Anne: ‘Die verre vakantie kostte ons onze vriendschap’

24 april 2023

Anne (30) dacht dat ze haar vriendin Tanja (30) goed kende en het leek haar heerlijk om samen op reis te gaan. Dat had ze beter niet kunnen doen, want het werd één grote mislukking.

Anne: “Zes jaar waren Tanja en ik collega’s en dikke vriendinnen. We werken op hetzelfde kinderdagverblijf. In onze vrije tijd gingen we vaak samen naar festivals, elk jaar gingen we naar De Toppers en in het weekend doken we de kroeg in. We waren allebei single en hadden het supergezellig samen. In al die jaren hebben we nooit ruzie gehad. We hadden weleens een meningsverschil, maar niets wat niet op te lossen was. Ik dacht dat ik Tanja door en door kende. Dus toen ze vorig jaar voorstelde samen op reis te gaan, had ik er alle vertrouwen in dat dat goed zou gaan. Het leek me hartstikke leuk. Afgelopen januari kwam Tanja op een avond heel enthousiast bij me langs: ze had een aanbieding gezien voor een georganiseerde rondreis van vijftien dagen door Thailand. Rijden op olifanten, zonnen op een wit strand, eten in Bangkok, een bezoek aan de beroemde ‘Bridge over the River Kwai’, de jungle in en pagodes en boeddha’s bewonderen. Het klonk te gek.”

Meteen enthousiast

“Thailand leek me fantastisch, want een verre reis stond al lang op mijn verlanglijstje. Ik was per vliegtuig nog nooit verder gekomen dan Londen en ik was razend benieuwd naar wat er nog meer te zien was in de wereld. Dus toen Tanja liep te stuiteren over al het moois van Thailand, werd ik ook meteen enthousiast. We bekeken foto’s op de website van het reisbureau en lazen recensies van reizigers die hier al eerder een groepsrondreis hadden geboekt. We besloten ervoor te gaan en prikten een datum in oktober, dan zou het namelijk rustig zijn op ons werk. We hebben op het kinderdagverblijf elk onze eigen groepen, dus het was geen enkel probleem als wij tegelijkertijd weg zouden zijn. Waar we wel tegenaan hikten, was het prijskaartje van elfhonderd euro. Die prijs was inclusief alle hotels, de busreis, het ontbijt en een paar lunches en excursies. Maar, zo hield Tanja me voor, als we vanaf nu elke maand honderd euro spaarden, hadden we het bedrag in oktober bijna bij elkaar. Honderd euro per maand sparen was te overzien. Dat betekende dat we minder vaak naar festivals en concerten konden, maar dat hadden we ervoor over. Wel moesten we meteen een aanbetaling doen. Tanja vroeg me of ik die van haar wilde voorschieten, want ze wist dat ik een buffer had en zij had die niet. Tanja zou elf maanden lang elke maand honderd euro naar mij overboeken, meer kon ze per maand niet missen. Ik zag er geen kwaad in en stemde toe.”

Voor het blok

“In de aanloop naar onze reis hadden we heel veel voorpret. We haalden bij de bibliotheekboeken over Thailand, zochten naar leuke tips en adresjes op internet en kochten een soort doek waarvan je makkelijk een jurk kunt maken; handig voor op het strand over onze bikini’s.  Ik had de aanbetaling overgemaakt aan het reisbureau, ook die van Tanja. De eerste maanden maakte ze netjes elke eerste van de maand haar honderd euro naar me over. Maar ergens in augustus merkte ik dat ik die maand nog geen geld van haar had ontvangen. Toen ik ernaar vroeg, verontschuldigde ze zich: ze had veel verjaardagen gehad en zat even krap bij kas. Ik zou het snel krijgen. Uiteindelijk kwam haar betaling pas op 21 augustus binnen, een paar dagen voordat ik alweer een volgend bedrag zou krijgen. Maar haar betaling van september kwam ook veel later dan afgesproken, zonder overleg. Toen we uiteindelijk in het vliegtuig naar Bangkok zaten en ik keurig de hele reissom van Tanja en mezelf aan het reisbureau had betaald, had ik nog tweehonderd euro van Tanja tegoed. Ik durfde haar er niet goed om te vragen, wilde geen zeurpiet zijn.”

