Zangeres Emma Kok jaagt haar domen na, ondanks haar ziekte

Ziekenhuisbezoek

“In juli had ik weer eens last van mijn maagverlamming, ook wel gastroparese genoemd. Dat is een chronische ziekte waardoor ik afhankelijk ben van sondevoeding. Bij gastroparese horen vervelende klachten, en regelmatig moet ik daarvoor naar het ziekenhuis. Helaas worden mijn klachten niet altijd serieus genomen. Dan zegt een arts dat ik maar aan de antidepressiva moet, of aan de hypnotherapie. Of ik word opgenomen op een afdeling waar je niet wilt liggen. Vaak ga ik dan met een vervelend gevoel naar huis. Dat gebeurde deze keer ook weer. Gastroparese is een zeldzame ziekte, waar de artsen weinig van afweten. Vaak gooien ze het op iets mentaals. Alsof je niet helemaal honderd procent bent. Ik vind dat erg. Ik heb gewoon klachten, en die zitten in mijn lichaam, niet in mijn hoofd. Dokters zijn ook mensen, het is oké als zij niet alles weten. Maar zeg dat dan gewoon, in plaats van te doen alsof wij gastroparese-patiënten gek zijn. Ik ben niet de enige, elke patiënt met gastroparese loopt hier tegenaan. Dat wist ik al, maar ik besefte het nog meer toen ik hierover een social media-post maakte waar veel op werd gereageerd. Ik vind het fijn dat je er op die manier voor elkaar kunt zijn. Speciaal voor alle patiënten met gastroparese heb ik twee jaar geleden de stichting Gastrostars opgericht. Ons doel is om de levenskwaliteit van iedereen met gastroparese te verbeteren.”

Voor Jade

“Mijn hartsvriendin Jade leerde ik twee jaar geleden kennen tijdens een festival rond de Girl Power Awards van de Tina Award. Ze is zo bijzonder. Jade deelt elke dag over haar ziekte via haar Instagram-account Mijn leven met kanker. Vorig jaar kreeg ze te horen waar zij, en wij allemaal, al zo bang voor waren. Jade was uitbehandeld. Die dag ben ik achter de piano gaan zitten om mijn gevoelens kwijt te kunnen. Ik had een tekst in mijn hoofd en al snel vond ik een melodie die daar goed bij paste. Ik vond het fijn om dit te zingen, ook omdat je niet weet wanneer zij er niet meer is. Ik denk dat het makkelijker is om het nu te zingen dan straks… Ik wilde het nummer ook zo snel mogelijk uitbrengen, zodat zij het nog kon horen. Tijdens mijn verjaardagsfeestje in maart heb ik het haar voor het eerst laten horen. Toen zijn we met z’n tweeën in de auto gaan zitten en hebben we het nummer keihard opgezet. Dat moment ga, wil, en kán ik nooit vergeten. Ik heb het ook gefilmd. Jade vond het een prachtig nummer, gelukkig, en ze was dankbaar. Ik ben er zelf ook trots op. Om het nummer te promoten, mochten Jade en ik aanschuiven bij In het tv-programma Bar Laat met Jeroen Pauw. Na het interview heb ik het lied voor het eerst live gezongen voor Jade. Ik vond het bijzonder om te doen, en ook heel mooi om haar daar toe te kunnen zingen. Onze vriendschap in de afgelopen twee jaar zo sterk geworden, het voelt alsof we elkaar al ons hele leven kennen.”

Eigen boek

“Dit jaar is mijn boek Emma – never lose hope verschenen. Niet per se omdat ik graag zelf een boek wilde schrijven, maar het werd mij gevraagd door een uitgeverij. Ik dacht: ja, waarom ook niet? Als klein meisje zat ik al vaak achter de computer, dan deed ik net alsof een boek aan het schrijven was. Ik heb schrijven altijd leuk gevonden. Toen ik aan de slag ging, besefte ik nog meer hoeveel dingen ik eigenlijk heb meegemaakt – in negatieve, maar ook in positieve zin. Het is eigenlijk een inkijkje in mijn dagboek: alles staat erin. Ik ben er heel trots op. Toen ik mijn boek thuisgestuurd kreeg, kon ik bijna niet wachten om het open te maken. Het is zo’n gaaf gevoel om je eigen boek in handen te hebben. Het is ook goed ontvangen. Dat vind ik natuurlijk heel erg leuk.”

