleen maar lachte. Het zat gewoon niet in hem. Ik weet niet goed hoe het is gekomen, maar op een gegeven moment ergerde ik me steeds meer aan kleine dingen. Zoals zijn passieve rol in bed, het niet meehelpen in het huishouden en zijn ongelooflijke slordigheid. Ik mopperde over zijn rondslingerende sokken en onderbroek, de broodkruimels op de bank en de vuilnis die hij steeds weer vergat buiten te zetten. Martijn beloofde altijd beterschap, maar veranderen? Ho maar! Er ontstonden kleine strubbelingen. Ook omdat we steeds meer langs elkaar heen leefden. Ik werk fulltime in een bakkerij en sta elke dag om zes uur op. Op maandag ben ik vrij, maar dan werkt Martijn. Op vrijdagavond heb ik nooit fut om uit te gaan, omdat mijn wekker alweer vroeg rinkelt. Steeds vaker ging Martijn op vrijdagavond op stap. Alleen naar verjaardagen of wat drinken met zijn broers. Als ik op zaterdagmiddag vroeg klaar was, kwam ik thuis in een leeg huis, omdat Martijn weg was met zijn basketbalteam. De enige dag dat we echt samen vrij waren en tijd hadden om met Max te gaan wandelen, was de zondag. Maar die werd vaak weer in beslag genomen door sociale verplichtingen. Zo vlogen de weken om en spraken we elkaar amper.”

Tegensputteren

“Het leek een logische beslissing om uit elkaar te gaan. Ik was degene die ermee op de proppen kwam. ‘Zo wil ik niet meer verder’, zei ik. In het begin sputterde Martijn nog tegen. Onzin, we waren toch nog hartstikke gek op elkaar? We hadden nooit ruzie. Ik mopperde wel veel, maar hij liet zich nooit verleiden tot grote drama’s.

Meestal riep hij: ‘Je hebt gelijk, schatje’ en daarmee was de kous af. Maar ik hield vol. Dit had niks te maken met de zevenjaarsdip die zo veel relaties kennen, dit was geen leven. Ik bleef erover beginnen. We zagen elkaar veel te weinig en ook de seks schoot er vaak bij in. Misschien zou een time-out wonderen doen voor onze relatie of misschien waren we toch niet voor elkaar bestemd. Nu waren we nog jong genoeg om die stap te kunnen maken. Ik 36, hij 35. Toen we elkaar net kenden, hadden we het over kinderen gehad. Martijn wist niet zeker of hij kinderen wilde, maar hij was ook niet anti en het onderwerp was zeker bespreekbaar. Mijn kinderwens is altijd sterk geweest, maar met de jaren verdween die wens naar de achtergrond. Op dit moment twijfelde ik aan alles. Wilde ik überhaupt wel kinderen? Qua leeftijd zat ik in een nu-of-nooitfase. Maar ik wist niet of een kind wel iets zou toevoegen aan onze relatie. We hadden amper tijd voor Max, onze hond. Opeens leek het heel aantrekkelijk om weer vrijgezel te zijn. Het aanbod om tijdelijk in het huis van een vriendin te gaan wonen, dat al twee jaar te koop stond, greep ik daarom met beide handen aan. Niet ver van ons eigen appartement en helemaal ingericht. De nacht voor mijn verhuizing sliepen Martijn en ik in elkaars armen. ’s Morgens werd ik huilend wakker. Waar was ik aan begonnen? Wist ik wel zeker dat ik dit wilde? Maar als ik dacht aan hoe opgeruimd mijn huis zou blijven – achteraf zo’n domme, onbelangrijke reden om weg te gaan – wist ik dat ik er toch goed aan deed. Bovendien zouden Martijn en ik contact houden. Al was het alleen al om Max, voor wie we een soort co-ouderschapsregeling hadden bedacht. Om de week zouden we hem bij ons nemen. Zondagavond zouden we de overdracht verzorgen en dat planden we rondom etenstijd. Wel zo handig, konden we gezellig tijdens een gezamenlijk diner bijkletsen.”

Seks met mijn ex

“Zeker een half jaar ging het perfect. We leefden ieder ons eigen leven. Martijn ging op stap met vrienden, ik scharrelde een paar keer met een collega. Maar de zondagavond was voor ons samen. Meestal spraken we om een uur of vijf af. We borrelden, kletsten en aten samen. En tegen tienen was het tijd om naar huis te gaan. We hadden geen seks meer en zoenden keurig op de wang, maar het was erg gezellig. En doordeweeks sms’ten we nog regelmatig over dingen rondom Max. Of gewoon over alledaagse probleempjes met familie of op het werk. Langzamerhand merkte ik dat ik Martijn steeds vaker miste. Ik keek reikhalzend uit naar de zondagavond en baalde als hij of ik een keer toevallig niet kon. Ik ging mijn ex-vriend met andere ogen bekijken. Het was toch wel een erg leuke vent. Niet stoer, maar superlief. Ik had een paar keer heftige seks gehad met mijn collega, maar achteraf vond ik dat wilde, gepassioneerde gedrag niet bij me passen. Ik was zo gewend aan Martijns manier van vrijen en aan zijn lieve woordjes en strelingen.

