Monic Hendrickx: ‘Leuk om een bad girl te spelen’

7 oktober 2019

Ze speelt al tien jaar de stoere Carmen in de hitserie Penoza, Monic Hendrickx (52) vertelt over de hectiek van haar vak, het lijntje met haar overleden vader en zwemmen in koud water. “Dat je helemaal tintelt als je uit het water komt, heerlijk vind ik dat.”

Ze speelt al tien jaar de stoere Carmen in de hitserie Penoza, Monic Hendrickx (52) vertelt over de hectiek van haar vak, het lijntje met haar overleden vader en zwemmen in koud water. “Dat je helemaal tintelt als je uit het water komt, heerlijk vind ik dat.”

​In de keuken van haar huis zet actrice Monic Hendrickx koffie met een indrukwekkend chroomkleurig espressoapparaat. Boven op een plank staan, bijna achteloos, de vier Gouden Kalveren die ze won. Vanuit de keuken is er zicht op een wilde tuin waarvan het einde niet te zien is. Monic vertelt dat achterin een sloot ligt die uitkomt op een natuurgebied. “Ralph en ik woonden in Amsterdam. Toen onze dochter Javaj vier was en naar school ging, zochten we naar een huis met veel land. Dat ons huis wat kleiner is, vinden we niet erg.”

Wat heb jij met de natuur?

“Ik vind het lekker om in de tuin te werken. Ik heb een hectisch beroep, en dan is het fijn om even een sloot uit te baggeren of met mijn handen in de aarde te wroeten. Sporten doe ik ook liever niet in een sportschool. Dan zit je binnen en ik ga liever naar buiten. Ik zwem regelmatig samen met een vriendin in het natuurgebied vlakbij. Ook als het koud is, we doen het echt tot oktober. Dan tintel je helemaal als je uit het water komt, heerlijk is dat. Dat heb ik echt nodig om mijn hoofd leeg te maken, maar ook om fit te blijven.”

Op Instagram zet je veel natuurfoto’s.

(Lacht). “Ja, volgens mijn dochter zet ik er veel te veel op. ‘Mam, mensen willen jóu volgen, niet die bij of die bloem’, zegt ze dan. Maar ik hou er gewoon van. Vanochtend zag ik tijdens yoga een spin die een web aan het maken was. Daar kan ik dan uren naar kijken. Vroeger keek ik thuis veel naar natuurdocumentaires met mijn vader, toen hij ziek was. Dat vond ik heerlijk. Ik word nog steeds rustig van natuurfilms.”

Lees ook: Actrice Marit van Bohemen kijkt met trots terug op Judas

Ik las dat je vader lang ziek is geweest.

“Ja, ik was acht toen hij kanker kreeg. In het begin leek het er nog op dat hij beter zou worden, maar het ging langzaam bergafwaarts, het ging ook in zijn botten zitten. Mijn vader vond het vreselijk om zijn kinderen niet oud te zien worden. Mijn moeder heeft hem vijf jaar lang verzorgd, tot hij overleed. Dat heeft ze goed gedaan. Ze was pas veertig en had drie jonge kinderen. Je hoort weleens dat door zo’n ziekte een gezin uit elkaar valt, maar zij heeft haar verdriet nooit op ons geprojecteerd. Thuis zeggen we altijd dat het allemaal veel erger had gekund. Een scheiding bijvoorbeeld, want dan is er ruzie. Maar ik kom uit een harmonieus nest.”

Wat verdrietig als je als klein meisje al met sterfelijkheid wordt geconfronteerd.

“Dat verdriet komt in vlagen. Ik heb een lijntje met hem, nog steeds. Dat lijntje maakte ik in mijn hoofd om ermee om te kunnen gaan, denk ik. Op mijn achttiende zat ik op de toneelschool, maar ik twijfelde of ik daar wel goed zat. Ik ging naar het graf van mijn vader. Op zijn steen staat ‘Wees gelukkig’ en op dat moment was het net alsof hij het tegen mij zei. Ik besefte opeens dat ik niet zo moest twijfelen. Dat ik gewoon moest spelen zodat hij het zou zien. Dwars door de kosmos heen. Het gaf me een nieuw soort energie. Nog steeds heb ik rituelen met mijn vader. Als ik ga vliegen, denk ik aan hem. Dan vraag ik: ‘Pap, ik stap nu in een vliegtuig, zorg je dat ik ook weer land?’ Voor een voorstelling vraag ik hem of hij er voor mij wil zijn, en denk ik: oké, pap, ik speel dit voor jou.”

Lees het volledige interview met Monic Hendrickx in Vriendin 41 2019.