Op tournee met André Rieu

“Ik ben dit jaar weer op tournee geweest met André Rieu. Het was bijna een rondje om de wereld: we zijn onder andere in Frankrijk en Engeland geweest, maar ook in Bahrein en in Abu Dhabi. Ik vind het fijn dat ik dit ondanks mijn beperking toch kan doen. Mijn moeder gaat altijd mee, en soms ook mijn vader, broer en zus. Zij gingen bijvoorbeeld ook mee toen ik jarig was – daar is André makkelijk in. Tijdens optredens krijgen zij ook altijd een mooie plek in de zaal. Ik heb weer erg genoten van deze tournee. Tót we in Bahrein waren. Want daar kwam ik helaas in het ziekenhuis terecht. Deze keer niet vanwege mijn ziekte. Maar veel leden van het orkest, en ik ook, hadden een bacteriële maagdarminfectie opgelopen. Als je zoals ik veel problemen hebt met je darmen, is dat niet heel praktisch. Ik ben daar erg ziek van geworden. Door mijn ziekte kan ik niet overgeven. Iemand anders spuugt een paar keer, waardoor het gif je lichaam uit is en je er snel vanaf bent. Mijn lichaam maakt nog wel de bewegingen, maar er komt niets uit. In het ziekenhuis heb ik van vijf uur ’s ochtends tot acht uur ’s avonds proberen te braken: vijftien uur lang, zonder dat er dus iets uitkwam. Op gegeven moment deden mijn ribben pijn, mijn hele buik trok samen en ik had totaal geen energie meer. Dat was een heftige ervaring. Gelukkig zijn de ziekenhuizen in Bahrein beter dan die in Nederland. Ik kreeg meteen een scan en een buikfoto. Dat heb ik in Nederland nog nooit meegemaakt, ik ben hier nog nooit in de scan geweest. Er werd dus goed voor me gezorgd in het ziekenhuis. Maar ik kon vanaf dat moment een tijdje niet meer optreden. We hadden gelukkig maar één concert in Bahrein, dus we kregen van de artsen snel groen licht om weer naar huis te vliegen. Maar het duurde weken voordat ik weer een beetje op krachten was gekomen.”

Eigen show in het Concertgebouw

“Anderhalf jaar geleden kreeg ik het idee om een eigen show te gaan geven. Ik wist meteen in welke zaal ik dat wilde doen: ik wilde naar de grote zaal van het Concertgebouw. Het is altijd een droom van mij geweest om daar ooit te mogen staan. Toen hebben we met hen gebeld en zijn we het gaan regelen. Ik heb alles zelf bedacht: de muziek die ik wilde zingen, en het koor en het orkest dat ik er graag bij wilde hebben. In oktober was het zover. Ik stond te zingen tijdens twee uitverkochte avonden. De show kwam voort uit mijn gedachten, en we hebben het precies op die manier waargemaakt. Het is een heel persoonlijke show geworden, met liedjes en verhalen tussendoor. Eigenlijk was het een reis door mijn leven. Het waren twee fantastische avonden. Mijn lied Jade heb ik daar ook gezongen, Jade was er de hele avond bij! Het voelde zo bijzonder dat mijn droom was uitgekomen. Maar ik heb nog meer dromen. Ik heb ooit een boek gelezen van zangcoach Babette Labeij waarin ze schreef: “Maak van je dromen je doelen en zorg ervoor dat je je doelen haalt.” Sindsdien doe ik dat. Ik ben een echte dromer, ik maak nu van mijn dromen altijd mijn doelen. Zo zou ik heel graag willen meedoen met het Eurovisie Songfestival, ik wil nog graag in een musical spelen, ik wil meer eigen muziek maken, en meer eigen shows. Dus er staat nog genoeg op mijn dromenlijst. Voorlopig ben ik nog niet klaar.”

Foto: Amaury Miller
Visagie: Lisette Verhoofstad

Meer Vriendin? Volg ons op Facebook en Instagram. Je kunt je ook aanmelden voor onze wekelijkse Vriendin nieuwsbrief.