WVL-Judith en Bart nog altijd dolgelukkig: ‘Grote toekomstplannen’

Tekst: Hannah König

19 maart 2025

Judith (38) had een fijn leven in Nederland, maar toch koos ze vijf jaar geleden voor het onbekende in Zuid-Frankrijk. Sinds tweeënhalf jaar is ze boerin op een ecologische boerderij. Dankzij Winter Vol Liefde deelt ze haar boerenbestaan nu met haar nieuwe liefde Bart: “Eindelijk mogen we onze relatie met de wereld delen!”

“Toen Winter Vol Liefde op televisie kwam, waren Bart en ik al maanden samen. Nederland leefde massaal met mijn date-avontuur mee, en ik zei tegen Bart: ‘Het is toch bizar dat miljoenen onbekenden een mening hebben over onze relatie?’ Toen we tijdens de reünie van het programma eindelijk onze relatie mochten onthullen, was dat een enorme bevrijding. De maanden van geheimhouding omdat we de uitslag niet mochten spoilen, waren intens. Bart was al die tijd bij mij in Frankrijk, maar mocht niet gespot worden. Nu hebben wij het geluk dat we op een rustige plek wonen, hier in de vallei wonen maar een paar Nederlanders. Voor andere deelnemers, zoals Mike en Jorik, was de geheimhouding nóg veel ingrijpender, omdat zij in drukbezochte wintersportgebieden wonen. Het positieve aan de maanden van geheimhouding was dat Bart en ik samen de tijd hadden om in volledige anonimiteit uit te zoeken wat we voor elkaar voelden. Hierdoor kunnen we nu volmondig zeggen dat we stapelgek op elkaar zijn!”

Niet makkelijk

“Jarenlang was ik single, en het was best even wennen dat hier op de boerderij niet meer alles precies gaat zoals ik het al zes jaar lang gewend ben. Ik ben eigenwijs, en Bart is dat ook. Het klinkt romantisch dat we meteen gingen samenwonen, maar voor Bart was het de eerste maanden niet makkelijk om zijn draai te vinden hier in de Franse Pyreneeën. Het leven op de berg met de dieren was een grote verandering voor hem, vergeleken met het leven dat hij in Nederland had. Maar dat het lastig is, is normaal bij een emigratie. Mijn eigen pad naar het leven in het buitenland was ook hobbelig; het is nou eenmaal niet altijd makkelijk en leuk. Het belangrijkste is dat we blij zijn dat we samen zijn en vol enthousiasme de toekomst tegemoet zien.”

Een ander leven

“Ik woonde in Nederland in verschillende woongroepen en werkte als zzp’er op een sociaal advocatenkantoor. Op mijn werk gaf ik juridisch advies, onder andere over huurrecht en demonstratierecht. Het was een leuk kantoor waar ik werkte, maar ik vroeg me steeds vaker af: ‘Is dit het? Is dit mijn toekomst? Blijf ik dit doen? Ga ik hier verder in en word ik advocaat? Past dat leven bij mij?’ Om na te denken over mijn toekomst besloot ik een wandeltocht dwars door de Pyreneeën te gaan maken, van de Atlantische Oceaan naar de Middellandse Zee. Ik hoopte dat ik na zes weken wandelen zou weten wat ik écht wilde, maar toen ik Frankrijk doorgestoken was en op het strand stond, wist ik dat nog steeds niet. Terug in Nederland viel het me wel zwaar om weer naar kantoor te gaan. Als je hebt gestudeerd en je hebt een goed stel hersens, lijkt het wel alsof er een bepaald leven van je wordt verwacht. Ik zag voor mezelf steeds meer een ander leven voor me, met meer vrijheid en avontuur, en in de natuur.”

Ultieme droom

“Als kind was ik al dol op de bergen. Ik zei altijd: als ik later groot ben, ga ik in de bergen wonen. Omdat ik niet meer als jurist wilde werken, ben ik een wintersportseizoen in Oostenrijk gaan werken, in een chalet waar ik kookte voor de gasten. Die zomer daarna vond ik een baantje in de Franse Pyreneeën en ging ik op een camping werken en buitensportactiviteiten begeleiden. Toen ik deze periode de diagnose ADHD kreeg, was dat een eyeopener voor mij. Het verklaarde waarom ik het zo moeilijk vond om me op kantoor te concentreren en om de hele dag stil te zitten. Die lange dagen op kantoor die kostten me bakken met energie. Ik ging nadenken: wie ben ik, wat wil ik, en waar krijg ik energie van? Mijn idee was: als ik genoeg geld verdien, dan kan ik een B&B beginnen in Frankrijk, dat was mijn ultieme droom.”

Op de boerderij

“De overgang van mijn leven als jurist naar boerin heeft vijf jaar geduurd. In het begin stond ik met één been in Nederland en één in Frankrijk. Op een dag dacht ik: ‘Waarom ga ik steeds weer terug naar Nederland? Ik heb geen huis, geen partner, en geen vaste baan. Waarom ga ik niet proberen om mijn geld in Frankrijk te verdienen?’ Ik besloot om te blijven. Tweeënhalf jaar werkte ik als freelance kok en organiseerde ik wandeltochten in de bergen. Tijdens mijn werk in Frankrijk leerde ik de eigenaar van een ecologische boerderij kennen, die van plan was te stoppen met zijn bedrijf. Hoewel ik geen boerenachtergrond had, zag ik dit meteen als een kans. Ik had wel eens op zijn boerderij gewerkt, was gek op koeien en ik kon op deze plek een gastenverblijf beginnen. In overleg met de vorige eigenaar heb ik hier mijn eigen bedrijf opgericht. De boerderij huur ik van hem. Het mes sneed aan twee kanten: ik was blij dat ik kon starten en hij was blij dat hij zijn koeien bij iemand achter kon laten die hij al kende.”

