Nienke: ‘Mijn vriendin plant haar droombruiloft – maar ik ga niet’

23 februari 2024

Natuurlijk gunt Nienke (34) haar vriendin Sari haar droombruiloft op het Italiaanse eiland Capri. Maar de ruim tweeduizend euro die het haar kost om erbij te zijn, heeft ze er niet voor over.

Nienke: “Alleen haar ring is al zo’n beetje mijn maandsalaris waard. Sari liet ’m me trots zien, nu zo’n driekwart jaar geleden, toen ze me had uitgenodigd voor een etentje. In haar favoriete restaurant en zij zou betalen, had ze gezegd, want ze had iets te vieren. Dat ‘iets te vieren’ was een understatement. Haar vriend Lenno had haar ten huwelijk gevraagd op grootse wijze – Lenno doet alles op grootse wijze – en de ring fonkelde aan alle kanten. De bruiloft, zo vertrouwde Sari me toe – zou ook een spektakel worden. ‘O Nien, we moeten helemaal dronken worden van de champagne om het te vieren!’ riep Sari en ze liet een peperdure fles aanrukken. Ik was blij dat zij had gezegd dat ze zou betalen. Dat was ook de enige reden dat ik het aandurfde om mee te gaan naar dit restaurant, want ik weet dat Sari de rekening – bijna vierhonderd euro met z’n tweetjes – ook makkelijk kán betalen. Ik niet, mijn inkomsten zijn een stuk lager dan de hare. Dat is nooit een probleem tussen ons, ik vind haar er niet leuker om dat ze veel geld te besteden heeft, zij vindt mij niet minder leuk omdat ik dat niet heb. En het is ook eigenlijk nooit een ding. Als we uit eten gaan betalen we normaal gesproken ieder de helft, en dan zit Sari net zo lief met mij bij de all-you-can-eat-sushitent. Gaan we een weekendje weg, dan houdt zij rekening met mijn budget en nooit op een nare manier. We hebben het er gewoon niet over. Zij zoekt vaak het hotel uit en komt nooit met peperdure opties – ik vind dat lief en respectvol.”

Grappig en onverzettelijk

“Sari is niet iemand die te koop loopt met haar geld en ze laat zich er al helemaal niet op voorstaan. Dan was onze vriendschap ook allang ter ziele geweest, want ik heb niets met mensen die zo leven. Sari en ik werken allebei fulltime en dat zij dat als advocaat doet en ik als juf – waardoor zij duizenden euro per maand meer verdient dan ik – maakt haar geen beter mens. Alsof geld ook tussen ons zou komen, onze vriendschap is hecht en gaat terug tot aan de middelbare school.
In de brugklas kwamen we bij elkaar in de klas, maar het duurde tot de derde klas voor Sari en ik vriendinnen werden. Tijdens een voetbaltoernooitje bij gym zaten we een keer samen in een team en toen pas merkte ik hoe grappig, leuk en onverzettelijk ze is. Als Sari een doel heeft, gaat ze ervoor, honderd procent. Die dag was dat scoren tegen het team waarin de, vond hij zelf, populairste jongen van de klas zat. En scoren deed ze, we wonnen dat wedstrijdje en ik zal nooit de blik op het gezicht van dat joch vergeten. Geweldig! Vanaf dat moment trokken Sari en ik samen op. Zij kwam vaak bij mij over de vloer. Sari komt uit een welgesteld gezin, maar met twee ouders die een onderneming runden en weinig thuis waren, vond ze het heerlijk om in mijn wat meer standaardgezin waar mijn moeder altijd thuis was, de warmte op te zoeken.
Onze band werd in de jaren daarna sterker en sterker en na onze havo-examens ging Sari naar het vwo en ik naar de pabo, maar we verloren elkaar niet uit het oog. Er waren periodes dat we elkaar minder spraken, zoals in het eerste jaar van haar rechtenstudie toen ze bijna onderdoor ging aan de studielast. Maar altijd vonden we elkaar terug, en dat we op ongeveer een halfuur rijden van elkaar wonen, helpt ook. We kunnen elkaar makkelijk opzoeken en doen dat ook, ook al heb ik nu een kind en zij niet en zitten we in andere levensfases. Dat maakt niet uit, we hebben altijd genoeg om over te praten en zij is dol op mijn dochter van één. Al met al heeft onze vriendschap bewezen sterk te zijn en ik noem Sari volmondig mijn beste vriendin. De verschillen tussen onze levens doen er gewoon niet zo toe. Of eigenlijk moet ik zeggen: déden er niet zo toe. Want die bruiloft heeft iets veranderd.”

