Virginie viel 55 kilo af: ‘Eindelijk herkende ik mezelf weer in de spiegel’

26 juni 2020

Virginie (47) viel sinds de zomervakantie van drie jaar geleden maar liefst 55 kilo af. Niet alleen voelt ze zich gezonder, ze durft ook weer de zon in.

Diep ongelukkig

Virginie: “Drie jaar geleden woog ik 126 kilo. Nog nooit eerder was ik zo zwaar. Het warme weer was een ellende voor me. Bij iedere beweging brak het zweet me uit. Daar schaamde ik me voor. Ik had er een enorme hekel aan om telkens mijn gezicht te deppen en altijd zakdoekjes mee te moeten nemen. Ook was ik de hele tijd bezig geweest om mijn buik en armen te bedekken, want die vond ik zo lelijk. Soms dacht ik dat ik zou ontploffen van de hitte. Op dagen dat het echt tropisch warm was, lag ik het liefst binnen op de bank met de ventilator op me gericht. Zo kwam ik puffend de dag door. Mijn man en ik gingen die zomer op vakantie en toen ik in september terugkwam, besloot ik dat ik zo niet langer door wilde gaan. De schaamte en de fysieke ongemakken waren zo groot, dat ik er diep ongelukkig van werd. Ik had er zoveel last van, niet alleen op vakantie. Mijn bloeddruk was enorm hoog en daar kreeg ik zware medicijnen voor. Maar van die medicijnen kreeg ik ook weer allerlei bijwerkingen. Mijn onderrug en voeten deden na even lopen al pijn, maar daarbij kwam dat ik sowieso niet veel energie had om een eind te wandelen. Met mijn postuur kon ik me maar met moeite wurmen in stoelen in het theater, de bioscoop en restaurants. Ik heb zelfs wel eens gehuild van schaamte toen ik mijn auto niet in kon, omdat iemand zijn auto dicht naast die van mij had geparkeerd. Ik voelde me zo ellendig toen ik iemand anders moest vragen, met een normaal postuur, of diegene de auto even uit de parkeerplaats kon rijden. De reacties van mensen logen er ook niet om. Snedig commentaar werd verpakt in een raar compliment, zoals dat ik een gezellige dikkerd was, of dat ik er zo mooi verzorgd uitzag ondanks mijn gewicht. Bij een sollicitatie kreeg ik zelfs te horen dat ik misschien beter in de horeca kon gaan werken, omdat ze me een echte levensgenieter vonden. Wat een discriminatie… Zulke reacties waren zo pijnlijk en deden mijn zelfvertrouwen weinig goed. Maar echt huilen deed ik alleen thuis op de bank, niet in het openbaar. Het liefst met een zak chips erbij.”

Allerlei diëten

“Ik ben niet heel mijn leven dik geweest. Vroeger was ik zelfs slank. Zo’n vijftien jaar geleden kwam er ieder jaar telkens een paar kilo’s erbij. Die gingen er nooit af en zo bouwde ik vijftig kilo overgewicht op. Ik was niet verbaasd, want ik wist heus wel dat ik te veel van het goede tot me nam: te grote porties avondeten, chips, nootjes, chocolade. Ik vind eten erg lekker en kan er flink van genieten. Ik was de rem kwijt en maakte van iedere dag een feest. Ondertussen merkte ik heus wel dat verkoopsters in kledingwinkels mij anders gingen behandelen omdat ik zwaarder was, of dat mensen naar me keken. Maar probeer maar eens de rem op het eten terug te vinden als je die ergens kwijtgeraakt bent. Juist door alle schaamte en ongemakken liep ik al jaren met het idee om mijn overgewicht aan te pakken. Ik voelde me verschrikkelijk met overgewicht, ik herkende mezelf niet als ik in de spiegel keek. Ik had allerlei diëten al geprobeerd en zelfs heel kort overwogen om een maagbandje te plaatsen, maar het stond me tegen om iets in mijn lichaam te laten doen. En ook met maagbandje moet je alsnog zelf leren om gezond te leven. Een dieet was niet voldoende, ik had een hele nieuwe levensstijl nodig. Maar het is moeilijk om zo’n transformatie te starten. Gelukkig kreeg ik daar een aanleiding voor.”

Lees ook: ‘Was ik eindelijk afgevallen, vroeg hij een scheiding aan’

Transformatie

“Tijdens de kerstdagen, vier jaar geleden, kreeg ik een zware griep. Ik had daarnaast ook nog last van hartritmestoornissen en ernstige benauwdheid. Heel eng. Met deze klachten kwam ik terecht bij een cardioloog, die heel bot tegen me zei dat ik veel te zwaar was en eerst maar eens moest afvallen. Mijn BMI was 45, ik had een torenhoge bloeddruk en was hard op weg om diabetes te ontwikkelen. Bij een diëtist kreeg ik te horen dat ik een ‘morbide obees’ was. Vooral dat woord ‘morbide’, dodelijk, vond ik heel moeilijk om te horen. Alsof ik een soort uitschot was. Maar er moest natuurlijk wel echt iets veranderen. Na het vernietigende commentaar van de cardioloog en die bloedhete zomerdagen waarin ik steeds gefrustreerder raakte over mijn zweetpartijen, besloot ik dat het anders moest. En dat kon maar op één manier: door deze keer heel streng voor mezelf te zijn. Ik had een doel voor ogen, namelijk beginnen met twintig kilo afvallen, en daar zou ik voor gaan. Ik koos voor een strak voedingsplan zonder franje. Suiker en alcohol deed ik in de ban. Iedere dag stond ik op om vóór acht uur te kunnen ontbijten, ook in het weekend en op vakantie. Mijn man en ik aten voorheen samen een avondmaaltijd voor vier personen, maar wogen nu normale porties af op een keukenschaaltje.”

