Zij helpen anderen met hun gaven: ‘De ziel blijft bestaan en is springlevend’
19 november 2021
Contact met het onzichtbare is voor deze vier vrouwen de normaalste zaak van de wereld. Al is dat lang niet altijd even makkelijk.
‘De ziel blijft bestaan en is springlevend’
Anita (50) is medium. Ze is getrouwd met Frank, heeft een dochter en runt samen met haar man spiritueel centrum Zwave.
Wat doe je als medium?
“Ik geloof dat alles energie is. En dat als we sterven ons lichaam doodgaat, maar onze ziel niet. Die blijft bestaan en is springlevend. Ik stem me af op die ziel. Zie het als wifi. Die is om ons heen, maar je ziet het niet. Zodra ik aangesloten ben op de wifi ontvang ik gevoelens, beelden, woorden en geuren die overledenen doorgeven om hun dierbaren te laten weten dat ze er nog steeds zijn. Als je op reis gaat, is er altijd een moment waarop je het thuisfront wilt laten weten dat je goed bent aangekomen. Dat geldt ook zo voor overledenen. Zij willen de achterblijvers graag laten weten hoe het gaat. De boodschappen die ik doorkrijg, geven nabestaanden vaak troost en verlichting. Soms wordt er sorry gezegd vanaf ‘de andere kant’. Dan kan iemand weer verder.”
Hoe kwam je op het idee om medium te worden?
“Als je mij vijftien jaar geleden had gezegd dat ik medium zou worden dan had ik je voor gek verklaard. Tijdens een intuïtie workshop die ik tien jaar geleden volgde, kwam ik in contact met mijn spirituele gids, een begeleider uit de ongeziene wereld die met oneindig veel liefde met je meekijkt. Die ontmoeting was zo overweldigend dat ik besloot het te onderzoeken. Ik deed cursussen en uiteindelijk een driejarige opleiding tot medium. Tijdens een van die cursussen ontmoette ik mijn man Frank en nu hebben we samen een spiritueel centrum. Het leven kan wonderlijk verlopen.”
Is er een consult dat je is bijgebleven?
“Een man die te laat was bij het overlijden van zijn moede ging gebukt onder schuldgevoel. Tijdens het consult gaf zijn moeder aan dat ze gezien had dat hij bij haar was gaan zitten en haar hand had gepakt. Ze zei dat het oké was en dat hij zijn schuldgevoel los kon laten. Ik zag hem kilo’s lichter worden.”
Vind je je gave een vloek of een zege?
“Een zege. Het is prachtig om mensen te mogen helpen en een verrijking te ervaren dat de spirituele wereld om ons heen is. Ik vergelijk het met reizen. Je hoeft het niet te doen, maar als je het wel doet, gaat er een wereld voor je open.”
‘Als ik een voorwerp vasthoud, krijg ik informatie over de eigenaar door’
Leomiek (61) helpt als transmedium vooral bij vermissingszaken. Ze is moeder van drie kinderen.
Hoe help je mensen met je gave?
“Als iemand vermist is of door een misdrijf om het leven is gebracht, hebben familie en vrienden veel vragen. Moeten leven met een constante onzekerheid zorgt voor onrust en emotionele nood. Als medium help ik hen verder in hun zoektocht naar antwoorden. Ik vraag hen om een voorwerp van het slachtoffer of een vermiste persoon mee te nemen. Als ik dat vasthoud, krijg ik beelden, geuren, gevoelens en geluiden tot mij. Psychometrie heet deze vorm van helderziende waarneming. Zielen zoeken ook contact met me zonder dat ik een object heb gevoeld. Dan krijg ik het koud en voel ik kippenvel.”
Hoe ben je gaan helpen bij vermissingen?
“Twaalf jaar geleden deed ik mee aan het tv-programma Het zesde zintuig en kreeg ik opdrachten om een vermist persoon op te sporen. Ik bleek hier goed in te zijn. Door het programma werd ik ineens benaderd door nabestaanden. Als ik me afstemde op hun vragen, kreeg ik informatie. Door de zaken die op mijn pad kwamen, voelde ik dat het mijn taak op aarde is om met antwoorden van overledenen zoveel mogelijk rust te brengen.”
Is je gave een vloek of een zege?
“Het is zeker geen vloek, maar het is ook niet makkelijk. Als een persoon is overleden laat hij of zij dat veelal weten door mij een beeld of geur van het levenloze lichaam te laten zien of ruiken. Het is ook intensief. Er bestaat geen uitknop. Als een ziel contact met mij zoekt, komt de informatie die hij of zij doorgeeft altijd binnen. Gelukkig kan ik hier goed mee omgaan. Zodra ik heb verteld wat ik binnenkrijg, ben ik het kwijt. Het helpt ook dat ik word beschermd door een enorme kracht. Dat voel ik.”
Wat is je eerste herinnering met de paranormale wereld?
“Als vierjarig meisje werd ik ontzettend blij als ik op begraafplaatsen liep. Ik praatte dan met overledenen. Alleen wist ik toen niet dat anderen dit niet konden. Voor mij was het heel gewoon.”
