Eerder schreef ik al over de mañana-modus van kinderen, waarin alles traaaaag gaat. Maar los daarvan, zijn onze kleine poekies ook professionals in tijd rekken. Vooral als ze naar bed moeten.
Kinderen zeggen de meest hilarische dingen. Grappig voor anderen, gênant voor jou. Zo kan het best vreemd overkomen wanneer je kind op school vertelt dat jij naar vieze therapie (fysiotherapie) gaat en is het ook vrij ongemakkelijk als het in een hip Amsterdams lunchcafé vraagt waarom je niet van homo’s (hummus) houdt.
Ik ben gezegend met een praatgrage kleuter. Het liefst kwebbelt ze de hele dag door. Behalve als ik wil weten hoe het op school was. Dan lijdt ze plots aan geheugenverlies.
Neemt men vóór het moederschap het woord ‘poep’ enkel in de mond ter waarschuwing voor een hondendrol op de stoep, nadien behoort het met de woorden ‘slaap’ en ‘melk’ tot het vocabulaire waar zo ongeveer elke conversatie uit bestaat. Zeker in het eerste levensjaar.
Onlangs las ik dat de kinderserie Peppa Pig (of in het Nederlands: Peppa Big) pedagogisch onverantwoord is. Zo leert Peppa dat je met stampvoeten je zin krijgt, doet ze aan bodyshaming en barst de serie van de stereotyperingen, vooral op gendergebied.
“Ik weet niet wie De Fluit is, maar ik weet wel hoe De Kat heet.” Het zou zo een passage uit het Holleeder-proces kunnen zijn. Maar het was mijn 4-jarige dochter die vertelde over nieuwe kindjes in haar kleuterklas en de gekozen stickers op hun stoel. Als de naam te moeilijk is, spreken kleuters elkaar kennelijk zo aan. Mijn dochter is De Beer.
Linda Hummel is 32 jaar, getrouwd en moeder van een dochter van 4. Ze heeft altijd al een passie gehad voor het geschreven woord. Helaas liep Linda bij de bevalling van haar dochter een zenuwbeschadiging op, waardoor ze nog maar kort aaneen kan zitten. Sindsdien brengt ze haar dagen grotendeels liggend thuis door.
