Livia is ziekelijk verliefd op de beste vriend van haar partner

Tekst: Natascha de Vries

21 mei 2025

Livia (34) is ziekelijk verliefd op de beste vriend van haar partner Ramon. Van haar kant was het liefde op het eerste gezicht. Maar die blijft onbeantwoord. Het is een kansloze liefde, maar een die ze niet los kan laten.

“Ik voel me soms net een puber die een popidool aanbidt. Ik heb nog net geen posters boven mijn bed hangen. Dat zou mijn vriend ook wel enigszins alarmeren, vermoed ik, haha! Ik maak er nu wel grapjes over, maar het is best een lastige situatie. Ik ben verliefd op Roel, de beste vriend van mijn vriend. En met ‘verliefd’ bedoel ik echt ontzettend verliefd. Zo erg dat ik er soms slecht van slaap, soms niet kan stoppen met aan hem denken en amper een hap eten door mijn keel krijg. Vijf jaar geleden ontmoette ik Ramon via Tinder. Ik was bijna dertig en droomde van huisjeboompje-beestje en een groot gezin. Misschien dat ik daarom wat minder kritisch ben geweest, toen ik ging daten. Toch staat buiten kijf dat Ramon een fantastische jongen is en een geweldige vader zal zijn. Maar viel ik halsoverkop voor hem? Nee, dat niet. Ik heb mijn rationele kant voorrang gegeven op de emotionele. Nu lijkt het alsof ik een vrij kille afweging heb gemaakt, toen ik een relatie met Ramon begon, maar ik hou wel degelijk van hem. Hij is mijn beste vriend, ik vertrouw hem en kan op hem bouwen. Hij is de perfecte partner om een gezin mee te stichten.”

Settelen

“Ik wist tijdens onze date-periode heus wel dat ik niet van mijn sokken werd geblazen. De relaties vóór hem waren veelal stormachtig, met grote gevoelens en niet zelden even grote drama’s. Het leek me een volwassen beslissing om de ratio een wat prominentere plek te geven in mijn partnerkeuze. Verliefd zijn is leuk, maar op de lange termijn moet je ook een pact kunnen sluiten samen. Een pact van stabiel vertrouwen. Vriendinnen beaamden dit. Ook zij vonden het zo rond hun dertigste belangrijker dat een partner stabiel was dan dat ze elke avond met zinderende lust in de kroonluchters hingen. ‘Een tikje saai is prima,’ adviseerde een van hen me. ‘Je zoekt nu een vader voor je kinderen. Een partner om mee te settelen is niet dezelfde als die halve seksgod die je voorheen najoeg.’ Soms twijfel ik of ik niet te veel water bij de wijn heb gedaan. Is Ramon niet eigenlijk vooral een vriend? Had ik niet moeten gaan voor minstens tien procent aantrekkingskracht? Want naast hopelijk moeder, ben ik de rest van mijn leven óók partner. Als ik kijk naar wat Ramons beste vriend in mij losmaakt aan lust, denk ik soms: dat had ik graag wat meer bij Ramon gevoeld. Of verdrukt mijn verliefdheid op een ander, juist alle lust die ik voor Ramon zou kunnen voelen? Dat oppeerde mijn zusje toen ik haar in vertrouwen nam. ‘Zolang jij die Roel om je heen hebt, heeft Ramon geen schijn van kans.’ Maar ja, ik kan toch moeilijk aan Ramon vragen om zijn beste maatje uit zijn leven te bannen.”

Geen relatiemateriaal

“Het moment dat Ramon Roel aan mij voorstelde, weet ik nog goed. Bam! Zijn looks, zijn uitstraling, de brutale blik vanonder zijn lange wimpers, zijn donkere ogen die me onderzoekend opnamen. ‘Hmm,’ zei hij plagerig, ‘je snapt dat alleen de leukste vrouw mijn goedkeuring kan wegdragen als het om mijn maatje gaat, hè?’ Hij maakte me verlegen, en dat ben ik nooit. ‘Ik hoop dat ik aan je verwachtingen kan voldoen,’ zei ik. ‘So far so good,’ was zijn antwoord. Toen is er iets gebeurd in mijn brein en is mijn fantasie op hol geslagen. Die avond betrapte ik me erop dat ik aan Roel zat te denken. Ik vroeg Ramon honderduit over hem, wilde álles over hem weten en alles wat ik hoorde, maakte hem nog leuker. Vooral dat hij geen vriendin had. Ik heb het eerste jaar openlijk met Roel geflirt. Gewoon een beetje dollen, moest kunnen. Toch merkte ik dat ik érg blij was als ik dacht dat hij terug flirtte en dat ik er de smoor in had als Roel niet reageerde. Waarschijnlijk heb ik zijn leuke reacties groter gemaakt dan ze in werkelijkheid waren. Als hij zei: ‘Goed je te zien,’ wanneer Ramon en ik met hem afspraken, dacht ik: bedoelt hij dat hij me aantrekkelijk vindt?

