Home
Persoonlijke verhalen
Katie: ‘Mijn buurvrouw bleek de liefde van mijn leven’

Katie: ‘Mijn buurvrouw bleek de liefde van mijn leven’

29 april 2024

Het huwelijk van Katie (38, moeder van een zoon van 12 en een dochter van 10) was niet wat ze ervan gehoopt had. En dan krijgt ze een nieuwe buurvrouw, waar ze een innige vriendschap mee ontwikkelt.

Vaak ruzie

Katie: “Bas en ik waren 12 jaar bij elkaar toen we in 2016 trouwden. We hadden een heftige periode achter de rug, waarin Bas zonder werk kwam te zitten en de kinderen wat problemen op school hadden. Met een huwelijk wilden we daar een streep onder zetten. Ik tenminste. Trouwen was mijn idee. En hoewel ik Bas met mijn aanzoek overviel, stond hij er wel achter. Maar onze trouwdag was nog maar net achter de rug, of onze problemen werden erger. Waar Bas zijn avonden het liefst thuis op de bank doorbracht, wilde ik meer. Het is echt niet zo dat ik iedere avond naar de kroeg moet om te feesten, maar ik ben wel ondernemend. Als ik voorstelde iets samen te doen, hield hij altijd de boot af. Buiten de kinderen leek het wel of we niets meer met elkaar gemeen hadden. Ik ging maar wat graag met de kinderen op pad, maar Bas was passiever. Hij vond dat ze zichzelf prima konden vermaken. Het leeftijdsverschil speelde misschien ook een rol. Bas was 15 jaar ouder dan ik ben. Het was hem al snel te veel.

We hadden vaak ruzie. Ik had het gevoel dat ik alle ballen in mijn eentje hoog moest houden; een klassiek man/vrouw-conflict, denk ik. Bas werd steeds heftiger in zijn uitspraken. Op een avond riep hij dat als ik beter kon krijgen, ik mijn koffers maar moest pakken. Ook de kinderen kregen onze ruzies mee, ze smeekten ons op te houden met schreeuwen.”

Geen uitnodigend signaal

“Toen we een jaar getrouwd waren, moest ik voor mijn werk een weekend naar een congres. Ik had dat in al die tijd als moeder nog nooit gedaan en twijfelde een beetje. De kinderen vonden het verschrikkelijk dat ik weg moest, maar ik besloot toch voor mezelf te kiezen. En het was bevrijdend! Ik hoefde even niet na te denken over wat we die avond zouden eten en hoe laat de kinderen naar bed moesten. Ik ontmoette de leukste mensen en genoot van alle luxe. Weer thuis had ik het gevoel dat ik meteen weer ‘aan’ moest als moeder. Het was dubbel. Enerzijds was ik heel blij ze weer te zien, anderzijds had ik het ook zo fijn gevonden alleen maar ‘Katie’ te zijn.

In het weekend dat ik weg was, hadden we een nieuwe buurvrouw gekregen. Van de vorige eigenaar had ik gehoord dat ze nogal op zichzelf was. ‘Niet bij de nieuwe buurvrouw aan de bel gaan hangen hoor’, waarschuwde ik de kinderen. Ze had de ramen beplakt met karton, bij gebrek aan gordijnen. Daar ging geen uitnodigend signaal van uit.

Enkele dagen later kwamen we haar op Koningsdag tegen in het dorp. Ik maakte een kort praatje en ze vertelde dat ze die nacht op vakantie zou gaan. ‘Ik hoop niet dat jullie wakker worden van mijn gezeul met koffers’, zei ze. Ze kwam vriendelijk over. Helemaal niet afstandelijk, zoals ik had gedacht. We spraken af om, als ze terug was, samen een kop koffie te drinken. Dat leek me gezellig.”

Eindeloos appen

“Inge bleek single. Een relatie had ze nog nooit gehad, vertelde ze. Ze had een poes en die was als een kind voor haar. We wisselden na de koffie nummers uit, onder het mom ‘wie weet is dat ooit handig’. Het was de start van een snel ontwikkelende vriendschap. We appten eindeloos met elkaar. We hebben het eens bijgehouden; soms wel 27 uur per week. We hadden het over van alles, je kon het zo gek niet bedenken. Ik weet nog dat ik een keer in de tuin in de hangmat lag en een gek berichtje stuurde. Gierend kwam ze naar buiten rennen. ‘Kappen nou’, riep ze over de schutting.