75 euro

“Gelukkig begon Tanja er zelf over. Ze zat op zwart zaad, zei ze: haar koelkast was stukgegaan, ze had het eigen risico van haar zorgverzekering moeten betalen en een bruiloft van een nicht gehad. Was het goed als ze me na de vakantie betaalde? Ik vond het vervelend dat ze me dat nu pas vertelde. Ik kon nu niet veel meer dan instemmend knikken. Bovendien wilde ik de sfeer niet verpesten. Maar ik ergerde me wel aan het gemak waarmee ze mij voor het blok zette. Ook vroeg ik me af of ze dan nog wel geld had voor tijdens de vakantie. Toen ik het haar vroeg, antwoordde dat ze 75 euro aan zakgeld bij zich had. Ik verslikte me bijna in mijn cola. Dat was toch nooit genoeg voor twee weken avondeten, af en toe een lunch en drankje op een terras en excursies? Zelf had ik driehonderd euro mee. Volgens Tanja was 75 euro wel voldoende. Ze had op een blog gelezen dat je in Thailand een week lang met twee personen voor zestig euro kon eten. Ik wist niet wat ik hoorde, maar hield erover op. Ik hoopte maar dat ze kon pinnen als dat nodig was.”

Te duur

“Natuurlijk was die 75 euro niet genoeg. Thailand is weliswaar een heel goedkoop land, maar ik wilde niet elke dag witte rijst en een loempia bij een kraampje op straat eten. Als we naar een iets luxer restaurant wilden, nog steeds met tl-licht en een plastic kleedje op tafel, waren we tien euro per persoon kwijt. En er waren bij de reis wel excursies inbegrepen, maar de entree voor onder andere het Grand Palace met de Wat Phra Kaew-tempel moesten we zelf betalen. Dat kostte vijfhonderd baht, omgerekend zo’n twaalf euro. Tanja vond dat te duur. Omdat ik toch graag het paleis wilde zien, bood ik aan het entreegeld voor haar te betalen. De volgende dag, toen we een vrije dag hadden en ik fietsen wilde huren, weigerde Tanja daar acht euro aan uit te geven. En ze kocht liever een flesje water bij de toko dan dat ze met mij op een terras een cola dronk. Haar gierigheid was me nooit eerder opgevallen.”

Lees ook: ‘Het missen van mijn vlucht was nog maar het begin van alle ellende’

Teleurgesteld

“Als we normaal gesproken naar de kroeg gingen of een avond gingen stappen, gaf ze best weleens een rondje. Maar, zo realiseerde ik me opeens, ze liet zich ook graag trakteren door mannen in de kroeg. Ik was zo teleurgesteld. Die middag kon ik me niet langer inhouden. Ik vertelde Tanja hoe jammer ik het vond zoals het nu ging. En dat ik geen twaalf uur had gevlogen om vervolgens alleen maar water uit een flesje te drinken, een beetje rond te wandelen en aan het zwembad te liggen, alleen maar omdat zij geen geld wilde uitgeven. Tanja zei dat ze het begreep, maar ja, ze had het nu eenmaal financieel zwaar. In drie dagen tijd was van haar zakgeld nog maar de helft over. En nee, ze kon ook niet pinnen, want ze stond rood. Wel had ze haar moeder geappt met de vraag of zij wat geld kon overmaken, maar dat stond nog niet op haar rekening. Ik stelde voor haar honderd euro te lenen en af en toe wat voor haar te betalen tot haar moeders geld binnen was. Op die manier konden we toch nog een beetje genieten van de vakantie. Tanja was blij met het aanbod en diezelfde avond nog gingen we naar een Engelse kroeg, waar we de hele avond dansten.”

