Famke: ‘Mijn moeder is een Trump-aanhanger’

Tekst: Joan Makenbach

12 mei 2025

Famke (33), alleenstaande moeder van Bram (bijna 4), heeft een goede band met haar ouders. Maar ligt steeds vaker in de clinch met haar moeder Wilma (63). Haar moeder is namelijk een ‘Trumpy’ geworden; een fanatieke aanhanger van de Amerikaanse president en daar heeft Famke veel moeite mee.

“Het is een echte held. Iemand die kordaat en sterk is, en niet kletst maar alle problemen oplost, zo vindt mijn moeder. Als het aan haar ligt verdient hij ook nog eens de Nobelprijs voor de Vrede, vanwege zijn inspanningen voor zowel Israël en Oekraïne.
Ik durf het bijna niet te zeggen, maar ze heeft het dan over de Amerikaanse president Trump. De man voor wie wij hier in Nederland vrijwel allemaal bang zijn, omdat het een ongeleid projectiel is, die vaak idiote en gevaarlijke beslissingen neemt voor onze nationale veiligheid.
Maar dat ziet mijn moeder totaal niet zo. Ze is het totaal oneens met ‘de negatieve en eenzijdige manier waarop Trump hier in de media wordt afgeschilderd’. Sterker nog: ze vindt dat wij in Nederland eigenlijk net zo’n leider nodig hebben, dan zouden we het allemaal veel beter hebben.
Bij mijn moeder is het Trump voor en Trump na, en alles wat ze over of van hem hoort in de media, papegaait zij na. Ook plaatst ze berichten door op Facebook, met een positief commentaar erbij. Iets waarmee ik het verschrikkelijk moeilijk heb, omdat ik haar sympathie voor deze man niet kan begrijpen.”

Trump als popster

“In Nederland wordt in de media relatief veel aandacht besteed aan nieuws uit Amerika. De presidentsverkiezingen van vorig jaar werden bijna dagelijks breed uitgemeten op radio en tv, in onze kranten en online. Die verkiezingen heb ik met interesse gevolgd, vooral ook door mijn linkje met Amerika.
Mijn oom Jan, de broer van mijn moeder, woont vlakbij Austin, in Texas. In 1980 vertrok hij als jonge boer naar Amerika om daar te gaan werken op een boerderij. Hij werd verliefd op de dochter des huizes en woont inmiddels alweer ruim 45 jaar daar. Hij is volkomen veramerikaanst. Hij spreekt met een enorm Barrie Stevens-accent Nederlands en heet nu ook ‘John’.
Als kind ben ik twee keer op zijn ranch geweest en hij is hier nog weleens geweest, toen leefden mijn opa en oma nog. Maar de afgelopen jaren was het contact een beetje verwaterd.
Tot vorig jaar. Mijn ouders vertrokken begin juni zes weken naar oom Jan in Texas en sindsdien is mijn moeder helemaal in de ban van Donald Trump. Ze heeft daar zelfs zo’n rood MAGA-petje gekocht, dat ze met trots draagt. De letters staan voor Make America Great Again.
Blijkbaar is mijn oom net zo’n fan. Hij had republikeinse campagnebordjes voor de ramen en in zijn weilanden van die grote aanplakborden met ‘TRUMP 2024’. Hij heeft mijn ouders tijdens hun verblijf daar meegenomen naar een officiële rally, een promotiedag voor Trump waar hij een speech gaf. Mijn moeder vond het te gek. Ze kwam van die reis opgetogen thuis, helemaal lyrisch over alles wat ze had gehoord. Het charisma van ‘the Donald’, zijn oplossingen voor Amerika, dit was dé man in haar ogen. In die tijd nam ik haar nog niet zo serieus. Zag het eerder als een soort van adoratie voor een popster die ze in het echt had gezien. Ik verwachtte dat ze wel weer zou ontnuchteren.
Tijdens de verkiezingen hoopte ik enorm dat Joe Biden en later Kamala Harris de presidentverkiezing zou winnen van Trump. Maar helaas. Ik maakte me meteen al zorgen over deze verkiezingsuitslag, maar toen Trump zich binnen no time gedroeg als een dictator in wording, begon ik me helemaal zorgen te maken. Ondertussen wilde mijn moeder geen kwaad woord over hem horen. En zorgde ons verschil in mening ervoor dat we steeds meer tegenover elkaar kwamen te staan.”