Leven als boerin

“Zonder enige ervaring begon ik mijn nieuwe leven als boerin in Frankrijk. Het was niet altijd makkelijk, maar ik leerde al snel hoe ik dertig koeien moest verzorgen, op een verantwoorde, ecologische manier. Ik houd de koeien op de manier waarop ze het lang geleden ook deden. Vanaf het moment dat de lente begint en het gras begint te groeien, starten de koeien met het begrazen van de weides dicht bij de boerderij, en ze schuiven steeds een veld op. De koeien zorgen ervoor dat de velden geen bos worden, dat er insecten en vogels blijven komen en dat er bloemen en kruiden groeien. In de zomer gaan de koeien steeds hoger de bergen in en na de zomer, komen ze langzaam weer terug. Ik geloof dat we veel meer kleinschalige boerderijen nodig hebben, met oog voor het welzijn van mens, dier en natuur. Ik ben dan wel boerin, maar de bio-industrie vind ik vreselijk. Iedereen zou anders naar voedsel moeten kijken, meer lokaal en duurzaam moeten eten, en zeker ook minder vlees moeten eten.”

Keihard werken

‘Ik heb een gîte bij de boerderij, waar ik gasten ontvang. Hier droomde ik al jaren van. Ook organiseer ik hier in Frankrijk wandeltochten: in de zomer klim ik met mijn gasten naar de toppen van de bergen, in de winter gaan we sneeuwschoenwandelen, en in de lente verplaats ik samen met hen de koeien. In de herfst plukken we wild en koken we buiten. Alles waar ik blij van word, komt nu samen in mijn werk: het buitenleven, koken en actief zijn. Maar het boerenleven is ook keihard werken. Een van mijn vrouwelijke dates zei: ‘Het buitenleven trekt mij aan’. Als iemand dat zegt denk ik al snel: heb je niet een te rooskleurig beeld van mijn leven? Want wat niemand zag, is dat ik me de twee maanden voor de opnames kapot heb gewerkt op de boerderij en dat het me na de opnames twee maanden kostte om al het achterstallige werk van drie weken in te halen.”

Winter vol Liefde

“Het was het gelukkig allemaal dubbel en dwars waard. Meedoen aan Winter Vol Liefde heeft mijn leven zoveel mooier gemaakt. Het begon als een grapje in de Whatsappgroep met mijn vriendinnen. Die zeiden toen ik de gîte opende al: ‘Juud, je kunt nu meedoen aan Boer zoekt Vrouw én aan B&B Vol Liefde!’ Ik ben geen tv-kijker, dus lachte er een beetje om. Toen ik via Instagram werd benaderd door de Belgische variant van B&B Vol Liefde, begon het balletje toch te rollen. Een van mijn vriendinnen stuurde een linkje naar de Nederlandse versie met de tekst: ‘Vul gewoon deze vragenlijst in!’ Toen ik op een avond, na een dag hard werken op de boerderij, weer eens alleen op de bank zat, heb ik dat gedaan. Want natuurlijk is het veel leuker om het mooie bedrijf en mijn leven in het buitenland met een maatje te kunnen delen. Ik verwachtte niets van mijn aanmelding, maar drie dagen later hingen de makers van het programma aan de lijn, en werd ik uitgekozen om mee te doen.”

Liefde voor Bart

“Vanaf het eerste moment zag ik het programma als een avontuur. Ik had geen verwachtingen en dacht: ‘Als het klaar is, kan ik een nieuw hoofdstuk in mijn avonturenboek schrijven. Het kon me niet eens schelen of ik de liefde zou vinden, dat er weer eens wat ging gebeuren op liefdesgebied vond ik al leuk. Nu denk ik dat die instelling erg goed was. Ik heb het tijdens de opnames erg naar mijn zin gehad, het was supergezellig met de dates en met de crew. Dat mijn potentiële liefdespartners naar mij toekwamen was voor mij perfect, want ik houd niet zo van daten op de traditionele manier. Aan de camera’s raakte ik snel gewend en toen Bart als eerste het erf op kwam lopen, was direct al mijn spanning weg. Hij brak het ijs en zorgde ervoor dat ik compleet mezelf kon zijn. Zoals je in de uitzendingen hebt kunnen zien had ik meteen een hele goede klik met Bart. Die klik groeide in de ‘Winter vol Liefde snelkookpan’ snel uit tot veel meer. Het koste me een paar dagen, maar toen ik zag dat het meer kon worden, ging het heel rap en konden we onze gevoelens voor elkaar niet meer ontkennen.”

Toekomst

“Toen de uitzendingen op televisie kwamen, was ik doodzenuwachtig. De camera’s vergeet je op een bepaald moment, dus ik dacht: wat gaat er nu op me afkomen? Gelukkig zag ik mezelf toen ik naar de afleveringen keek, en dat zeggen vrienden en familie ook. Het is gek dat miljoenen mensen meekijken met je liefdesleven, maar ook erg leuk. We hebben zoveel positieve reacties gehad! Door de komst van Bart heb ik nog meer zin in de toekomst: we blijven lekker met zijn tweetjes hier op de berg, elke dag doen waar we blij van worden. We werken hard om de spaarrekening aan te vullen en zouden niets liever willen dan de boerderij over een paar jaar overkopen van de huidige eigenaar. We kijken uit naar alles wat er komen gaat, maar voor nu genieten we van ons leven hier, op de rustige berg, met de koeien, in de natuur en met elkaar.” Wil je Judiths leven volgen? Check Instagram: @chez.judith Foto: RTL Meer Vriendin? Volg ons op Facebook en Instagram. Je kunt je ook aanmelden voor onze wekelijkse Vriendin nieuwsbrief.

LEES OOK