Ik had in het begin nog niet door dat ik verliefd aan het worden was. Het viel me wel op dat ik een baalgevoel had als we afscheid namen. Dat had ik nooit op die manier bij mijn andere vriendinnen. Onze vriendschap begon me steeds vaker te verwarren. Ik heb er in totaal wel een half jaar mee geworsteld. In de tussentijd zat ik natuurlijk ook nog met mijn huwelijk, dat steeds slechter ging. Het viel Bas op dat ik wel erg veel tijd met Inge doorbracht. En waar hij haar in het begin nog wel aardig vond, werd hij steeds jaloerser. ‘Je hebt ook nog je kinderen hè?’, zei hij dan. Op een avond kwam Inge bij ons koffie drinken. Bas wilde weten waarom ik dat niet met hem had overlegd. Normaal gesproken maakte ik áltijd de afspraken. Ik snapte niet waarom hij nu ineens zo moeilijk deed. Hij voelde iets aan. Inge was een bedreiging.

Gaandeweg viel voor mezelf het kwartje. Ik was verliefd. Dat merkte ik vooral als ik Inge ontmoette op onverwachte momenten. Als ik haar tegen het lijf liep op de gezamenlijke parkeerhaven in onze straat bijvoorbeeld. Ik verschoot dan van kleur en had meteen vlinders in mijn buik. Ik probeerde dat voor haar te verbergen. Ik wist zelf niet wat ik ermee aan moest.”

Lees ook: Kelly is getrouwd met Sander, maar gaat vreemd met een vrouw

Gespannen sfeer

“Ik had Inge al wel iets laten merken van mijn relatieproblemen met Bas, maar ik was er niet heel diep op ingegaan. Dat deed ik tijdens een dagje sauna, dat ik haar cadeau had gedaan voor haar verjaardag. Het was een bijzondere dag. Ik zie me nog haar rug insmeren, tijdens een rasulbehandeling. ‘Niet teveel over nadenken, niet teveel over nadenken’, zei ik steeds tegen mezelf. We hebben als twee pubers staan lachen.

Want ook Inge had nog niet door wat er gebeurde. Ze had vriendinnen over mij verteld. ‘Het lijkt wel alsof je de liefde van je leven hebt ontmoet’, concludeerden zij. Maar het kwartje viel niet.

Het was december. De feestdagen stonden voor de deur en de sfeer tussen Bas en mij was om te snijden. Ik kon onze relatie niet laten klappen, omdat Bas het dan ook meteen tegen de kinderen wilde vertellen. Dat wilde ik ze niet aandoen. Ik wilde niet dat ze de kerstdagen voor de rest van hun leven met de scheiding van hun ouders zouden associëren. En dus waren we het aan het rekken. We worstelden ons de dagen door, alles was zo ongemakkelijk. Je gaat niet zomaar scheiden als je kinderen hebt. Het is een intensief en verdrietig traject. Met oud en nieuw, wat we bij mijn toenmalige schoonouders vierden, zat mijn jongste bij mij op schoot, met mijn telefoon te spelen. Ze had tussen mijn naam en die van Inge een hartje gezet. Ik werd vuurrood en probeerde niets te laten merken – mijn schoonmoeder had al een keer haar bedenkingen over onze vriendschap uitgesproken. Ik maakte een screenshot en stuurde dat naar Inge. ‘Moet je nou zien’, schreef ik er alleen bij.

We draaiden in onze whatsappgesprekken om elkaar heen. Zo vroeg Inge een keer of ik met haar de wijde wereld in zou willen trekken, als ik ook een motorrijbewijs had. En ik vroeg haar op mijn beurt of ze echt niemand naast zich nodig had in haar leven. En zo ja, of dat dan een man of een vrouw zou zijn. Ik overviel haar daarmee.”

Ongemakkelijk gesprek

“Uiteindelijk zijn we het gesprek aangegaan. Het ‘roze olifantgesprek’, noemden we het. Inge had nooit in de gaten gehad dat ik zo verliefd op haar was. Ze schrok ervan. Het was een heel ongemakkelijk gesprek, waarin ik ook zeker wel bang ben geweest dat ik onze vriendschap kapot zou maken. Voor Inge begon het proces toen pas. Want ik was wel meer dan zomaar een vriendin voor haar, maar aan de mogelijkheid van een relatie of verliefdheid had ze nog niet gedacht.

