Laura: ‘Hij wilde dus wel kinderen, alleen niet met mij’

15 januari 2024

Laura (37) is twee jaar single, na een relatie van zeventien jaar met Barry (38). Reden voor de breuk: Laura wilde kinderen, Barry niet. Maar twee jaar later is alles anders. “Onze relatie was blijkbaar één grote leugen.”

Laura: “In het begin van onze relatie was Barry nooit zo uitgesproken tégen kinderen. We waren zelf nog kinderen: zeventien en achttien. We spraken weleens over wat we wilden in de toekomst. Barry had het altijd over een eigen sportzaak. Mijn ambitie was een leuke baan in de kinderopvang, maar ik had ook de wens om later moeder te worden. Op momenten waarop we serieus met elkaar spraken, zei Barry wel dat kinderen niet per se voor hem hoefden en dat hij geen echte kinderwens had. Maar hij zei ook dat hij er misschien later anders over zou gaan denken. En dat hij wel smolt als hij zijn neefje vasthield. Ik heb uit dat soort opmerkingen altijd hoop geput. De deur zat niet op slot, ooit zou hij wel bijdraaien. Maar in de jaren die volgden, kreeg ik die deur maar met moeite op een kier. Als ik klaagde dat mijn biologische klok tikte en bij hem op schoot kroop en met een lief stemmetje vroeg of ik de pil mocht weggooien, moest hij altijd lachen. Hij aaide dan over mijn hoofd en plaagde me, vond dat we nog alle tijd hadden en als tweeverdieners eerst maar lekker moesten sparen. Ook zei hij dat hij eerst nog zijn wilde haren kwijt moest. Hij ging graag stappen met zijn vrienden, kocht een sloep waarin veel geld ging zitten en waaraan hij veel kluste. ’s Zomers gingen we er drie weken mee weg en elk weekend waren we op een water in Nederland te vinden. Steeds was er weer een andere reden dat ik niet met de pil mocht stoppen. Dan wilde hij een nieuwe parketvloer, dan moest de tuin eerst af zijn, dan weer hield de economische crisis hem tegen.”

Uithuilen en troosten

“Jaren gingen zo voorbij. We kregen allebei een vaste baan, kochten ons eerste huis en genoten van onze vrijheid. Maar bij mij werd na een jaar of vijf de wens zwanger te worden steeds groter. Ik werk zelf op een kinderdagverblijf en word dagelijks omringd door baby’s, peuters en zwangere vrouwen. Ook kregen steeds meer vrienden kinderen en mijn zus zelfs twee binnen veertien maanden! Tijdens haar zwangerschappen zag ik gewoon groen van jaloezie. Barry was in die tijd heel lief. Hij liet me uithuilen en troostte me dan. Soms sprak ik een half jaar niet over het onderwerp kinderen in de hoop dat het verlangen bij mij wat zou afzwakken en bij hem zou aanwakkeren. Ik strooide dan wel met extra veel foto’s van Sem, zijn lievelingsneefje. Want gek genoeg waren kinderen dol op hem en was hij superlief met de kinderen van anderen.”

Geen kinderwens

“Ik was halverwege de dertig toen er voor mijn gevoel geen ontkomen meer aan was. Mijn biologische klok tikte zo hard, dat het mij ’s nachts wakker hield. Het werd steeds duidelijker voor mij dat ik moeder wilde worden, maar Barry geen vader. We spraken er weinig over, omdat Barry vaak dichtklapte als ik erover begon. Maar in discussies met anderen of als mijn ouders of zus ernaar vroegen, gaf Barry steeds vaker aan dat hij geen kinderwens had. Hij vond kinderen wel erg lief en leuk, maar ook heel druk en hij wilde zijn vrijheid niet opgeven. Hij zei altijd: ‘Mocht Laura per ongeluk zwanger worden, dan zouden we de zwangerschap niet laten afbreken.’ Maar voor hem hoefde het vaderschap niet. Mijn zus zag daar een soort escape in voor mij. Ze zag kansen: ik kon best een keer de pil zogenaamd vergeten en kijken hoe dat zou uitpakken. Maar in ‘expres per ongeluk’ zwanger raken, geloof ik niet. Ik vind dat twee ouders allebei voor de volle honderd procent achter de komst van een kind moeten staan. Kinderen is ja of nee, een tussenweg is er niet.”

