Luisa beviel zonder haar vriend: ”Blijven ademen’, zegt hij aan de telefoon’
23 april 2021
Luisa (33) is geboren in Colombia en woont sinds zeven jaar met haar vriend Rick (32) in Nederland. Maar als haar bevalling begint, zit hij voor zijn werk aan de andere kant van de Atlantische oceaan.
29 april 2019, 04.00 uur
Luisa: ‘‘Waar ben je? Ik heb je nodig! Terwijl ik weeën weg puf, stuur ik Rick wel twintig appjes. Hij vaart als machinist zes weken op een baggerschip in de buurt van Brazilië. Over drie dagen komt hij thuis – op tijd voor de bevalling, dachten we, want ik ben 37 weken zwanger. Maar blijkbaar vindt de baby het welletjes in mijn buik. Ik bel mijn verloskundige en zij constateert even later vier centimeter ontsluiting.”
In ziekenhuis met schoonmoeder
“Mijn familie woont in Colombia, dus brengt mijn schoonmoeder me naar het ziekenhuis. Ondertussen blijf ik Rick bellen – waarom neemt hij niet op? Op de bevalkamer masseert mijn schoonmoeder mijn rug en puft ze mee. Ontzettend lief, maar ik mis Rick. Ik ben bang dat ik met mijn Zuid-Amerikaanse temperament straks niet rustig kan blijven. En uitvallen tegen mijn schoonmoeder? Liever niet. Alleen Rick kan mij kalmeren.”
Aan de telefoon met Rick
“Een uur later neemt hij eindelijk op. Emotioneel foeter ik: ‘Waar was je nou?! O wacht, weer een wee…’ ‘Blijven ademen’, hoor ik Rick zeggen. Hij is de rust zelve, ook al weet hij dat hij de geboorte van zijn eerste kind gaat missen. Zijn schip is naar de kust gevaren en zijn baas heeft een vliegticket geregeld. Terwijl hij per taxi naar het vliegveld van São Paulo rijdt – een rit van zeven uur – belt hij regelmatig zijn moeder, die niet van mijn zijde wijkt. Inmiddels is ook een vriendin van me gekomen, voor extra steun. Zij filmt het moment dat mijn kind wordt geboren.”
In tranen
“‘Mi amor!’ roep ik, mijn lief, zodra Thomas op mijn borst wordt gelegd. Even lijkt alles om me heen niet te bestaan, ik heb alleen maar oog voor mijn zoon. Dan krijg ik mijn telefoon in mijn handen gedrukt. Op FaceTime zie ik Rick op het vliegveld zitten – nu wél in tranen, want hij is helemaal alleen. Ik voel met hem mee en laat trots ons kind zien. Hij kan met een gerust hart het vliegtuig in stappen, nu hij weet dat wij in orde zijn. De volgende dag gaan Thomas en ik naar huis. Nog geen uur later komt Rick binnen, doodmoe. Zodra we elkaar zien, breken we. Eindelijk zijn we met z’n drieën!”
Lees ook: ‘Opeens lag er een baby in de toiletpot’