Een maand na mijn bekentenis aan Inge, verbrak ik mijn relatie met Bas. Ik vond dat mijn kinderen het recht hadden gelukkige ouders te hebben, die liefdevol met elkaar omgingen. Dat deden Bas en ik absoluut niet. Bas was boos op mij. Ik had immers de knoop doorgehakt. Aanvankelijk bleven we nog met z’n vieren onder één dak wonen, maar Bas’ wrok was zo groot, dat ik lucht nodig had. Inge bood haar huis aan. Ik mocht altijd langskomen, ook als zij op vakantie was. Ik maakte daar niet meteen gebruik van. Alleen op zondagavond ontsnapte ik de situatie, door bij haar televisie te kijken.

Ik durfde Bas niet te zeggen dat ik verliefd was op Inge was. Ik wist dat er dan bovenop de boosheid jaloezie zou komen. Er was geen enkele ruimte voor een verstandig gesprek. Door alle spanningen in huis, nam ik Inges aanbod aan. Ik woonde bij haar op de dagen dat Bas voor de kinderen zorgde en Inge en ik spraken af dat we allebei ons eigen gang zouden gaan.”

Een en al ontlading

“Inge worstelde met haar gevoel voor mij. De ene keer zocht ze toenadering, de andere keer gooide ze de deur – figuurlijk dan – dicht. Daar heb ik wel last van gehad, maar ik wilde ook niets overhaasten. We hebben veel met elkaar gesproken. Inge merkte dat ze het steeds ongezelliger vond als we niet bij elkaar waren. Onze relatie bouwde heel gefaseerd op. Pas acht maanden na mijn breuk met Bas gaven we elkaar voor het eerst een zoen. Twee weken later waren we bij haar moeder en flapte ze het eruit. ‘Katie heeft mijn hart gestolen.’ Ik wist niet wat ik hoorde. Ik vergeet haar gezicht nooit meer; een en al ontlading.

We zijn nu anderhalf jaar samen en hebben het heel fijn samen. Ik woon met de kinderen in een appartement en als de kinderen bij Bas zijn, ben ik bij Inge. Bas vindt het moeilijk onze relatie te accepteren. Hij heeft het de kinderen verteld voordat wij daar de kans voor kregen. We hadden dat graag op ons eigen tempo gedaan. ‘Als jij maar gelukkig bent, mam’, reageerde mijn jongste. Mijn oudste is wat meer gesloten. Die vindt alles prima, zolang hij er maar geen last van heeft. Mijn ouders zijn wel eens bang dat ik te hard van stapel loop, maar alles voelt gewoon zo goed, dus waarom wachten?

Een keer eerder heb ik gevoelens voor een vrouw gehad, maar toen had ik net een vriend, dus dat heb ik niet verder onderzocht. Ik heb ook geen behoefte hier een label aan te hangen. Ik val op Inge, op haar karakter. Ze is heel positief ingesteld en ondernemend. Ze is zorgzaam en ze geeft mij het gevoel dat ik de allerbelangrijkste voor haar ben. En ik vind het mooi hoe ze met mijn kinderen omgaat. Ze zal altijd een stap opzij zetten voor ze. Ik ben gelukkig nu. Alles valt op z’n plek en ik vind rust bij Inge. We begrijpen elkaar. Dat ze mij tijdens mijn scheiding haar huis aanbood, is een teken van onbaatzuchtigheid. Ik ken niemand anders die dat voor mij zou doen. Ze bood onderdak en troost, maar bleek de liefde van mijn leven.”

Vriendin’s favoriet

In Ik vrouw van jou blijft geen onderwerp onbesproken en taboes worden doorbroken. Nadat een ludieke video met een oproep voor een zaaddonor viral ging, ontvingen zij meer dan 500 mails van uiteenlopende mannen. Aan de hand van deze berichten bespreekt het bekende YouTube koppel op intieme en humoristische wijze de hoogte- en dieptepunten uit hun leven. Voor meer info klik op onderstaande button.