Ellen: 'Vaste klanten hielpen spontaan mijn eetcafé draaiend te houden'

Ellen: ‘Vaste klanten hielpen spontaan mijn eetcafé draaiend te houden’

Soms komt er hulp uit onverwachte hoek. Zo ook bij Ellen. Een groep vaste klanten hielp haar om haar eetcafé draaiende te houden.

Soms komt er hulp uit onverwachte hoek. Zo ook bij Ellen. Een groep vaste klanten hielp haar om haar eetcafé draaiende te houden.

Zo wanhopig

Ellen (51): “Ik zou mijn eetcafé aan een jachthaven verkopen toen de geïnteresseerde koper op het laatste moment liet weten dat de koop niet doorging. Ik heb me nog nooit zo wanhopig gevoeld als op dat moment. Al het personeel was al weg en dit betekende dat ik het seizoen alsnog open moest blijven. Vaste klanten zagen aan me dat ik niet wist hoe ik dat in mijn eentje voor elkaar moest krijgen.”

Lees ook: ‘Dit mooie gebaar van mijn leerling vergeet ik nooit meer’

Handen uit de mouwen

Wat er toen gebeurde, is ongelofelijk. Mensen zeiden spontaan hun vakantie op om met mij de boel draaiende te houden. Precies 27 mensen onder wie een huisarts, een jurist, een accountant en een ziekenhuisdirecteur waren bereid om me op alle fronten te ondersteunen. Van boodschappen doen en satéstokken rijgen tot bedienen en afwassen. Het gaf me zo veel vertrouwen in het leven: als het zo zwart is, komt er hulp. Ik had niet durven denken dat mensen, vrienden van vrienden van vrienden, voor mij hun vrije dagen wilden opgeven en de handen uit de mouwen wilden steken.”

Eetcafé alsnog verkocht

“Het was een loodzwaar seizoen en mijn lijf was oververmoeid. Zelfs een fysiotherapeut kwam tijdens haar vakantie langs om mijn rug te behandelen omdat ik anders de pannen niet meer kon optillen. En een huisarts die zijn boot in de haven had liggen schonk op een vermoeid moment een borrel voor me in begon een goed gesprek, waardoor ik er weer even tegenaan kon. Aan het einde van het seizoen kon ik het eetcafé alsnog verkopen. En al was de verkoop ellendig verlopen, we hebben dat laatste seizoen zo ontzettend veel lol met elkaar beleefd, dat vergeet ik nooit meer.”

Dit verhaal komt uit Vriendin 15.

Lees ook: De leerlingen van Judith hielpen hun klasgenoot