Lees ook: Marja (46): ‘Ik wilde nooit kinderen, maar nu heb ik spijt’

Dwang

“Uiteindelijk heb ik hem twee jaar geleden de keuze gesteld: we gaan samen voor een kind óf we moeten kijken of we nog wel samen door willen gaan. Dat klinkt alsof ik hem echt met zijn rug tegen de muur zette. Maar zo bedoelde ik het niet. Het was niet bedoeld als ultimatum, meer als een poging hem wakker te schudden. Ik vond dat ik recht had op duidelijkheid. Ik was al 35, ik kon het moederschap niet blijven uitstellen. Ik hoopte dat ik met een beetje dwang hem zou kunnen overhalen. Ik heb nooit serieus overwogen hem te verlaten. Ik was stapelgek op hem en geloofde nog steeds dat echte liefde alles zou overwinnen. Mijn timing was alleen niet zo gunstig. Barry was al maanden bijna geen avond meer thuis. Hij was op de sportschool of onderweg en ging op vrijdag graag een biertje drinken met vrienden. Ik had geen zin om daar als vijfde wiel aan de wagen bij te zitten en keek op vrijdagavond liever een serie. Maar daardoor aten we amper nog samen en ontstonden er kleine irritaties. Hij vond dat ik zeurde, ik wilde meer aandacht. Maar ik dacht dat we daar wel uit zouden komen. Toen ik hem voor de keuze stelde – een kind óf kijken of we nog wel samen verder moesten gaan – verwachtte ik niet dat deze keuze hem zo zou overdonderen dat hij daarop besloot onze relatie te beëindigen.”

Saaie huismus

“Of Barry al een tijd wachtte op deze vraag van mij, weet ik niet. Maar hij reageerde heel resoluut. Vrij koel zei hij dat hij klaar was met het gebedel om een kind en zich niet langer meer door mij wilde laten manipuleren. Hij werd gek van mijn gezeur. Bovendien dacht hij er al langer over om onze relatie te verbreken. Hij wilde vrij zijn. Jong. Sporten wanneer hij wilde en ‘stappen met vrienden zonder een tijd mee te krijgen’. Ineens klaagde hij dat hij te jong in onze relatie was gestapt. Hij had nooit een wilde tijd gehad en dat miste hij wel. Voordat hij veertig werd, wilde hij nog een tijdje vrijgezel zijn. Hij hield nog wel van mij, maar miste het vuur. De spanning die er vroeger was. Hij noemde me een saaie huismus die liever in haar onesie op de bank lag, dan onder de mensen kwam. Die woorden deden veel pijn. Al moet ik zeggen dat ze wel een kern van waarheid bevatten. Ja, ik zou veel liever met mijn baby op de bank kroelen dan ergens op een of ander hip feest rond te hangen. Maar is dat erg als je geen twintig meer bent?”

Spullen gepakt

“Op vrijdag stelde ik hem de vraag, op zondag had hij al zijn spullen gepakt en trok hij bij een vriend in. De breuk van onze relatie was een feit. Heel pijnlijk. Vooral omdat Barry het nieuws naar onze vrienden en familie zo bracht alsof ik degene was die de relatie had beëindigd. Ik had hem met zijn hoofd op het hakblok gelegd, zo zei hij. Het was ja of nee en hij kon nu eenmaal geen kinderwens veinzen voor mij. Daar was iedereen het wel mee eens. Hij kreeg veel steun van gezamenlijke vrienden en kennissen. Als ik verdrietig was, zeiden mensen dat ik dit zelf had gewild en ik hoorde ze bijna denken: dus moet je niet zeuren. Terwijl zij zelf ook gezinnen hebben en kinderen en dus begrip zouden moeten hebben voor mijn wens. Hun steun aan Barry voelde heel oneerlijk en ik heb met een hoop vrienden uit die tijd gebroken. We zijn nu bijna twee jaar verder. Met Barry heb ik sporadisch contact. Maar met zijn zus Diny ben ik nog goed bevriend – zij heeft me gelukkig niet zo maar laten vallen na onze breuk. We kenden elkaar immers ook al achttien jaar. Via Diny hoorde ik dat hij al snel een nieuwe vriendin had. Binnen twee weken woonde hij samen met ene Esmeralda. Dat was al een klap, maar een paar maanden erna vertelde ze mij dat hij vader zou worden en zou gaan trouwen. En dat voelde als een gigantische steek in mijn hart. Niet alleen maakte hij zijn nieuwe vriendin dus wel moeder, terwijl ik daar jaren om had gesmeekt, hij ging nog een stap verder. Met mij had hij ook nooit willen trouwen. Die gedachte benauwde hem.”

