De zus van Bonny en Anja overleed door een hersentumor
24 april 2023
Vorig jaar vertelden vriendinnen Gea en Rosanna in Vriendin dat ze allebei een hersentumor hadden. Helaas is Gea op 28 juni 2022 op 42-jarige leeftijd overleden en haar zussen Bonny (51) en Anja (49) missen haar enorm. “Haar overlijden heeft een groot gat in ons hart geslagen, maar wat heeft ze ons veel geleerd en wat hebben we een bewondering voor haar.”
Bonny: “Begin februari 2021 kreeg onze jongste zus Gea ‘s avonds na het hardlopen opeens heel erg hoofdpijn. Dat had ze wel vaker, maar Gea zei dat de pijn die ze toen had anders was. Ook voelde ze iets knappen in haar hoofd. Voor de zekerheid meldde ze zich bij de huisartsenpost, maar uit de onderzoeken die daar werden gedaan, kwam niks verontrustends. Gea ging dus weer naar huis, maar die nacht bleef ze enorme hoofdpijn houden en overgeven.
Daardoor kwam ze de volgende dag in het ziekenhuis terecht en via een scan werd er een bloeding in haar hersenen gezien, veroorzaakt door een hersentumor. Een operatie volgde, maar helaas bleek dat niet voldoende te zijn. Gea was ongeneeslijk ziek en Gea wilde niet weten wat de prognose was, maar na wat googelen lazen Anja en ik dat de gemiddelde levensverwachting met die tumor heel kort was.”
Geen opties meer
Anja: “Net als Gea waren wij in shock. Het kwam ook zo onverwachts. Niks wees erop dat Gea ziek was. Ze was altijd gezond geweest en hersentumoren kwamen niet voor in onze familie. Toch was Gea erg strijdlustig. Ze wilde er alles aan doen om zo lang mogelijk te leven en onderging bestralingen en chemotherapie. Ook deed ze mee aan een trial, maar jammer genoeg mocht dat niet baten. Toen Gea hoorde dat er geen opties meer waren, berustte ze zich daarin. ‘Het is was het is’, was wat ze altijd zei.”
Bonny: “Dat vonden wij ongelooflijk knap van haar. Hoewel ze ons kleine zusje was, was ze sterker dan wij. En natuurlijk probeerden we er voor haar te zijn als we bij haar waren, maar af en toe huilden we ook samen.”
Anja: “Iets wat Gea niet erg vond, want het verdriet mocht er zeker zijn.”
Zoveel mogelijk genieten
Bonny: “Gea is altijd een grote levensgenieter geweest. Voordat ze ziek werd, deed ze al veel leuke dingen (vooral met haar kinderen) en toen ze wist dat ze niet oud zou worden, besloot ze nog zoveel mogelijk uit het leven halen.”
Anja: “Zij was ook diegene die altijd de sfeer maakte op feestjes. Dat ze haar twee dochters (toen dertien en vijftien jaar) en vriend moest achterlaten, vond ze vreselijk, maar ze wilde het niet steeds over haar ziekte hebben. Daarom planden we vooral leuke dingen, zoals een high tea en jacuzzidagjes. Ook hebben we met de hele familie gezellig een paar dagen ergens een huisje gehuurd.”
Bonny: “Wat dat betreft hebben we nog veel met haar gedaan.”
Afscheid
Bonny: “Uiteindelijk is Gea vorig jaar thuis op 28 juni overleden. In de weken daarvoor zagen we haar al achteruit gaan. Zo werd ze steeds vermoeider en kon ze steeds minder. En in het bijzijn van haar naasten is ze op een warme dinsdagmiddag vredig heen gegaan.”
Anja: “Heel heftig om mee te maken, maar we konden zien dat Gea echt op was.”
Anja: “Haar begrafenis was heel bijzonder. Gea had alles al helemaal geregeld en er waren honderden mensen. Met prosecco en bitterballen proostten we aan het einde op het leven, precies zoals Gea het wilde.”
Bijzonder cadeau
Bonny: “Een aantal dagen na haar begrafenis kregen we via haar vriend het meest waardevolle cadeau ooit van Gea. Het was een persoonlijke brief en een hart dat we zelf kapot moesten slaan en daarna weer konden lijmen als we daaraantoe waren. Een prachtig symbool vonden wij.”
Anja: “Toch wilde ze niet dat we alleen maar verdrietig om haar zouden zijn. Als boodschap gaf ze ons mee dat we, net als zij, moesten genieten van het leven. En dat ze hoopte dat we goed op elkaar zouden passen.”
Bonny: “Doordat ze deze wens zo expliciet had uitgesproken, was het voor ons makkelijker om ons leven weer op te pakken. Het verdriet en het gemis wordt er echt niet minder op, maar ik weet dat Gea absoluut niet zou willen dat wij de hele dag alleen maar verdrietig op de bank zouden zitten. En daarom lukt het ons om door te gaan en weer te genieten van het leven.”
Contact met de meiden
Anja: “Aan Gea hebben we beloofd om goed op haar dochters te passen en dat zullen we zeker doen.”
Bonny: “De meiden wonen nu bij hun vader (Gea en hij waren voor haar ziekte al jaren niet meer samen), maar we zien ze regelmatig. Praten over Gea vinden ze niet altijd even makkelijk, maar als ze daar behoefte aan hebben, dan zijn we er voor ze.”
Anja: “Uiteraard. Ze zijn altijd welkom bij ons, net als Gea’s vriend met wie ze al vier jaar een relatie had.”
Heel trots
Bonny: “Dat Gea er niet meer is, zal denk ik nooit helemaal wennen. De lege plek die ze heeft achtergelaten is zo zichtbaar en voelbaar”.
Anja: “Precies. Het hoort ook niet dat iemand al zo jong overlijdt. Dat gun je niemand.”
Bonny: “We missen Gea ontzettend, maar we zijn vooral heel trots op haar hoe zij haar laatste anderhalf jaar met zoveel sterkte en positiviteit heeft doorstaan.”
Anja: “Zeker. Onbewust heeft ze ons ook heel veel kracht gegeven en daar zijn we haar ontzettend dankbaar voor.”
Bonny: “Haar overlijden heeft een groot gat in ons hart geslagen, maar wat heeft ze ons veel geleerd en wat hebben we een bewondering voor haar!”
Tekst: Renée Brouwer
Foto’s: privéfoto (v.l.n.r.: Anja, Bonny en Gea)
Meer persoonlijke verhalen lezen? Neem nu een abonnement op Vriendin.