Zonnen

“Dat keukenschaaltje ging ook mee als we op vakantie gingen. Ook aten we weer netjes aan tafel in plaats van voor de tv. Deze manier van eten wilde ik in ieder geval 365 dagen volhouden. Bij speciale gelegenheden mocht ik best wel eens een wijntje of iets lekkers en dat smaakte me dan ineens ook veel beter. Ik voelde me goed bij deze manier van diëten. Ik had een heel duidelijk doel voor ogen en niemand zou mij ervan weerhouden om het te halen. Natuurlijk waren er ook moeilijke momenten, zoals de decembermaand waarin alles om eten draait. Of een bezoek aan de supermarkt, waar ik chagrijnig werd van alles wat ik niet mocht kopen. Maar dan sprak ik mezelf weer vermanend toe en dacht ik aan mijn doel. Ik heb heel vaak ‘nee, dank je’ gezegd als mij iets lekkers werd aangeboden. En sommige mensen wisten dat ik wilde afvallen en werkten mee door mij niets lekkers aan te bieden. Verder vermeed ik de weegschaal zoveel mogelijk. Het is frustrerend als je in je hoofd hebt dat je meer bent afgevallen dan de wijzer aangeeft. Geleidelijk afvallen en af en toe eens wegen, werkte voor mij veel beter. Diëten is niet leuk. Ik moest echt doorbijten en had de steun van mijn omgeving hard nodig. Mijn man deed met me mee en is op die manier zelf ook twintig kilo kwijt geraakt. Op een gegeven moment ging ik wennen aan mijn nieuwe levensstijl. Ondanks de kleinere porties had ik geen honger meer, en ik snakte niet meer zo naar suiker. Toen ik twintig kilo was afgevallen, vond ik dat het zo goed ging dat ik nog wel even door kon gaan. Zo verschoof mijn doel steeds verder, tot ik op een gegeven moment 70 kilo woog. Net zoveel als toen ik dertig was! Eindelijk herkende ik mezelf weer in de spiegel.”

Maat 40

“Vorige zomer was een feest. Ik ging voor het eerst weer eens in de zon zitten en vond het fijn. Die warmte op mijn huid, zonder te zweten, heerlijk! Ik was vergeten dat zonnig, warm weer ook leuk kon zijn. Daarnaast waren er nog veel meer pluspunten aan mijn nieuwe gewicht. Winkelen was leuker, want ik ben van maat 52 naar maat 40 gegaan. Ik kon weer naar gewone kledingwinkels, in plaats van de grotematenzaken. Kleding past gewoon en ik durf nu ook kleding met kortere mouwen aan. Ik voel me ook fitter en mijn voeten en rug doen minder snel pijn. Soms herkennen mensen me niet eens op straat. Ik vind het iedere keer weer leuk om de verbazing in hun ogen te zien. Ik denk dat veel mensen vooraf niet hadden gedacht dat het me zou lukken om zoveel af te vallen. De allergrootste winst is dat mijn te hoge bloeddruk weg is en ik daarvoor geen medicijnen hoef te nemen. Ook mijn glucosewaarden zijn nu normaal, waardoor ik geen verhoogde kans meer heb op diabetes en andere ziektes die in verband worden gebracht met ernstig overgewicht. Mijn kwaliteit van leven is er echt op vooruit gegaan. En ik weet zeker dat ik op dit gewicht zal blijven. Door mezelf zo streng aan te pakken, weet ik nu waar de rem zit. Iets lekkers eten kan ik nu met mate. Ik heb blijvende veranderingen aangebracht in mijn eetgedrag, zoals kleinere porties tijdens het avondeten en veel minder alcohol en suiker. Ik weet ook nog goed hoe ik me voelde toen ik zo zwaar was. Zo ellendig wil ik me nooit meer voelen.”

Het goede voorbeeld

“Mijn eigen ervaringen en vernieuwde zelfvertrouwen hebben me geïnspireerd om andere mensen te helpen met afvallen. Ik had altijd al de diploma’s om als voedingscoach te werken, maar daar heb ik nooit iets mee gedaan. Ik was tenslotte zelf niet het goede voorbeeld. Nu kan ik wél laten zien dat je zonder shakes en pillen kunt afvallen. Bij mij moest er iets structureel veranderen aan mijn eetgewoontes en ik denk dat dat voor veel meer mensen met overgewicht geldt.”

Lees ook: Wetenschapper legt uit: dit is waarom afvallen zo lastig is

Foto: Getty Images