Stefanie: ‘Mijn dochter wilde weten welke stoute dingen ik vroeger deed’
25 oktober 2019
Kattenkwaad: bijna iedereen heeft zich er wel schuldig aan gemaakt. Zo ook Stefanie, die haar dochter vertelt over de kinderstreken die ze vroeger uithaalde.
Kattenkwaad: bijna iedereen heeft zich er wel schuldig aan gemaakt. Zo ook Stefanie, die haar dochter vertelt over de kinderstreken die ze vroeger uithaalde.
Stoute dingen
“Mijn jongste dochter houdt, net als ik, van verhalen. De laatste tijd vraagt Adriana ’s avonds in bed, als we allebei een stukje uit ‘Het leven van een loser’ hebben voorgelezen en ik het licht uit doe: ‘Wil je over vroeger vertellen?’ Dan vertel ik over mijn ouderlijk huis en de huisdieren die we hadden. Maar op een avond wilt mijn dochter weten welke stoute dingen ik vroeger deed. Ik begin met een verhaal over school. Samen met twee vriendinnetjes spoot ik lijmpotjes leeg in een glazen pot. Daar deden we water bij, zodat er een lijmbloem ontstond. O, wat schrokken we toen onze strenge meester ons betrapte.”
Lees ook de vorige blog van Stefanie: ‘Zo eenvoudig kan geluk zijn’
Weg verzameling
“Dat verhaal voert mij terug naar mijn verboden verzamelingen. Ik vertel dat ik lege vullingen uit mijn vulpen openknipte. De balletjes die erin zaten, bewaarde ik in mijn tekendoos. Stiekem, want van de meester mochten die vullingen niet opengeknipt worden. Ook spaarde ik punten van kleurpotloden. Thuis sleep ik mijn potloden en brak hun gekleurde punten af, keer op keer. Ik nam de punten mee naar school, waar ze in een vak van mijn tekendoos een indrukwekkende verzameling vormden. Totdat de autoritaire onderwijzer de punten zag en ze woest in de prullenbak gooide. Ik piepte nog dat ik ze van huis had meegenomen, maar dat geloofde hij niet. Zo zag ik mijn verzameling in één klap verloren gaan. Het is donker. Ik hoor de klok in Adriana’s kamer tikken, maar heb geen idee hoe laat het is. ‘Morgen vertel ik verder’ zeg ik. ‘Nog heel even’ smeekt Adriana, maar ik stop er echt mee. Het is al negen uur geweest als ik beneden kom.”
Lees ook: Stefanie: ‘Je hoort je kind met je voelsprieten’
Bijzonder cadeau
“Wanneer ik Adriana de volgende dag bij onze oppas heb opgehaald, zegt ze: ‘Ik heb iets voor jou.’ Glunderend haalt ze een verkreukeld, zelfgemaakt envelopje uit haar broekzak. Ze vouwt het behoedzaam open en toont mij vijf punten van kleurpotloden en één plastic balletje uit een vulling. ‘Ik vind het zo zielig, dat de meester jouw punten weggooide en dat hij jou niet geloofde. En ik had vandaag ook nog een lege vulling. Ik ga nog meer voor jou sparen hoor’, zegt ze. Ik glimlach naar mijn dochter die een vermeend jeugdtrauma van mij wil helen en daarvoor dezelfde ondeugden uithaalt als ik toen deed. Dat waren kinderstreken… Zal ik nog wel vertellen over de zondes die ik in mijn verdere leven heb begaan? Ik hoop dat het bij mijn dochter bij punten breken en vullingen openknippen blijft.”
Over Stefanie
Stefanie (46) adopteerde de kinderen van haar vriend Dirk: Christianne, Deborah, Faith en Nico. Acht jaar geleden kregen zij samen Adriana. De adoptiekinderen zijn intussen uitgevlogen. Er is zowel intens als afstandelijk contact met de kinderen die het ouderlijk huis hebben verlaten, maar de verbinding met hen blijft hoe dan ook bestaan. Thuis zorgt de jongste telg voor gelukkige en knusse momenten. Na jaren worstelen gaat Stefanie steeds beter om met de balans tussen geluk en verdriet.