Zelfs ruzie om cola

“Elke vrijdag passen mijn ouders op Bram. Ik breng Bram daarnaast ook regelmatig even een uurtje bij ze, als ik ergens naartoe moet. Ik ben een bewust alleenstaande moeder, heb een zoon van een donor die verder geen rol speelt in ons leven. Het is fijn dat mijn ouders zo’n lieve opa en oma en steun voor mij zijn. Ze staan altijd voor ons klaar.
Op zondagochtend komen ze altijd bij mij koffie drinken en taart eten, deze traditie hebben we al sinds ik op mezelf ging wonen. Mijn ouders en ik zien elkaar dus best veel. Dat is nog steeds gezellig, maar daarnaast ook lastig en confronterend, want daardoor krijg ik ook veel mee van mijn moeders sympathieën voor Trump en zijn acties.
Als we bij elkaar zijn, probeer ik gesprekken die richting Trump/ Amerika/ oorlogen/ Europa/ Navo gaan te vermijden. In plaats van cola drink ik nu sinas, want zelfs cola kan het gesprek op Trump brengen: want Trumps lievelingsdrankje. Raken we er wel over in gesprek, dan krijgen we woorden. Ik zou me moeten inhouden, maar dat lukt niet. Ik kan moeilijk omgaan met de oneliners en onzin die mijn moeder eruit gooit. Ik vind het ongenuanceerd, onvolledig en soms ook heel dom over komen.
Terwijl, mijn moeder is niet dom. Ze is boekhouder bij een groot bedrijf, heeft behoorlijk wat in haar mars. Normaal denkt ze best genuanceerd en staat ze open voor andermans mening. Maar als het op de Amerikaanse politiek en Trump in het bijzonder aankomt, is ze nu ineens uitgesproken en fel. Ik zou op mijn tong moeten bijten, maar als mijn moeder het ‘fantastisch’ van Trump vindt dat hij mensen met een migratieachtergrond zonder pardon het land uit laat zetten, omdat ze in zijn ogen een afwijkende mening hebben, dan kan ik daar woedend over worden. Ziet ze dan niet dat hij daarin op een dictator lijkt? Waarom wil ze hem op dat vlak niet veroordelen? Als ik me druk maak over Trump, commentaar heb over wat hij zegt of doet, zegt mijn moeder dat ik me niet zo moet aanstellen. Ik woon niet in Amerika, ik kan er dus niet over oordelen. Zij woont daar ook niet, maar blijkbaar maakt dat niets uit.
Aan mijn vader heb ik ook weinig. Hij zigzagt er qua opvattingen een beetje tussendoor. Hij zegt nooit zoveel uit zichzelf. Vraag ik hem expliciet naar zijn mening over Trump die dreigt uit de Navo te gaan of keihard mensen uitzet, dan deelt hij mijn verontwaardiging, maar mijn moeder openlijk afvallen doet hij niet. Dan zegt hij dat hij zomaar mensen deporteren ook niet oké vindt, maar dat hij wel snapt dat Trump nou eenmaal iets moet doen aan het vluchtelingenprobleem. Ik denk dat het zijn manier is van omgaan met zijn vrouw en zijn huwelijk goed houden.” 

