Tweelingzussen Wendy en Nanda kregen allebei óók een tweeling
3 augustus 2020
De tweeling Wendy en Nanda (36) kon het bijna niet geloven, maar zelf kregen ze óók allebei een tweeling! Met zijn zessen trekken ze op straat aardig wat bekijks: “Je ziet mensen kijken: zijn dat allemaal tweelingen? En wie hoort dan bij wie?”
Nagekeken
Nanda: “Wendy en ik zijn het gewend dat we samen op straat worden nagekeken, omdat we zo op elkaar lijken. Maar sinds we kinderen hebben, gebeurt dat nog meer. We hebben namelijk allebei ook weer een tweeling gekregen – ook nog eens allemaal meiden – en zijn dus net een wandelende attractie met z’n allen. Je ziet mensen kijken, nog een keer kijken en dan nóg eens: zijn dat allemaal tweelingen? En wie hoort dan bij wie? Soms spreken mensen ons er op aan: ‘Jullie lijken zó op elkaar, jullie zijn zeker allemaal eeneiig?’”
Wendy: “Soms leggen we uit hoe het zit, maar niet altijd. Het is namelijk best een ingewikkeld verhaal. Nanda en ik waren de eerste tweeling in onze familie. Puur toeval dus, dachten onze ouders. Na de geboorte vroegen ze de arts of wij een- of twee-eiig zijn. ‘Ze lijken als twee druppels water op elkaar, dus waarschijnlijk eeneiig’, zei die. Onderzoeken werden in die tijd alleen gedaan als er een medische noodzaak voor was, dus helemaal zeker was het niet. Maar onze ouders hebben nooit de behoefte gehad om het later uit te zoeken met een DNA-test. Nanda en ik zelf ook niet – qua uiterlijk en interesses lijken we zo veel op elkaar, dat we bijna niet twee-eiig kunnen zijn. Tegenwoordig is Nanda’s haar wat korter, maar als kind haalde iedereen ons door elkaar, zelfs familie. Ook doen we veel dingen onbewust hetzelfde. Dan kopen we bijvoorbeeld dezelfde trui zonder dat van elkaar te weten.”
Nanda: “We hebben weleens gezegd: ‘Hoe grappig zou het zijn als we ook tegelijkertijd zwanger zouden zijn?’ Maar dat we zelf ook tweelingen zouden kunnen krijgen, daar stonden we niet bij stil. Dat klinkt misschien naïef, maar er komen verder geen tweelingen voor in de familie. Bovendien zijn eeneiige tweelingen niet erfelijk en zeggen ze dat twee-eiige, mochten we dat toch zijn, meestal een generatie overslaan. De kans dat het één van ons zou overkomen, was dus nihil – laat staan allebei.”
Altijd vergelijken
Wendy: “Mijn dochters Nova en Mikki zijn inmiddels zes. Maar ik weet nog goed dat ik voor de eerste echo met mijn man bij de verloskundige kwam. Toen ze hoorde dat ik een tweelingzus heb, vroeg ze of ik het geboortekaartje van haar collega had gezien dat op de deur hing. Die had ook net een tweeling gehad. ‘Haar zwangerschap was pittig en eigenlijk is een vrouwenlichaam ook helemaal niet gebouwd om twee baby’s te dragen’, zei ze. Even later maakte ze bij mij de echo en zag ik haar wangen rood worden. Een beetje ongemakkelijk zei ze: ‘Ik zie één hartje kloppen, maar daarnaast nog één… Jullie krijgen er óók twee!’ Mijn man en ik keken elkaar ongelovig aan. Was dit echt waar? Hoewel het net nog ter sprake was gekomen, waren we toch echt uitgegaan van één baby. En nu zaten er twee in mijn buik! Het duurde een paar dagen voordat we aan dat idee gewend waren, maar daarna was er volop blijdschap.”
