Vriendin aan de keukentafel dag 5: ‘Ik zie de paniek in hun ogen’

23 maart 2020

Van de ene op de andere dag wordt Vriendin vanaf de keukentafel gemaakt. In dit blog vertellen redacteuren met verschillende thuissituaties hoe de coronacrisis en het thuis werken hun leven beïnvloedt. Dit keer: redacteur Ella Mae.

Vriendin aan de keukentafel dag 5

Naam: Ella Mae (54)
Functie: journalist

Tweede werkweek

Het is maandagochtend om kwart voor acht, het begin van onze tweede werkweek tijdens de coronacrisis.

Zaterdag besloot ik dat ik voorlopig mijn huis niet meer uitga. Een zelfgekozen quarantaine. Ik ben journalist en lees veel. Té veel, misschien. Dat hoor ik althans van de mensen om mij heen. “Vroeg of laat worden we allemaal ziek, en de kans is klein dat je eraan overlijdt, dus waarom ga je niet even lekker naar buiten?” zeggen ze dan.

Ik blijf binnen

Maar mensen, DAAR GAAT HET NIET OM. Waar het om gaat, is dat het virus lekker zijn gang kan blijven gaan tussen de mensenmassa’s buiten. Dat er dan meer besmettingen komen. En dat we onze zorgmedewerkers, voor wie we vorige week nog zo hartverwarmend klapten, daarmee in de steek laten. Want die moeten al die nieuwe besmettingen verwerken in de ziekenhuizen. Ik zie ze praten, op tv en op social media. En dan zie ik de paniek, de vermoeidheid en de bezorgdheid in hun ogen. En dus blijf ik binnen.

Kleine dingen

Nu is het maandagochtend kwart voor acht. Ik heb net gedoucht. Ik ben dankbaar. Dankbaar ben ik tegenwoordig voor de kleine dingen die ik anders voor lief nam. Dat de douche lekker warm is, dat de gele tulpen op mijn thuiswerkplek al een week zo mooi bloeien, dat de zon weer schijnt. De zon schijnt! Zal ik niet héél even naar buiten? Fietsen in het park, waar nu vast nog weinig mensen zijn?

Ik sluip naar mijn fiets. Er zijn weinig mensen op straat. Maar in het park hadden blijkbaar meer mensen dezelfde gedachte als ik. Ze lopen hard, wandelen of fietsen. Na vijf minuten houd ik het voor het gezien. Ik ga terug. Het was heerlijk om de frisse ochtendlucht voelen en fijn om even buiten te zijn nu we dat nog mogen. Maar vanaf nu neem ik mijn verantwoordelijkheid weer. Ik blijf binnen.