Openhartig: ‘Online daten vind ik geweldig maar een relatie wil ik niet’

Heidi: “Het begon met Marco, een gezellige vijftiger met allerlei wilde verhalen uit zijn roemruchte verleden bij de politie. Wat hielp was dat Marco er goed uitzag, geen spoor had van een bierbuik en charmant en geestig was. Na een leuk chatgesprek spraken we af voor een drankje, de keer erop om samen te eten en na die tweede date belandden we aangeschoten in zijn appartement waar ik de nacht doorbracht. Nou, dacht ik, als dít online daten is, dan snap ik niet waarom zo veel mensen er zo negatief over praten. Dit is toch heerlijk?

Mijn eerste stappen op het online dating-pad zette ik niet zo lang daarvoor. Ik was bijna twee jaar gescheiden na een huwelijk van twintig jaar. Tussen mijn ex en mij was het op. We hadden geen ruzie, niks, maar we hadden elkaar gewoon niets meer te vertellen of te brengen. Na de scheiding vond ik het heerlijk alleen. Ik ging naar concerten, musea en op vakantie en genoot van mijn vrijheid, maar nadat ik tijdens die vakantie op Sicilië met een heel leuke Italiaan had lopen flirten, merkte ik dat ik op liefdesgebied toch wel iets miste. Daarom schreef ik me, net als al mijn single vriendinnen, in op een datingapp. Toen ik dat aan die vriendinnen vertelde, vlogen de negatieve verhalen me meteen om de oren: die mannen waren alleen maar uit op seks, ze kwamen met kilo’s aan emotionele bagage en sommige waren ronduit eng. Gelukkig ben ik optimistisch van aard en dacht: we gaan het zien. De eerste man die me aansprak was Marco. Gewoon een leuke vent met prima foto’s en een leuk tekstje. Ik stuurde hem een berichtje, we raakten aan de praat en daarop volgden dus die dates. Natuurlijk had ik de verhalen van mijn vriendinnen wel gehoord en wist ik dat ik echt geluk had met mijn toevalstreffer en ik besloot er maar gewoon van te genieten zolang het duurde.”

Smoorverliefd na daten

“Zolang het duurde bleek drie weken. Marco bekende dat hij smoorverliefd op me was en begon al over manieren om het probleem dat we tachtig kilometer uit elkaar woonden te lijf te gaan. Ik kreeg last van acute bindingsangst. Ik vond het heerlijk om te daten, kreeg kriebels als mijn telefoon pingde en genoot van onze soms ronduit pikante gesprekken op WhatsApp. De spanning, de onzekerheid, de vlinders – alsof ik aan mijn tweede jeugd was begonnen. Maar het idee van samen verder, van samen wonen, samen op vakantie, onze levens tot één leven maken, daarvan kreeg ik echt de rillingen. Dat wílde ik helemaal niet, ik wilde leven en lol maken. En ondertussen kreeg ik een berichtje van een andere man, die eerder niet op mij had gereageerd in de app. Meteen ging mijn hartslag weer omhoog en zonder aarzelen begon ik al iets terug te typen. Toen wist ik: ik wilde daten, niet settelen. Juist wat iedereen om me heen zo’n verschrikking vond – elke keer weer het gesprek aangaan, een drankje drinken met een volslagen vreemde, een avond met iemand aan tafel zitten, de onzekerheid van wel of niet bellen, een zoen die heel goed of superslecht kan zijn – dát vind ik het leukste.

Ik moest natuurlijk met Marco in gesprek nadat ik voor mezelf tot deze conclusie was gekomen. Het gesprek was niet leuk, Marco zag zijn toekomst instorten. Iets wat ik op mijn beurt na zo’n korte tijd wat overdreven vond, maar ik besefte dat ik voorzichtiger moest zijn in de verwachtingen die ik onbedoeld schepte. Inmiddels ben ik daar beter in geworden. Keer op keer realiseer ik me: ík kan wel vol voor het daten willen gaan, maar de mannen die ik ontmoet zijn vaak op zoek naar vastigheid. Of een onenightstand, maar die filter ik er inmiddels wel uit. Want ik mag dan van het daten genieten, in een vent die maar op één ding uit is, heb ik geen zin. Het gaat mij om het spel eromheen en niet om seks. Dat komt er zelfs vaker niet dan wel van.”

Lees ook: lezeressen vertellen: ‘Dit had ik liever niet willen weten…’

Leuke mannen daten

“Na ruim drie jaar daten heb ik inmiddels al heel wat leuke mannen ontmoet. Natuurlijk zitten er ook figuren tussen met wie het allemaal wat minder goed uitpakt. De onenightstand-zoekers zie ik meestal niet live, die wimpel ik in de chat al af. Maar dan blijven er nog genoeg mannen over die een nogal rooskleurige foto van zichzelf hebben gebruikt, waarbij je je bij een ontmoeting afvraagt hoe veel tijd en kilo geleden die gemaakt moet zijn. Het gaat mij niet om uiterlijk, maar ik vind wel dat je een realistische foto moet gebruiken – waarom zou je elkaar al voor de gek houden voordat je überhaupt op date bent? Op mijn foto zie je mijn maat 42 ook gewoon en die paar grijze haren die ik heb. Ik ben wie ik ben en vind je het niks, kijk dan alsjeblieft verder voor we elkaars tijd verspillen.”