Nanda: “Wendy had mij vlak na haar positieve zwangerschapstest gebeld, dus ik wist al dat ik tante zou worden. Toen ze later vertelde dat het een tweeling werd, kon ik het bijna niet geloven. Ik was ontzettend blij voor haar, maar moest ook wel wennen aan het idee. Wendy en ik hebben weleens gezegd dat als ons een zwangerschap gegund was, we graag één kindje wilden. Je weet niet wat je te wachten staat als je voor het eerst een kind krijgt. Bovendien wisten we van onze moeder dat het voeden en verzorgen van twee baby’s tegelijk behoorlijk pittig is. En daarbij komt: Wendy en ik weten als geen ander hoe leuk het is om een tweeling te zijn, maar we kennen ook de mindere kanten. Zo word je altijd met elkaar vergeleken en als één persoon aangezien.”
Wendy: “Qua bouw, stemgeluid en manier van bewegen zijn wij identiek. Dus als je vanuit een ooghoek naar ons kijkt, denk je: wie staat daar? Voor veel mensen is dat verwarrend, dus die beschouwen ons voor het gemak als ‘de tweeling’. Ik weet nog goed dat Nanda op een verjaardag ooit werd gevraagd of ze iets wilde drinken. Toen ze nee zei, werd mij die vraag niet meer gesteld.’
Nanda: “Op ons zeventiende hebben we bewust voor andere studies gekozen: ik Communicatie, mijn zus Maatschappelijk Werk en Dienstverlening. Zo gingen we ieder wat meer onze eigen weg, ook al hadden we nog wel dezelfde vriendengroep met wie we gingen stappen. Wendy ontmoette in die periode haar huidige man en trouwde op haar zesentwintigste. Ik ben gaan reizen en kwam mijn vriend pas drie jaar geleden tegen. Onze volwassen levens waren dus best verschillend, tot ik vorig jaar ook moeder werd.”
Samen hopen
Wendy: “Ik stond met mijn dochters in een winkel toen Nanda me na haar eerste echo belde. ‘Kun je gaan zitten?’ zei ze. Op dat moment wist ik natuurlijk al hoe laat het was. ‘Nee, jij ook twee?!’ riep ik vol ongeloof. Natuurlijk hadden we nu wél rekening gehouden met een tweeling, maar dat het ook echt zo bleek te zijn, kwam toch als een schok. Hoe bizar is het dat je dit als tweelingzussen allebei meemaakt?”
Nanda: “Tot die eerste echo was ik in gedachten met één kindje in mijn buik bezig. Puur een gevoel, denk ik, en ik wilde ook niet op de zaken vooruit lopen. Maar even later waren er heel duidelijk twee baby’s te zien op de echo. Ongelofelijk! Ik vond het geweldig nieuws, maar ook spannend. Een tweelingzwangerschap brengt namelijk meer risico’s met zich mee en ik was bovendien ‘al’ vijfendertig. En hoe pittig zouden de eerste maanden zijn, met gebroken nachten en twee baby’s om te verzorgen en voeden? Gelukkig had ik mijn moeder en zus als voorbeeld. Als zij een tweeling kunnen grootbrengen, dacht ik, dan komt het bij ons ook wel goed. Mijn vriend vond het fantastisch en hoopte op twee meisjes. Ik ook, want ik weet hoe leuk het is om een zus te hebben met wie je zo’n hechte band hebt. Maar het belangrijkste was natuurlijk dat de tweeling gezond zou zijn. Dat beseften we des te meer toen bij de combinatietest bleek dat één van de baby’s een verhoogde kans had op een chromosoomafwijking. Bezorgd gingen we met artsen in gesprek: wat als het ene kindje niet in orde is, zouden we de zwangerschap dan willen afbreken? En hoe gaat het dan met de andere baby?”
Wendy: “Er volgden een aantal weken vol onzekerheid. Ik voelde me net als Nanda machteloos, maar praatte er veel over met haar. Ook huilden we samen en probeerde ik haar gerust te stellen. Zo zei ik dat we eerst alle testuitslagen moesten afwachten, want doemscenario’s bedenken had geen zin.”
