Stefanie: ‘In plaats van moedertje spelen, trok Faith de kop van de pop’

29 oktober 2020

Geen onderwijs sloot bij Faith aan. Uiteindelijk kwam ze op een ZMLK school terecht. Binnen het gezin deed Faith zo veel mogelijk met alles mee. Ze zag hoe haar zus een pop in bad deed.

Pop

‘Mag ik ook?’ vroeg Faith. Ze sprak intussen al in zinnetjes. Ik gaf haar een pop en een teiltje water. In plaats van moedertje spelen, trok Faith de kop van de pop en schepte er water in. Daarna goot ze het water in het lijf en toen weer in de kop en weer in het lijf… Zo zakte ze geregeld terug in stereotype spelgedrag.

Maar ondertussen kwam haar creatieve vermogen tot bloei. Dat begon primitief door zichzelf te versieren met knijpers en papiersnippers. Tekeningen waren nog eenvoudig. Toch bleek al snel dat ze talent had en er plezier aan beleefde precieze, fantasierijke werkjes te maken.
Faith leerde zelfs lezen en schrijven. In 2006 schreef ze de rechter op een Diddl briefpapiertje dat ze door mij geadopteerd wilde worden.

Geen aansluiting

Mijn mooie adoptiedochter neigde meer naar volwassenen dan naar leeftijdsgenootjes, daarom meldden wij haar aan bij vrijetijdsbesteding voor kinderen met een beperking. Maar de meeste kinderen daar praatten niet en konden nog geen bal vangen. Faith sprak al goed en haar motoriek was prima. Deze club was niets voor haar.

Ik bracht haar naar reguliere jeugdfitness. Met een handdoek om haar schouders fladderde Faith de zaal rond. De andere kinderen keken haar niet-begrijpend aan. Ook daar vond ze geen aansluiting.
Uiteindelijk paste ze wel in een turngroepje met een lieve juffrouw. Faith was lenig en kreeg de ruimte af en toe haar eigen spoor te volgen. In de turnzaal was niet te zien dat ze thuis het liefst in een verknipte vuilniszak rondliep, zichzelf met knijpers versierde en met spullen gooide.

We werden moedeloos van haar huilbuien en vernielzucht, maar lachten om Faiths verzamelwoede (kastanjes, blaadjes, schelpen, papiersnippers, stuiterballen) al kon dat verzamelen wel obsessief worden.
Faith hield van taal, werd graag voorgelezen en was in alles geïnteresseerd.

Ruimtestation

’s Morgens werd ze met een taxi opgehaald om naar het speciaal onderwijs te gaan. Op een donkere ochtend wees de taxichauffeur naar een lichtpuntje in de lucht.
‘Dat is een ruimtestation’ zei hij. Faith wist niet wat dat inhield, maar keek toch geboeid naar boven.
‘Zit Jezus daar?’ vroeg ze serieus. Spot of cynisme snapte ze nog helemaal niet. Alles wat ze zei was puur.
‘Nee, die zit iets hoger’ antwoordde de taxichauffeur even serieus.

Lees ook het vorige deel over Faith: Stefanie: ‘We moesten volgens de directrice geen hoge verwachtingen hebben’

Over Stefanie

Stefanie (47) adopteerde de kinderen van haar vriend. Negen jaar geleden kregen zij en haar partner samen nog een dochter. De adoptiekinderen zijn intussen uitgevlogen. Er is zowel intens als afstandelijk contact met de kinderen die het ouderlijk huis hebben verlaten, maar de verbinding met hen blijft hoe dan ook bestaan. Thuis zorgt de jongste telg voor gelukkige en knusse momenten. Na jaren worstelen gaat Stefanie steeds beter om met de balans tussen geluk en verdriet. Lees alle blogs van Stefanie op Vriendin.nl/stefanie

Ook een mooi verhaal?

Heb jij een mooi, ontroerend of bijzonder verhaal dat je graag zou willen delen? Of lijkt het je heel leuk om een gast-column te schrijven? Dat kan! Mail je verhaal (300-800 woorden) naar webredactie@vriendin.nl en wie weet delen wij de tekst op Vriendin.nl.