Fien Vermeulen én haar moeder kregen kanker: ‘Het voelde zo alleen’
12 juni 2020
Voor Fien Vermeulen (28), nieuwslezeres bij Qmusic, waren de afgelopen maanden heftig: haar moeder kreeg de diagnose kanker, nét nu ze afstand moeten houden.
Acht jaar geleden stond de wereld van Qmusic-nieuwslezeres Fien Vermeulen (28) even stil: ze kreeg de diagnose lymfeklierkanker. Gelukkig kon ze onlangs vieren dat ze zeven jaar schoon was, maar eerder dit jaar dreigde de uitslag nog niet goed te zijn én werd ook haar moeder ziek: borstkanker. Dat laatste kwam totaal uit de lucht vallen, vertelt Fien. “Ik weet nog dat mijn moeder meldde dat ze de week erna even langs het ziekenhuis zou gaan. ‘Er kwam niets uit het bevolkingsonderzoek, dus het zal wel niets zijn’, zei ze, ‘maar ik voel een knobbeltje, dus ik ga het toch even laten checken’. We maakten ons geen grote zorgen, tot ze belde dat het niet goed was. Al gingen de artsen er toen wel vanuit dat ze genezen kon worden.”
Later niet meer?
“Daarna kwam een van de meest bizarre weken uit mijn, en ons, leven. Op een donderdag zou ik de uitslag krijgen van mijn jaarlijkse controle en mijn moeder die van haar operatie. We zouden allebei ’s middags gebeld worden. Toen mijn telefoon ’s ochtends al overging, wist ik dat het fout zat. Mijn arts vertelde dat mijn waardes afweken en hij verder onderzoek wilde doen, omdat hij het niet vertrouwde. Toen ik naar mijn ouders ging en mijn vader huilend de deur opendeed, bleek dat ook de uitslag van mijn moeder niet goed was. Ze wilden bij haar nog een scan maken en als daaruit bleek dat er meer uitzaaiingen waren, hield het op. De maandag erna moesten we allebei naar het ziekenhuis, de volgende donderdag kregen we allebei de uitslag. Het was een vreselijke week.”
Lees ook: Fien Vermeulen overwon lymfeklierkanker
Maar jouw uitslag bleek goed?
“Gelukkig wel. Ook mijn moeder kreeg te horen dat ze geen uitzaaiingen meer hadden gevonden. Ze zou een jaar worden behandeld, maar wel nog steeds met de intentie om haar beter te maken. Dat was het meest positieve nieuws dat we konden horen. Het was heftig om op die maandag samen naar het ziekenhuis te gaan voor die vervolgonderzoeken. Hoewel we daar samen liepen, voelde het zo alleen. We zaten we allebei zó in onze eigen paniek dat we er voor de ander eigenlijk niet konden zijn, hoe we dat ook probeerden. Ik wist zelf totaal niet meer waar ik allemaal bang voor moest zijn.”
Hoe is het nu? Kun je er zijn voor je moeder?
“Jawel, maar op afstand. Nu zij in de behandelingen zit, wil ik geen enkel risico brengen. Ik heb haar al sinds de coronatijd niet meer fysiek aangeraakt, terwijl knuffelen zo nodig is. Maar dat is niet het enige moeilijke: mijn moeders ziekte bracht bij mij ook weer veel boven. Toen ik ziek was, was zij degene waarmee ik alles deed. We gingen samen naar controles, ze zorgde voor me en zij was degene die ik belde als ik ergens onzeker over was. Nu wilde ik háár natuurlijk steunen, maar ik vond het lastig alles goed te kunnen scheiden: wat hoort bij jou, en wat bij mij? Ook omdat we tegelijk die uitslag kregen en deels door hetzelfde proces gingen. Onlangs gingen we samen pruiken voor haar uitzoeken, daarvoor belde ze me omdat ze bang was voor de chemotherapie. Het voelt krom dat mijn moeder mij nu vraagt wat er gaat gebeuren, dat is de omgekeerde wereld. En wat niet helpt, is dat we verschillend zijn in hoe we ermee omgaan.”
Lees het volledige interview in de nieuwste Vriendin.
Lees ook: Fien Vermeulen deelt emotionele foto van zieke moeder
Interview: Tanja Spaander. Foto: Lutske Veenstra