Nanda: “In Nederland voeren ze geen NIP-test uit bij tweelingen, maar in België hebben ze daar wel de apparatuur voor. Mijn vriend en ik hebben ervoor gekozen om die test daar te doen en in Nederland nog een vruchtwaterpunctie. Na ieder onderzoek belde ik Wendy. In zo’n situatie merk je hoe dicht je als tweeling bij elkaar staat. Wendy voelde mijn pijn en verdriet, ze zei precies wat ik op dat moment wou horen. Ze gaf me het gevoel dat mijn vriend en ik er niet alleen voor stonden en duimde mee voor een goede uitslag. Toen die er kwam – beide baby’s bleken gelukkig toch helemaal in orde – was de opluchting groot.”
Alle drie identiek
Wendy: “Toen Nanda richting het einde van haar zwangerschap liep, raadde ik haar aan om op tijd met verlof te gaan en voldoende rust te nemen. Ik had namelijk nog iets langer doorgewerkt omdat ik me prima voelde, maar mijn tweeling werd bijna zes weken te vroeg geboren. Daarna lagen ze nog een paar weken in het ziekenhuis en dat was een heftige tijd.”
Nanda: “Omdat Wendy alles al een keer had meegemaakt, wist ik wat me te wachten stond. Bijvoorbeeld dat mijn zwangerschap naar het einde toe fysiek zwaar kon worden en dat ik waarschijnlijk veel vocht zou vasthouden. Ik ben inderdaad op tijd met verlof gegaan en uiteindelijk met 37 weken bevallen via een keizersnede, omdat één van de baby’s in een stuit lag.”
Wendy: “Toen ik Nanda met mijn gezin opzocht in het geboortehotel en haar met Fenna en Olivia zag zitten, was dat een prachtig moment. Het was net alsof ik naar mezelf keek. Ook voor onze mannen was het onwerkelijk. Ze keken elkaar aan: daar zitten we dan, met drie tweelingen in één kamer!”
Nanda: “De dochters van Wendy namen ieder een kleintje op hun schoot. Dat zij geen baby hoefden te delen maar er allebei één voor zichzelf hadden, vonden ze natuurlijk geweldig.”
Wendy: “Ze zijn apetrots op hun nichtjes. Zelf wordt hen vaak gevraagd of ze een tweeling zijn. Dan zeggen ze: ‘Ja, en we hebben twee nichtjes, die ook een tweeling zijn!’ En erachteraan: ‘En onze moeders ook!’”
Nanda: “De eerste weken hebben wij bij één van onze meiden roze nagellak op haar teentjes gedaan. Alleen op die manier kon mijn vriend ze uit elkaar houden, haha. Qua uiterlijk zijn ze identiek. Al bij de vruchtwaterpunctie kregen we te horen dat ze eeneiig zijn.”
Wendy: “Van mijn dochters weten we dat niet, maar die kans is wel groot. Ze zijn allebei donkerblond en hebben dezelfde ogen, handen, voeten en neus. Veel mensen hebben moeite om ze uit elkaar te houden. Als zij net als hun nichtjes inderdaad eeneiig zijn, dan zijn we dat waarschijnlijk alle drie…”
Nanda: “…en dat zou betekenen dat eeneiige tweelingen waarschijnlijk ook erfelijk zijn. Tot nu toe werd daar niet vanuit gegaan. Er wordt veel onderzoek gedaan naar erfelijkheid bij tweelingen, onder meer bij de Vrije Universiteit Amsterdam. Eén van de onderzoekers daar heeft aangegeven dat onze situatie uitzonderlijk is en ons uitgenodigd om mee te doen aan verder onderzoek. Dat doen we graag, want we zijn nu wel heel nieuwsgierig hoe uniek onze situatie precies is.”
Wendy: “Voor ons gevoel kan dit geen toeval zijn. Zo zitten er eerst geen tweelingen in de familie, en dan komen er ineens drie achter elkaar. Het duurt nog jaren voordat Nanda en ik misschien oma worden, maar de kans dat onze kleinkinderen óók tweelingen worden, lijkt nu ook groot. Daarom zeggen we nu al lachend tegen elkaar: ‘Wanneer houdt het op?’”
Lees ook: Kim: ‘Niemand in de familie vertelt mij wie mijn echte vader is’
Wist je dat je Vriendin ook digitaal kunt lezen? Bestel ‘m hier.