Ook interessant: Sandra heeft drie kinderen van drie vaders: ‘Ik weet dat er over me wordt geroddeld’ 

Omgekeerde wereld

“Diny kwam me zelf vertellen dat ze voor het eerst tante zou worden, van het kind van haar broer. Ze deed dat persoonlijk, omdat ze bang was voor mijn reactie. En inderdaad: ik begon te janken en was niet meer tot bedaren te brengen. Ik was zo overstuur, dat zij via de huisarts een strip Oxazepam heeft geregeld. Ik heb een weeklang gehuild en gepiekerd, meldde me ziek op mijn werk en kon alleen maar denken: zij wel. Waarom zij wel en ik niet? Inmiddels denk ik het antwoord te weten. Barry moet gewoon nooit genoeg van me hebben gehouden. Blijkbaar is de vrouw die hij nu heeft zijn grote liefde, want met en voor haar wil hij wel alles doen. Ik heb het uit Diny getrokken, maar ook zij geeft toe dat ze haar broer nog nooit zo verliefd heeft gezien. Ze zegt dat Barry beweert dat er een knop om is gegaan bij hem en dat hij in zijn nieuwe vriendin al heel snel als de moeder van zijn kinderen zag. Barry kreeg een dochter, Merel. De foto die Diny van haar heeft staan, heb ik nog niet durven bekijken. Dat kan ik niet aan. De laatste keer dat ik Barry zag, was een week of acht geleden. Ik was bij Diny op de koffie en hij kwam iets ophalen. Hij schrok toen hij me zag, maar gaf me wel twee kussen. Ik heb hem toen gevraagd hoe het vaderschap beviel, maar daar gaf hij geen antwoord op. Hij was te gegeneerd naar mij toe, denk ik. Hij lachte maar wat en ging er snel vandoor. Het was raar om hem te zien en heel pijnlijk. Ik ben nu bijna twee jaar single en ga bijna elk weekend op stap met vriendinnen. Ik wil onder de mensen komen, anders word ik gek. En tegelijkertijd zoek ik een man, omdat ik toch graag een leuke relatie wil en moeder worden. Het bizarre is dat ik nu eigenlijk het vrije, snelle leven leid waarnaar Barry zo verlangde en andersom heeft hij juist het stabiele gezinsleven heeft wat ik vurig wens.”

Leugens

“Het meest gekwetst ben ik doordat onze relatie van zeventien jaar blijkbaar één grote leugen is geweest. Al die keren dat hij me vertelde hoeveel hij van me hield, het waren leugens. Barry heeft me heel lang aan het lijntje gehouden. Want eigenlijk bedoelde hij dus: Nee, ik wil geen kinderen – met jóu.”

Tip van de redactie

Ervaar je onrust in je relatie? Kies je de verkeerde partners? Durf jij je niet te binden of durft jouw partner dat niet? Heb je langdurig grote pijn als de relatie uitgaat, ook al neem je zelf het initiatief? Ben je bang alleen te blijven? Vermoed je dat je relatieverslaafd bent? Stop liefdesverdriet gaat over liefde en liefdesverdriet: waarom het in de liefde niet altijd lukt, wat je eigen aandeel daarin is en wat je er zelf aan kunt doen. Voor meer informatie klik op onderstaande button.

Meer persoonlijke verhalen lezen? Neem nu een digitaal abonnement op Vriendin.

Stop liefdesverdriet
Ammy van Bedaf