Zessterrenhotel

“Nadat Sari me over het aanzoek had verteld, ging ze meteen door over de bruiloft die Lenno en zij in gedachten hadden. Het moest intiem en groot tegelijk worden – waarbij Lenno natuurlijk groot wilde en zij meer intiem. ‘We gaan naar het buitenland’, zei ze meteen. ‘Ik trouw in de zon, punt uit.’ Capri werd al meteen genoemd. Ik had nog nooit van dat eiland gehoord, maar het blijkt dat allerlei beroemde mensen daar ook getrouwd zijn. Sari zag het al helemaal voor zich. ‘Ik wil een zessterrenhotel en de hele dag champagne’, zei ze, veel verwender dan ik van haar was gewend. ‘Het moet een feest worden waar nog jaren over wordt nagepraat.’ Op dat moment voelde ik al wel iets van een steekje, om het zo te omschrijven. Mijn man en ik waren twee jaar eerder getrouwd in het gemeentehuis en daarna hadden we het feest bij Van der Valk gegeven. Hoe moest Sari daar nu tegenaan kijken? Maar dat is dan weer het leuke van Sari: die vond dat ook hartstikke geslaagd. Voor haar eigen bruiloft wilde ze echter kosten noch moeite sparen en ach, kan ik haar dat kwalijk nemen? Ze werkt hard voor dat geld en ik gun het haar. Alleen laat de bruiloft zien waar onze werelden van elkaar verschillen.
De keer daarop vertelde ze over hoe de voorbereidingen vorderden. Toen kwam ook voor het eerst het geld ter sprake. De weddingplanner had een eerste offerte van het hotel gekregen. Lenno en Sari zouden hun gasten één nacht in het hotel schenken, de rest – minstens één en logischer nog twee nachten want het feest duurt dagen – was voor eigen rekening. Ik vroeg hoeveel ongeveer en ze had het over duizend euro per nacht. Daar komen dan nog de kosten voor een ticket bij. Ik zei een beetje geschrokken dat het natuurlijk prachtig was, maar ik de kosten hoog vond. Sari wuifde dat meteen weg. ‘Onze gasten krijgen daar heel veel voor terug!’ riep ze en ze leek een beetje beledigd dat ik dit noemde.
Sari praat niet graag over geld. Dat snap ik, maar kosten als een non-issue beschouwen, is een luxe die is voorbehouden aan rijke mensen. Zelfs al zou ik het willen, dan nog héb ik niet eens zoveel geld. Ik zou ervoor moeten lenen. En als mijn man en ik samen gaan, wordt het nog meer geld, omdat we voor hem dan ook een ticket nodig hebben. Ik zei daarna nog een keer iets in die richting tegen Sari, maar ze wilde er duidelijk niets over horen. ‘Het wordt zo mooi, Nien’, zei ze de hele tijd. ‘Je weet niet wat je ziet.’
Ik had het er met mijn moeder over en zij vroeg: ‘Waarom betaalt Sari het verblijf niet gewoon voor je, zij heeft geld genoeg?’ Maar Sari heeft al gezegd dat zij en Lenno hebben besloten dat ze geen cadeaus hoeven, dat de kosten die elke gast maakt om te komen voor hen het cadeau is. Maar ook dat ze één lijn trekken naar al hun gasten. En eigenlijk zou ik ook niet willen dat zij voor ons betaalt. Geld is juist nooit een issue tussen ons en hiermee zou het recht tussen ons in komen te staan. Ik denk nu zo: dit is een feestje in háár wereld, met haar rijke familie, Lenno’s rijke familie, hun rijke vrienden, de wereld waarin ze werken en waarin het geld je om de oren vliegt. De vriendschap tussen Sari en mij speelt zich in een andere wereld af. Die wereld is, net als ik, een stuk eenvoudiger. En dat is ook prima. Maar ik moet haar nog wel even vertellen dat ik niet naar haar bruiloft kom. En daar zie ik enorm tegenop.”

Mooiste dagen

“Ik heb al een paar keer een hint gegeven aan Sari dat de bruiloft voor mij veel te duur is, maar ik krijg de indruk dat ze denkt dat ik het wel ga regelen. In mijn hoofd oefen ik heel vaak hoe ik het ga brengen. Met liefde, dat is belangrijk. En respect. En helemaal bij mezelf houden. Ik heb zelfs al opgeschreven wat ik wil gaan zeggen. Ik moet opschieten, want het is al over vier maanden en ze vraagt de hele tijd of ik al tickets heb geboekt. Dan antwoord ik ontwijkend en ze gaat er ook niet over door. Maar zij heeft natuurlijk ook recht op de waarheid. Maar de bom droppen, daar zie ik zó tegenop. Het is niet persoonlijk, maar zo zal ze het misschien wel opvatten en dat kan ik haar niet kwalijk nemen. Ik hoop dat ik haar duidelijk kan maken dat het niet aan haar ligt. Zij hoeft bij de planning van haar bruiloft geen rekening te houden met het budget van één vriendin. Maar dan is het gevolg wel dat ik het er niet voor over heb om te lenen, en dat moet zij dan ook accepteren. Ik hoop dat dit niet tussen ons in komt te staan. Ik gun Sari haar bruiloft en ik hoop dat het de mooiste dag uit haar leven wordt – of moet ik zeggen: mooiste dagen. Als ze terugkomt, wil ik er alles over horen en koop ik een prachtig cadeau voor haar. Maar ik hoop ook dat ze begrijpt dat wat voor haar normaal is, voor mij al mijn spaargeld is. Dat mijn man en ik best een tijd nodig hebben om dat weer op te bouwen. En dat we het eigenlijk wilden gebruiken om ons huis te verduurzamen, want dat is hard nodig. Ik betwijfel alleen of Sari het zal begrijpen. Ik denk dat als geld geen probleem is, het oprecht moeilijk is je voor te stellen hoe je leeft van een beperkt budget. Dat je makkelijk wordt met geld, niet kijkt op honderd euro meer of minder. Maar ik hoop dat Sari straks snapt dat mijn leven er op dat vlak gewoon echt anders uitziet dan het hare. En dat ik haar alles gun, maar dat ik wat betreft de bruiloft niet meer kan doen dan achteraf de foto’s bekijken.”

Tekst: Mariëtte Middelbeek. Om privacyredenen zijn alle namen veranderd, De echte namen zijn bekend bij de redactie.​​​​​
Foto: Getty Images

Meer Vriendin? Volg ons op Facebook en Instagram. Je kunt je ook aanmelden voor onze wekelijkse Vriendin nieuwsbrief.