Vriendin aan de keukentafel dag 2: ‘Ik merk dat een crisis zoals deze het beste in mensen naar boven haalt’

18 maart 2020

Van de ene op de andere dag wordt Vriendin vanaf de keukentafel gemaakt. In dit blog vertellen redacteuren met verschillende thuissituaties hoe de coronacrisis en het thuis werken hun leven beïnvloedt. Dit keer: hoofdredacteur Renske.

Vriendin aan de keukentafel dag 2

Naam: Renske (48)
Woonsituatie: met partner, twee dochters, schoonzoon (als logé) en katten Henk & Lizzy
Type woning: eengezinswoning met tuin
Functie: hoofdredacteur

Thuis werken

Terwijl ik dit blog schrijf, springt onze kat Henk op tafel. Hij wil op mijn toetsenbord gaan liggen, maar ik bonjour hem weg. Allebei mijn dochters zitten op de bank en kijken Netflix in hun huispakken. Ik vraag of het geluid wat zachter kan, want zo kan ik me niet concentreren. Sinds afgelopen zondag werd besloten dat de scholen dicht moesten en ook ik vanuit huis moet werken, zitten we meer dan ooit op elkaars lip. We moeten allemaal flexibel zijn en ons aanpassen. Zoals iedereen om ons heen.

Teamwork

Het fulltime thuiswerken is pas net begonnen, maar ik mis mijn collega’s en de gezelligheid van de redactie nu al. Al passen wij ons ook snel aan. In onze Vriendin-groepsapp delen we niet alleen werkinformatie, maar ook de grapjes die we normaal gesproken over de redactie roepen. Ik merk dat een crisis zoals deze het beste in mensen naar boven haalt. Dat lijkt wel voor ons hele land te gelden. We zijn bezorgd om elkaar, vragen of er extra hulp nodig is, klappen voor onze helden en springen voor elkaar in.

Op de redactie gebeurt dat in het klein. We houden spoedvergaderingen via WhatsApp, bieden hulp aan en schrijven snel nog extra artikelen. Ik ben er hartstikke trots op.

“Ja, maar…”

Thuis moeten we onze draai nog wel een beetje vinden. Je moeder die opeens elke dag thuis zit maar niet altijd aanspreekbaar is – want aan het werk. Dat is wennen, maar het kwartje zal vast snel vallen. Lastiger vind ik de dagelijkse discussies die we voeren over wat wel of niet kan. Dat wat vorige week nog heel gewoon was, kan ineens niet meer. Nee, je mag níet met je vriendengroep afspreken. Liever ook niet één op één. “Ja, maar…” hoor ik de hele dag.

“Jullie zijn veel strenger dan andere ouders,” is ons ook al verweten. Maar liever nu een strenge ouder, dan later denken: Had ik maar.