Elke keer als ik Martijn zag, wilde ik hem vertellen hoe leuk ik hem vond en dat mijn oude vlinders weer begonnen te fl adderen. Maar iets hield me tegen. Misschien omdat Martijn zelf steeds informeerde naar mijn vrijgezellenleven en zelf ook enthousiast vertelde over zijn belevenissen in de kroeg. Dat wilde ik helemaal niet horen! Ik wilde horen hoe eenzaam hij was, zonder mij. Maar dat had hij alleen in de eerste weken na onze breuk gezegd. De laatste tijd leek het singleleven hem goed te bevallen. Toch hield ik goede hoop. Precies tien weken geleden belandden we na een etentje samen in bed. We hadden allebei iets te veel wijn op en ik begon hem te zoenen. Van het een kwam het ander en voor ik het wist, lag ik in ons oude tweepersoonsbed en bedreef ik de liefde met mijn ex-vriend. Het was lekkerder dan ooit en ik voelde me helemaal gelukkig.

Maar toen ik die maandagochtend wakker werd, vond ik een briefje naast me op het kussen. ‘Sorry Sas, dit had niet mogen gebeuren’, stond erop. Later die dag sms’te hij het nog een keer. Hij excuseerde zich voor zijn gedrag. Ik reageerde meteen dat ik het niet erg vond, maar juist fijn, maar daar kreeg ik geen reactie op. Die week bleef het stil aan Martijns kant. Ik dacht dat hij erg in de war was en liet het maar even gaan. Totdat hij me een paar dagen later belde en vroeg of ik Max een week langer bij me kon houden, want, zo zei hij: ‘Sas, ik heb een vriendin.’”

Ontroostbaar

“Uiteindelijk bleek dat Martijn al een tijdje met een vrouw aan het daten was via de site waarop wij elkaar zeven jaar eerder hadden leren kennen. Ze hadden elkaar al drie keer gezien, toen ik die nacht met hem doorbracht. Behalve zoenen was er nog niks gebeurd tussen hen, biechtte Martijn mij later op, maar ze hadden wel al uitgesproken dat ze elkaar leuk vonden. Die vrijpartij met mij had hem even aan het twijfelen gebracht. Helaas niet lang genoeg om haar uit zijn leven te bannen. Sterker nog, hij had haar de volgende dag gebeld om af te spreken en sinds die date was het officieel aan. Zij wist dat wij goed bevriend waren, maar hij had haar niet verteld over ‘die ene misstap’ met mij. Die zin sneed me door mijn ziel. Het kostte me heel veel moeite om te doen alsof ik blij voor hem was. Die nacht lag ik huilend in mijn bed en ook de volgende dagen was ik ontroostbaar.

Ik checkte haar profiel op Facebook en moest slikken toen ik zag hoe knap ze was. Heel slecht van me, maar ik logde in met Martijns code. Zij is natuurlijk niet met mij bevriend en heeft haar profiel goed afgeschermd. Martijn had zijn inlogcodes nooit veranderd en daarom kon ik heel makkelijk in zijn account. Ik bekeek al haar foto’s, las berichtjes van haar vriendinnen en dook in Martijns inbox. Daarin vond ik ook chatberichtjes. Ik las ze, ook al deed het me pijn. Er stonden allerlei lieve dingen in. Maar ook dat Martijn niet te hard van stapel wilde lopen. Zo schreef hij haar dat hij voorlopig slechts een à twee keer per week wilde afspreken. Dat bericht deed me erg goed. Dat gaf hoop. Vooral omdat onze zondagavond samen na een paar weken weer in ere werd hersteld.”

Smoorverliefd

“Ondanks de verkering komt Martijn nog steeds bij mij eten. Ik doe dan alsof ik reuze geïnteresseerd ben in zijn nieuwe vriendin. Maar tegelijkertijd kook ik zijn lievelingsmaaltjes, tut ik me helemaal voor hem op en draag ik sexy kleding. Ik ben smoorverliefd op mijn ex. Ik zie nu pas in wat ik heb laten gaan. Hij moet de vader van mijn kinderen worden! Door alle stress ben ik al zes kilo kwijt. Martijn complimenteert me elke week met mijn uiterlijk. Ik zie hem af en toe stiekem naar me kijken. En laatst zei hij ook al dat ik ‘veel makkelijker geworden was, een echte vriendin’. Helaas kan ik hem niet verleiden tot meer. Hij drinkt geen druppel alcohol als hij bij me is. Ik vermoed uit angst dat het weer uit de hand loopt. Voorlopig houd ik me koest. Ik ben bang dat als ik hem nu vertel hoe leuk ik hem vind, hij me juist gaat ontlopen. Daarom probeer ik gewoon zo gezellig mogelijk te zijn en stuur ik hem af en toe een leuk sms’je. Ik weet bijna zeker dat hij ook nog steeds gevoelens voor mij heeft en ik blijf hopen dat wij ooit weer bij elkaar komen.”