Alleen op reis? Liesbeth kan het iedereen aanraden in binnen- en buitenland

3 juni 2019

In je eentje op reis: het klinkt eng en misschien zelfs gevaarlijk. Niets van waar, vindt fanatiek soloreiziger Liesbeth Rasker (30). In haar eentje zag zij vele verre bestemmingen. “Alleen reizen zorgt voor een intensere reiservaring.”

In je eentje op reis: het klinkt eng en misschien zelfs gevaarlijk. Niets van waar, vindt fanatiek soloreiziger Liesbeth Rasker (30). In haar eentje zag zij vele verre bestemmingen. “Alleen reizen zorgt voor een intensere reiservaring.”

Midden in de Amsterdamse binnenstad woont ze, op een etage die je bereikt via een smalle, steile trap. Liesbeth is nog niet zo lang wakker, zegt ze, terwijl ze een kettinkje omdoet met het woord Disco eraan. Disco is haar poes, die ligt boven op Liesbeths bed te slapen. Liesbeths nieuwe boek Solo reizen ligt op de keukentafel. Althans: een voorbeeld ervan. Het echte boek ligt tijdens dit interview nog bij de drukker. Liesbeth is blij met haar boek, maar toch vindt ze het spannend. “Ik ben gewoon zenuwachtig voor het moment dat het van de drukker komt. Ik heb nachtmerries dat de pagina’s scheef zijn afgesneden of het papier glanzend is in plaats van mat.” Wat dat over haar zegt? “Dat ik een soort dodelijke combinatie van perfectionisme en onzekerheid heb, haha. Al zijn het onrealistische angsten, dat weet ik ook wel.”

‘Je moet niet beginnen in China. Ga eerst eens naar Vlieland of Brugge’

Zelfwapenend

Voor iemand met onrealistische angsten is Liesbeth behoorlijk stoer: ze bereisde een groot deel van de wereld in haar eentje. In haar boek beschrijft ze de reizen die ze maakte én propageert ze het alleen reizen. “Alleen reizen is leuk,” zeg ze. “In je eentje sta je meer open voor de dingen die gebeuren. Je gaat niet zozeer met iemand op vakantie, je gaat naar een land. Je focust op jezelf en op de plek waar je bent. Gewoon omdat er niemand anders is. Dat zorgt voor een intensere reiservaring, maar ook voor een psychologische reis. Je leert jezelf beter kennen en gaat er sterker van in je schoenen staan. Ik zeg altijd tegen vrouwen: in je eentje op reis is de beste manier om te emanciperen.”

Maar: alleen reizen als vrouw? Wordt ze dan nooit lastiggevallen door mannen? “Ik ben weleens betast in de bus, maar niet op een manier die me lang bijbleef. Die dingen kunnen gebeuren. Maar dat kan thuis ook. Dit soort problemen is niet voorbehouden aan het buitenland, maar aan mannen. Die zijn overal. In het buitenland ken je de weg niet, spreek je de taal niet en ben je dus wellicht minder op je gemak. Dat maakt je misschien een makkelijker slachtoffer dan thuis. Maar als je je laat regeren door angst, ben je je leven kwijt. Door reizen word je zelfwapenend. Ik heb een soort derde oog en ben continu alert. Ik ben opgegroeid in Amsterdam, dat maakt ook uit.

Lees ook: Ellen ging op haar 48ste voor het eerst samenwonen

Je hoeft niet meteen ver weg

Ik leg nooit mijn telefoon in de kroeg op tafel, maak mijn tas altijd met een lus ergens aan vast, dat zit in mijn systeem. Als je in een dorp woont, ligt dat misschien anders. Maar je hoeft ook niet meteen in je eentje naar onherbergzaam China te gaan als je alleen reizen spannend vindt. Oefen eerst met alleen zijn in je eigen omgeving. Ga alleen naar de film, een museum of uit lunchen. Of ga naar Vlieland of Brugge. Je hoeft niet ver weg, daar gaat het niet om. Het gaat erom dat je zelfredzaam bent, jezelf kunt vermaken en dat jij genoeg bent om de wereld aan te gaan. Dat kan ook met korte tripjes dicht bij huis.”

De eerste keer alleen op reis was supereenzaam

Liesbeths eerste reis was wél meteen naar een onherbergzaam land: Mongolië. “Ja, dat zou ik ook niemand aanraden, haha. Het is er veilig, in de zin dat er niemand is, en dus ook niemand om je wat aan te doen. Ik was zeven jaar geleden zo groen als gras, had nog nooit gereisd en was geïnteresseerd in mode. Ik had honderd paar hakken en ging met een glitterjurk de deur uit. Mijn vrienden gingen steeds backpacken, en ik dacht eerst: over mijn lijk dat ik me met een rugzak in die gore bende begeef.

Toch ging het een beetje jeuken, ook omdat ik erbij wilde horen. Ik was dol op paarden en Mongolië is het ultieme paardenland. Uit een erfenis van mijn oma kreeg ik een paar duizend euro, dus ik hoefde niet te sparen en kon meteen gaan. Die eerste dagen waren geen denderend succes. Ik voelde me supereenzaam en moest steeds huilen. Dus tip: als je voor het eerst in je eentje gaat reizen, ga dan naar een wat makkelijker en toegankelijker land: Thailand, Vietnam of de Filippijnen.”

Het werd de mooiste reis van mijn leven

Toch raakte Liesbeth na die eerste dagen verslingerd aan het reizen in haar eentje. “Het werd later leuk, gelukkig. Na Mongolië ging ik met een groepsreis naar China en dat was te gek. Bijna iedereen reisde alleen, we hadden dezelfde leeftijd en we reisden al beerpongend en karaokend het land door. Daarna ging ik naar Nieuw-Zeeland. Het werd de mooiste reis van mijn leven. Toen was het zaadje geplant.” Inmiddels reist Liesbeth veel. “Ik was twee maanden naar Azië om mijn boek te schrijven, morgen ga ik naar New York, en in de zomer ga ik naar Italië.” Wat de mooiste reis is die ze ooit maakte, vindt ze lastig. “Elke reis is uniek. Mongolië was mijn bijzonderste reis omdat het mijn eerste was. Italië is mijn lievelingsland, dus elke trip daarheen is perfect. Ik heb in Rio een maand lang gedanst en gefeest. En in Zweden ben ik altijd gelukkig in een huis in de bossen met twee katten.”

Win 5x het boek Solo reizen

Wij mogen vijf lezeressen blij maken met het boek Solo reizen van Liesbeth Rasker. Zo doe je mee.

Dit verhaal komt uit Vriendin 23. Kijk voor leuke reisjes met Vriendin-korting op Vriendin.nl/reizen. 

Tekst: Ella Mae Wester. Foto: Bart Honingh. Visagie: Linda Huiberts.