Crush

Ik kon dat wel weer relativeren, maar op gezette tijden gingen dergelijke gedachten met mij aan de haal. We zijn nu vijf jaar verder en ik ben nog steeds niet genezen van mijn crush. Terwijl ik wel weet dat ik geen schijn van kans maak, maar zelfs zonder hoop op wederkerigheid, krijg ik deze man niet uit mijn gedachten. Sterker nog, wanneer ik vrij met Ramon, denk ik aan Roel… Zo, dat hoge woord is eruit. Ik heb dit nooit hardop toegegeven. Is dit een vorm van verraad, van vreemdgaan? Daar denk ik vaak over na. Zou ik moeten weggaan bij Ramon? Ik draai het soms om om een antwoord te vinden: zou ik nog bij Ramon zijn als ik niet gek was op zijn beste vriend? Wat of wie houdt mij nou in deze relatie? Vragen waarop ik geen antwoord weet. Ik hou van Ramon en hij van mij, dat staat vast. En misschien is dat gewoon voldoende voor wat wij willen: zeer binnenkort aan een gezin beginnen. Misschien moet ik niet alles zo langs een meetlat leggen. Het leven is kort en vraagt om pragmatisme. Of is dit mijn kinderwens die daar spreekt? Mijn gedachten buitelen over elkaar heen en er komt geen sluitende conclusie uit. Roel had de afgelopen jaren af en toe een scharrel. Ik stond dan niet bepaald te springen van blijdschap, om het maar voorzichtig te zeggen. De types waarop hij valt zijn het tegenovergestelde van mij. Ik heb dat besef lang kunnen negeren, maar het is een feit dat ik lang, blond en vrouwelijk ben, terwijl hij gek is op klein, donker en heel jongensachtig. Ik heb het hem één keer op de man af durven vragen, tijdens een feestje zo’n jaar terug. ‘Moeten wij niet wat beginnen, Roel?’ Hij lachte onbedaarlijk. ‘Wij zijn zo géén relatiemateriaal,’ riep hij uit. ‘Alsof ik met een zus in bed zou liggen.’ Ik vermoed dat mijn gezicht toen eventjes boekdelen sprak, want hij keek me verschrikt aan. Ik stak een vinger naar hem uit en lachte luid. ‘Gotcha!’ riep ik. ‘Je dacht dat ik het meende, hè?’ Een tijd terug was Roel voor werk in Spanje en kwam duidelijk dolverliefd thuis. Zijn ogen straalden anders dan bij de vrouwen die ik tot dan toe voorbij had zien komen. ‘Jongens, ik heb de ware ontmoet,’ zei hij zuchtend over zijn nieuwe Spaanse liefde. Inmiddels maken ze plannen voor de toekomst. Tot verdriet van Ramon zal zijn beste vriend dit jaar nog definitief naar Spanje vertrekken. Het is niet moeilijk voor mij om met Ramon mee te leven. In werkelijkheid ben ik er zélf kapot van en ben ik er een weeklang zelfs fysiek ziek van geweest. Ik kon niet stoppen met overgeven. Zelfs de huisarts moest eraan te pas komen. Maar ik wist stiekem heel goed wat er gaande was in mijn lichaam: ik had last van een onverteerbare jaloezie. Mijn verliefdheid op Roel voelt als zelfdestructie. Het is een toxische verslaving. Wat dat betreft is het maar beter dat hij naar Spanje vertrekt. Hopelijk is het ‘uit het oog, uit het hart’. Ramon en ik willen dit voorjaar voor ons eerste kindje gaan. Ik hoop dat dat geluk elk ander verlangen definitief het hoofd biedt.”

Tekst: Natascha de Vries

Uit privacy-overwegingen zijn de namen in dit verhaal gewijzigd.
Foto: Getty Images

Geraakt door dit verhaal? Word abonnee van Mijn Geheim en ontvang nog meer échte verhalen in je brievenbus!

LEES OOK