‘Prachtig om mensen te helpen zich bewust te worden waar ze gelukkig van worden’
Martha (43) is paranormaal businesscoach en organisatieadviseur. Ze is getrouwd en heeft een samengesteld gezin van vier kinderen. en
Op welke manier help je mensen met je gave?
”Als er problemen zijn binnen een organisatie kunnen structuren, processen en systemen worden aangepast, maar als medewerkers zich hetzelfde blijven gedragen, zal er weinig veranderen. Mensen zijn gewoontedieren. Bepaald gedrag zit zo diep ingesleten dat ze ermee door blijven gaan, zelfs als dat niet goed is voor de organisatie of henzelf. De top van de organisatie dient die hardnekkige patronen te doorbreken en ik kan hierbij ondersteunen.
Doordat mijn zintuigen helder zijn ontwikkeld detecteer ik meteen welke gedragspatronen niet functioneel zijn. Ik help bij fusies en reorganisaties, maar directeuren maken soms ook een afspraak met me om over een bepaalde kwestie te sparren. Bijvoorbeeld of ze een sollicitant wel of niet moeten aannemen. Ook die informatie krijg ik binnen als ik me op een vraag concentreer.”
Wanneer kwam je erachter dat je een gave hebt?
“Eigenlijk al toen ik als leidinggevende bij een groot adviesbedrijf. werkte. Vaak voorzag ik welke kant het op zou gaan, zonder dat ik dat kon verklaren. Ik kon mensen doorzien doordat ik voorbij het bewuste kon kijken. Volgens veel collega’s met wie ik samenwerkte, was ik spiritueel. Zelf was ik hier niet mee bezig, maar toen ik acht jaar geleden een burn-out kreeg, werd ik gedwongen het te omarmen. Ik moest erachter komen wat ik binnenkreeg en wat dat betekende om me goed te voelen. Sindsdien combineer ik mijn ervaring in het bedrijfsleven met mijn paranormale gaven, een waardevolle combinatie.”
Aan welke opdracht denk je nog vaak terug?
“Bij een grote fusie moesten medewerkers solliciteren op functies binnen de nieuwe organisatie. Ik mocht ze helpen bij het ontdekken van hun drijfveren en kwaliteiten zodat ze met vertrouwen en plezier deze fase in konden. Prachtig om mensen te helpen zich bewust te worden van wat bij ze past en waar ze gelukkig van worden.”
Vind je je gave een vloek of een zege?
“Allebei. Ik vind mijn gave mooi, maar ook zwaar. Lange tijd op plekken zijn met veel mensen kan ik niet omdat ik heel veel opvang. Ik moet daarom heel bewust leven en mijn grenzen bewaken.”
‘Trauma’s uit vorige levens kun je met je meedragen’
Aimée (51) is regressietherapeut en heeft twee kinderen.
Wat doe je als regressietherapeut?
“Ieder mens draagt informatie met zich mee uit vorige levens. Als iemand in zijn of haar vorige leven gebeurtenissen heeft meegemaakt die traumatisch waren, zoals een zwaar verlies of verdrinking, heeft dat zo’n grote impact dat dit in dit leven onverklaarbare lichamelijke of psychische klachten kan geven, zoals hoofdpijn of angsten. Door in trance terug te gaan naar onverwerkte ervaringen kunnen lichaam en ziel helen. Het zelfgenezend vermogen wordt geactiveerd waardoor het trauma kan worden verwerkt en de klachten verdwijnen. Dit is voor veel mensen moeilijk te geloven, maar ik zeg altijd: je hoeft het niet te begrijpen. Het belangrijkste is dat het werkt.”
Wat zijn vorige levens?
“Een ziel ontwikkelt zich en kiest ervoor bepaalde lessen te leren op aarde. En om die te ervaren heeft het een lichaam nodig. Door steeds meer levens te leiden worden we ons steeds bewuster dat we van onszelf en van de ander dienen te houden, omdat we uit dezelfde bron komen en in wezen dezelfde zijn. Op die manier kunnen we de aarde tot een mooie, vreedzame plek maken.”
Wanneer kwam je erachter dat je een gave hebt?
“Als meisje zag en voelde ik zielen. Dit was best beangstigend, want anderen zagen ze niet en konden me niet begeleiden. Ik herinnerde me ook veel uit mijn vorige levens en wist bepaalde zaken heel zeker. Als iemand zei dat na de dood het leven ophoudt, kon ik erg ontdaan zijn omdat ik wist dat dit niet zo was. Toen ik ouder werd, kon ik beter met mijn gave omgaan. Op mijn 24ste ben ik de opleiding voor reïncarnatietherapeut gaan volgen en nu geef ik zelf les in dit vak op een hbo-instelling. Ik ben blij dat ik mijn kennis en kunde kan doorgeven.”
Is je gave een vloek of een zege?
“Eerder vond ik het lastig om heldervoelend en helderziend te zijn, maar inmiddels heb ik mijn gave omarmd. Ik hou van mijn vak en mijn gave helpt me daarin. Doordat ik me ontwikkel in mijn werk, ontwikkel ik me als mens en omgekeerd. Dat vind ik boeiend.”
Tekst: Sonja Brekelmans.
Foto’s: Robert Elsing.
Visagie: Wilma Schlote.
