Arianne: ‘We leven verder met een kind dat niet zichtbaar aanwezig is’
3 februari 2019
Soms heb je inspiratie voor een vrolijk, licht gedicht en soms móét het er gewoon uit om je zorgen te delen of tot rust te kunnen komen. Deze week vertellen 7 lezeressen over het verhaal achter hun gedicht. Arianne schreef over haar overleden dochter.
Soms heb je inspiratie voor een vrolijk, licht gedicht en soms móét het er gewoon uit om je zorgen te delen of tot rust te kunnen komen. Deze week vertellen 7 lezeressen over het verhaal achter hun gedicht. Arianne schreef over haar overleden dochter.
Mijn onzichtbare kind
De lege stoel
die de ruimte
onzichtbaar
volledig vult.
De stille stem
die mij toeschreeuwt.
Me geluidloos
gedag zegt.
Mijn onzichtbare kind
dat op me af rent.
Zonder aanraking
mijn hand pakt.
De verstilde lach
die me troost.
Als tranen
vloeien van verdriet.
Mijn onzichtbare kind
dat in stilte roept.
Ik ben er niet.
Ik ben er nog.
Onzichtbaar,
zichtbaar.
Ontastbaar,
aanwezig.
Stilte,
die nooit verdwijnt.
Ook mooi: Melanie schreef een gedicht over haar zoon met autisme
Het verhaal
Arianne (32): “Ruim een jaar geleden, op 16 december 2017, kwam onze dochter Aimée ter wereld. Zij werd geboren met een hartafwijking. Alleen een operatie zou ervoor kunnen zorgen dat ze een lang en voorspoedig leven kreeg. Helaas hoorden mijn man en ik na vijf dagen dat Aimées hartje te zwak was om geopereerd te worden. We mochten haar mee naar huis nemen, om samen met haar en ons zoontje als gezin nog wat tijd door te kunnen brengen. Op 12 januari 2018 merkten we dat het niet goed ging met Aimée. Die nacht is ze, vier weken na haar geboorte, thuis in onze armen overleden. Je komt als ouder in een achtbaan van emoties terecht. Ze is overleden, maar voor ons onzichtbaar verweven in alles wat we doen. Aimée heeft deel uitgemaakt van ons gezin. Wij leven niet verder zonder haar, we leven verder met een kind dat niet zichtbaar aanwezig is.”
Dit verhaal komt uit Vriendin 5.
Linda schreef een gedicht over haar werk als 112 centralist: ‘Het is een manier om mijn gevoelens te uiten’