Bestoken

“Los van diverse mismatches in de foto’s heb ik ook mannen getroffen die het presteren om niet minder dan vier uur lang alleen maar over zichzelf te praten of die heel duidelijk nog niet over hun ex heen waren. Ik heb met een man gedate die me zelfs de rechtbankverordeningen uit zijn lopende vechtscheiding ging voorlezen. Je begrijpt dat het bij één afspraak is gebleven. Er was er ook eentje die me kennelijk met een therapeut verwarde en die zijn hart en tranen uitstortte over het overlijden van zijn moeder – ácht jaar eerder. Ik heb nog een keer tranen gedroogd, de man in kwestie was het jaar ervoor zijn bull terrier verloren en was ontroostbaar toen hij er eentje zag lopen op het terras. Heel sneu, maar hier heb ik natuurlijk geen zin in.

Wat echt vervelend was, was toen een man me maar blééf bestoken met berichtjes, ook al zei ik dat ik niet verder wilde. Hij fietste zelfs door mijn straat, ook al had ik mijn adres niet gegeven. Dat maakte me bang, maar het stopte ook vanzelf weer. Wel deed ik vanaf dat moment nog beter mijn best mijn privacy te beschermen. Maar weet je, uiteindelijk leer je van elk van die mindere ervaringen ook weer. En er staan echt heel leuke andere ervaringen tegenover.”

Ongedwongen contact

“Doordat ik altijd tegen een man zeg dat ik gewoon wil daten, geen relatie, heb ik vaak vanaf het begin een fijn, ongedwongen contact. Afspraakjes zijn geen vleeskeuring, geen ‘wil ik met jou de toekomst in’, maar gewoon twee mensen die elkaars gezelschap waarderen. Ik heb interessante gesprekken gevoerd met mannen met uiteenlopende beroepen – van wetenschapper tot stratenmaker. Ik datete een keer een kunstkenner die me meenam op een nachtelijke stadswandeling langs gave straatkunst. Aan het einde van de wandeling kuste hij me zo lief en zacht, dat maakte de nacht echt af. Met veel van mijn dates zoen ik, seks heb ik alleen als ik het echt heel graag wil en dat is hooguit eens per twee maanden. In het begin deed ik het vaker, nu vind ik seks soms ook gewoon gedoe. Alleen als ik een man erg aantrekkelijk vind, komt het ervan. Zoals met de gymdocent van vijf jaar jonger en een goddelijk gespierd lichaam. En de man die me uit zijn hoofd poëzie voordroeg. Mijn vriendinnen vinden dit een hilarisch en heel fout verhaal, maar het was echt heel leuk. O, en ik ontmoette stomtoevallig via een datingapp een jongen – nu vijftiger – op wie ik vroeger in ons dorp smoorverliefd was. Hij was vier jaar ouder en keek natuurlijk niet om naar zo’n bakvis als ik. Nu stuurden we al na een week berichtjes naar elkaar die eerst op en toen over het randje waren. Toen we afspraken, wisten we allebei waar het toe zou leiden. Al hadden we ook een geweldige avond in de kroeg met elkaar, onze gedeelde achtergrond gaf genoeg gespreksstof.”

Teleurstelling

“Ook al ben ik open over mijn intenties en weten de mannen vanaf de eerste date dat ik geen relatie wil, soms leidt het nog weleens tot teleurstelling. Juist een vrouw die niet gebonden wil zijn, is voor sommige mannen interessant. En er is ook weleens iemand geweest die ik zo leuk vond dat ik aan het twijfelen werd gebracht, maar uiteindelijk kies ik op dit moment toch voor de vrijheid.

Mijn vriendinnen verklaren me voor gek dat ik het zo doe. ‘Denk aan je toekomst’, zei er laatst eentje. ‘Wat als je oud en eenzaam wordt?’ Maar ik sta gewoon niet doemdenkerig in het leven, ik kan mijn schouders ophalen bij dat hele ‘wat als’-gedoe. Wat als de lucht naar beneden valt, zei mijn moeder vroeger. Dan hebben we een blauwe hoed. Flauw natuurlijk, maar wat ik wil zeggen: je kunt jezelf helemaal gek maken met het bedenken van scenario’s, alleen komen die toch nooit uit zoals je ze had bedacht – dat geldt zowel voor positieve of negatieve gedachten. Het loopt altijd anders, dat is eigenlijk je enige zekerheid. Dus waarom moet ik dan nu als een malle op zoek naar een vent voor het leven – als die al bestaat – met als enige motivatie dat ik niet alleen oud wil worden? Is alleen oud worden dan zó erg? En wanneer ben je dan ‘oud’? Volgend jaar word ik vijftig, is dat het moment waarop je de eenzaamheid kan verwachten? Of de aftakeling waar ik bijvoorbeeld volgens mijn zus toch ook om moet denken? En wie zegt dat zo’n man met wie je dan die toekomst samen gaat opbouwen, je niet op je 69^e verlaat voor een ander? Nee, laat mij maar lekker los-vast daten, ik vind het prima zo. Vijf jaar geleden zat ik vast in een ingeslapen huwelijk en voelde ik me vaak moe, lusteloos en al helemaal niet sexy. Nu bruis ik van energie, geniet van de aandacht en voel me beter dan ooit. Dat is voor mij nu het enige dat telt.”

Om privacyredenen zijn de namen in dit artikel gefingeerd.
Beeld: Getty Images