Snel ander onderwerp

“Het ergst vind ik denk ik de stelligheid waarmee mijn moeder zogenaamde feiten lanceert of juist de wetenschap ontkent. Zelf volg ik alle nieuws- en actualiteitsprogramma’s en lees drie kranten. Mijn moeder niet, die heeft Facebook. Of haalt haar nieuws uit vage YouTubefilmpjes van nog vagere types. Ze heeft het vertrouwen in de in haar ogen ‘oude mainstream media’ verloren. Zelfs aantoonbare waarheden schildert zij af als fake-nieuws.
Dat steekt, want zelf probeer ik me juist te beroepen op meerdere bronnen. Ik neem ook echt niet alles klakkeloos aan. Ik ben zelfs de podcast van Amerikakenner Raymond Mens gaan volgen, omdat hij nogal een Trump-kenner is en hij het allemaal goed kan duiden. Hij is staat vaak net iets meer aan de kant van Trump of heeft begrip voor wat hij doet, omdat Raymond Mens hem gewoon ziet als een sluwe zakenman. Dat helpt mij om het wat meer van twee kanten te bekijken. Helaas staat mijn moeder andersom totaal niet open voor enige nuance. Ze is gewoon helemaal blind van die gekke oranje clown.
Mijn oplossing: het T-onderwerp dan maar zo veel mogelijk vermijden. Dat levert gekke situaties op. Om met een goed Amerikaans woord te zeggen: awkward momenten. Iedereen weet namelijk dat ik een zijpad kies, om daarmee een gevaarlijk thema uit de weg gaan. We praten daarom maar veel over Bram, hun geliefde kleinzoon en de hondjes. Mijn ouders hebben twee Chihuahua’s en daar houdt mijn moeder nog nét even meer van dan van Trump. Dus als ze weer begint over hoe goed het is dat Trump alle non binaire mensen uit het leger haalt of van sportclubs, dan roep ik: ‘Foei Dusty!’ Of ‘ach kijk hoe lief Bella ligt’. Of ik vertel gauw iets grappigs over Bram op het kinderdagverblijf en dan hebben we weer een veilig onderwerp te pakken. Maar het is wel vermoeiend. Echt rustig zitten is er niet meer bij als ik bij mijn ouders ben.
Maar het allermoeilijkst zijn die momenten waarop er nog meer mensen bij ons zijn. Zoals op een familiefeest, met kerst of met vrienden die mij of bij mijn ouders op visite zijn. Mijn moeder verzwijgt haar voorliefde voor Trump absoluut niet. Zegt doodleuk dat Donald Trump een held is.  Ik krijg daar plaatsvervangende schaamte van.“

Hoop op andere politieke wind

“Over twee maanden wordt mijn zoon Bram 4 en ik heb nu al de zenuwen voor zijn verjaardagsfeestje. Er komen redelijk veel vrienden en collega’s van mij. Zij weten niet dat mijn moeder een Trumpy is, die hebben deze kant van haar gelukkig nog niet meegemaakt. Het liefst wil ik ook niet dat ze die zien. Maar een kinderverjaardag vieren zonder de aanwezigheid van oma en opa of in gedeelten, op verschillende dagen vieren, vind ik iets te ver gaan. Dit bij mijn moeder aankaarten, doe ik niet. Ik ben bang dat als ik haar ga vragen of ze alsjeblieft niet over Trump wil praten, ze het juist gaat doen. Ze is dan net zo’n kind tegen wie je zegt dat hij straks in de stad niet mag vragen om een ijsje en hij vanaf de allereerste seconde gaat zeuren om ijs.
Er op die verjaardag continu bij blijven zitten om ervoor te zorgen dat het gesprek niet op Trump komt, kan ook niet. Er moet ook iemand taart en limonade verzorgen. Ik moet het dus loslaten. Of mijn vader vragen een oogje in het zeil te houden of alvast wat vriendinnen en collega’s waarschuwen: als je je niet wil irriteren, zorg dan dat je niet in de Trumpval loopt!
Ik vind het alleen zo jammer. Mijn moeder is echt een leuke, aardige vrouw. Iemand die normaal hartelijk is voor iedereen, waar je ook vandaan komt. Het is daarom zo verdrietig dat we juist op dit punt verschillen. Ik kan niet wachten tot we weer een paar jaar verder zijn, er weer een andere politieke wind gaat waaien in Amerika en wij weer overal rustig over kunnen praten.”

Om privacyredenen zijn alle namen veranderd, De echte namen zijn bekend bij de redactie.​​​​​​
Foto: Getty Images

Meer Vriendin? Volg ons op Facebook en Instagram. Je kunt je ook aanmelden voor onze wekelijkse Vriendin nieuwsbrief.