Buitengesloten

“Twee dagen ging het goed, maar toen kreeg Tanja het erg gezellig met Bart, een single man uit ons reisgezelschap. Ze regelde het zo dat we bij het ontbijt steeds bij hem aan tafel zaten. En als we een busreis maakten, zaten we altijd bij hem in de buurt. Ook moest ze telkens overdreven hard lachen om wat hij zei of als hij een grap maakte. Als ik informeerde wat ze van Bart vond, zei ze niet meer dan: ‘O, leuke jongen’. Maar ik zag hoe ze hem in de gaten hield. Toen ik op de vijfde avond van de vakantie op tijd naar onze kamer ging omdat we de volgende ochtend weer vroeg zouden vertrekken, bleef Tanja met Bart zitten kletsen. Die nacht hoorde ik haar rond drie uur pas terugkomen in onze kamer. ’s Morgens deed ze geheimzinnig. Ze wilde er niet veel over kwijt en zei alleen dat ze hadden gezoend. Meer was er tussen hen niet gebeurd, zei ze. Ik geloofde haar niet en voelde me buitengesloten. Normaal deelden we alles.”

Kille sfeer

“De rest van de vakantie was de sfeer kil tussen ons. Tanja trok met Bart op. Ze wilde steeds net niet die excursies of uitstapjes maken die ik voorstelde. Zodra ik zei dat ik een bepaalde tempel wilde zien, zei ze meteen dat Bart en zij naar het strand of naar een vismarkt gingen. Ze vond me maar suf dat ik telkens naar tempels wilde. Maar áls je dan in Thailand bent, wil je wel wat zien, toch? Ik sloot me maar aan bij een wat ouder stel, bij wie ik af en toe uithuilde omdat ik niets snapte van mijn vriendin. Maar er zat me nog meer dwars. Ik hoorde Tanja niet meer over het terugbetalen  van het geld dat ik haar geleend had, maar ze kon ineens wél geld uitgeven aan wijntjes in de hotelbar. Ook had ze een leren handtas gekocht op een markt. Iets wat ik me niet kon veroorloven, omdat ik door haar veel meer kosten had gemaakt. We hadden steeds minder contact. Officieel deelden we nog wel een kamer, maar Tanja sliep eigenlijk elke nacht bij Bart. En overdag praatte ze bijna niet met me.”

Afschuwelijke dagen

“Uiteindelijk barstte de bom. Dat was zo erg, dat Tanja haar koffer uit onze hotelkamer weghaalde en we in het vliegtuig naar Nederland niet eens meer naast elkaar wilden zitten. Ik verweet haar dat ze financieel van mij profiteerde en me vervolgens afdankte voor een man. Tanja riep dat ik te veel zeurde, dat ik me als een bejaarde gedroeg en dat ik jaloers was omdat zij en Bart verliefd waren. Het was echt naar en we hebben afschuwelijke laatste dagen gehad waarin we elkaar zo veel mogelijk meden. Als ik dat oudere stel niet als steun had gehad, was ik vast ingestort. Eenmaal terug in Nederland heb ik een doos met de spulletjes die ik van haar had in haar kastje op het werk gezet. Zij heeft twee dagen na de reis dan toch het restant van de reissom naar me overgemaakt, plus de honderd euro die ik haar nog geleend had. Het geld dat ik voor haar had betaald aan drankjes en entree heb ik nooit teruggehad. Maar dat vind ik nog het minst erge van alles. Ik vind het veel erger dat onze vriendschap kapot is. Ik ben sinds de vakantie echt lucht voor Tanja en dat doet me pijn. Deze situatie vreet zo aan me, dat ik al aan het solliciteren ben geslagen. Ik hoop snel weg te kunnen bij dit kinderdagverblijf, zodat ik niet meer dagelijks word geconfronteerd met iemand die ooit mijn beste vriendin was.”

Lees ook: Mathilde: ‘Na de wintersport was onze vriendschap voorbij’

Foto: Getty Images

Meer persoonlijke verhalen lezen? Neem nu een digitaal abonnement op Vriendin.