Stefanie: ‘Gezelligheid op de manege’

5 april 2019

Ik heb er zin in, net als Adriana. Mijn dochter heeft haar cap al op als we naar de manege rijden.

Ik heb er zin in, net als Adriana. Mijn dochter heeft haar cap al op als we naar de manege rijden.

Lievelingspaard

‘Yes!’ roept Adriana. Bij de manege ziet ze op het krijtbord haar naam achter die van haar lievelingspaard staan. Ze stapt de binnenbak in. Ik ga naar boven. De moeders van de meisjes die bij Adriana in het kleine groepje zitten, zijn al in de kantine. Vanaf daar kunnen we door het raam naar de paardrijles kijken.

Theeleuten

Het water in de waterkoker borrelt.
´Willen jullie citroen- of sinaasappelthee?’ vraag ik, terwijl ik in mijn tas rommel.
‘O, ik heb ook zakjes mee hoor.’ Eén van de moeders houdt een zakje groene thee omhoog.

We drinken thee uit gekleurde plastic bekers, laten elkaar foto’s zien en vertellen over onze kinderen. Ook delen we elkaar de plannen voor het weekend mee. Ongemerkt worden er zelfs serieuze onderwerpen aangesneden. Ondertussen kijk ik geregeld overdreven uit het raam om te laten zien dat ik de les volg.

Kijk eens naar mij!

Vorige week kreeg ik commentaar van Adriana: ‘Je kijkt bijna niet eens naar mij.’
Het is ook zo gezellig in de kantine. Maar ik geniet ook als ik Adriana glunderend op het dravende paard zie zitten. Ze doet het goed, volgens mij tenminste. Ik heb geen verstand van paardrijden, maar word steeds enthousiaster door de paardrijlessen van mijn dochter.

Leuker dan een voetbalwedstrijd

Dit is veel leuker dan langs een voetbalveld met schreeuwende ouders staan. Ik geloof dat er in de paardensport wel rivaliteit en afgunst bestaat en dat er ouders zijn die hun rijdende kind toebijten: ‘Hakken omlaag!’ Maar in ons groepje komt dat niet voor.

Na de les lopen we nog even door de stallen. Er is een veulen geboren. We kijken naar het fragiele paardje dat ondanks haar schichtigheid toch even achter haar moeder vandaan komt.
‘Fijn weekend! Tot volgende week!’ roepen we naar elkaar. Dan gaan we allemaal ons eigen leven weer in, al is er toch een verbinding ontstaan.

Leuk uitstapje, ook voor mij

‘Was het leuk?’ vraag ik op de terugweg aan Adriana.
Ze knikt en vertelt over het paard waarop ze zat.
‘Het is boven gezellig met die moeders´ zeg ik als Adriana uitgepraat is.
‘Nou, beneden is het ook gezellig hoor’ antwoordt mijn dochter verontwaardigd. Ze vindt dat het om haar gaat en niet om dat geklets in de kantine. En gelijk heeft ze! Maar het is toch fijn dat haar paardrijlessen voor mij ook een leuk uitstapje zijn.

OVER STEFANIE

Stefanie (45) adopteerde de kinderen van haar vriend Dirk: Christianne, Deborah, Faith en Nico. 8 jaar geleden kregen zij samen Adriana. Het gaat niet altijd vlekkeloos, maar het gezin draait al ruim 20 jaar! Lees hier al haar blogs terug.