Stefanie (1)

Stefanie: ‘Tienerschaamte lost op, onze leeftijden versmelten’

‘Vrolijk plaatje,’ zeg ik in de auto tegen mijn jongste dochter die op de bijrijderstoel zit. Misschien had ik ‘goede track’ moeten zeggen, maar zonder commentaar te leveren, zet Adriana het volume harder.

Thuis zoeken we het nummer op: Thunder van Gabry Ponte, LUM!X, Prezioso. Een mond vol. Zonder het te benoemen, weten we allebei dat dit er eentje is.

Generatiekloof

Soms vraag ik mij af of het anno 2021 nog leuk is om jong te zijn. Ik begin op zo’n moment niet over vroeger. Dat is vragen om een generatiekloof. In mijn jeugd waren er ook heus wel zorgen, maar nu gaat alles zo snel. Bovendien lijken agressie, verdeeldheid en klimaatverandering vertienvoudigd. Ervaart mijn jongste dochter haar kindertijd wel net zo zorgeloos als ik dat deed? Ik wil het leven met haar doormaken, samen genieten, samen ontdekken. Dit is het leven. ‘Vroeger’ is geen referentiekader voor haar. Wellicht is er, behalve de zorgen die ik zie, ook een kloof te bespeuren. Mijn kind zegt soms tegen mij: ‘Jij bent echt raar’, maar toch hebben we veel plezier met elkaar. Als ik maar normaal doe, geen stomme dingen zeg of rare bewegingen maak. Ik vind die prepuberreacties wel komisch. En in een vrolijke stemming zie ik de zonnige kant weer. Af en toe word ik zelfs op een extraatje getrakteerd.

‘Onze leeftijden versmelten’

Voordat ik Adriana naar school breng, staat de radio aan. Na een korte klank, alsof er een golf door de radio spoelt, wordt de zang ingezet: ‘Down the river, we’re drunk and all of our thumbs went up in the air…’ Ik sla geen acht op het woord ‘drunk’ dat niet in een goede opvoeding past, maar veer omhoog. Net als Adriana. We kunnen niet anders dan naar elkaar glimlachen, springen en meezingen. Zorgen verdwijnen. Naar fysiotherapie snakkende spieren bewegen soepel. Tienerschaamte lost op. Onze leeftijden versmelten. Ruim tweeënhalve minuut zijn we één brok positieve energie.

Herinnering

Dan ruim ik de ontbijtboel op zonder te springen, zingen of zelfs maar te neuriën. Gewoon normaal, zoals een prepubermoeder betaamt. Die gelukzalige minuten zullen de komende tijd nog wel eens passeren, totdat de magie uit het nummer is verdwenen. Maar misschien zegt Adriana later tegen haar kinderen – wanneer Thunder als gouwe ouwe op de radio komt – dat ze daar vroeger met mij op danste. Een herinnering aan een onbezorgde jeugd? Ik hoop het en dat die onbezorgde momenten tot in het einde der tijden de kop op zullen blijven steken.

Lees ook: ‘We begonnen vol vertrouwen aan het gezin met jonge, verwaarloosde kinderen’

Over Stefanie

Stefanie (48) adopteerde de kinderen van haar vriend. Tien jaar geleden kregen zij en haar partner samen nog een dochter. De adoptiekinderen zijn intussen uitgevlogen. Er is zowel intens als afstandelijk contact met de kinderen die het ouderlijk huis hebben verlaten, maar de verbinding met hen blijft hoe dan ook bestaan. Thuis zorgt de jongste telg voor gelukkige en knusse momenten. Na jaren worstelen gaat Stefanie steeds beter om met de balans tussen geluk en verdriet. Lees alle blogs van Stefanie op Vriendin.nl/stefanie.