Twee weken na haar bevalling was Sharon opnieuw zwanger

15 december 2023

Sharon (32) en Richard (35) hebben twee kinderen van 7 en 6 jaar oud, die maar 9,5 maand schelen. “Zo kort na de bevalling zou ik vast niet zwanger raken… Wel dus.”

Sharon en haar vriend Richard leerden elkaar tien jaar geleden via Tinder kennen. Toen ze zijn foto zag, kwam hij haar bekend voor. Dat bleek te kloppen, vertelt Sharon. “Richard is kok. De eigenaar van dat restaurant kent mijn moeder en haar man goed. Tijdens carnaval maken zij vaak maaltijden klaar in de keuken, ik had hem daar ook weleens gezien. Maar toen ik Richard op Tinder zag, wist ik niet meteen waarvan ik hem ook alweer kende.” Ze spraken snel af. “Ik vond hem meteen heel leuk en lief.” Daarna ging het allemaal snel, zoals later wel meer in hun relatie snel ging: “Binnen een halfjaar woonden we samen.” Sharon en Richard waren er allebei over uit: ze wilden samen graag kinderen. Het liefst twee. “Zoals een gewoon gezin, eigenlijk. “Ik ben er zelf eentje van een drieling, ik heb twee tweelingbroers.” vertelt Sharon. “Anderen vinden dat altijd erg leuk, al is het voor ons normaal. En dan heb ik nog een halfzusje. Mijn ouders zijn gescheiden, en mijn vader heeft ons nog een zusje gegeven, nadat hij een nieuwe relatie kreeg.”

Tijd tussen

Het leek Sharon en Richard het fijnst als er twee of drie jaar tussen de kinderen in zou zitten. “Dat was ons idee, ja. We wilden ze niet zo snel achter elkaar”, lacht Sharon. Maar dat liep anders. Toen Sharon 24 was en ze ruim een jaar samenwoonde met haar vriend, stopte ze met de pil. Haar moeder had problemen gehad om zwanger te worden en ging uiteindelijk de medische molen in. “Mijn broers en ik zijn IVF-kindjes. Dat zat wel in mijn achterhoofd. Ik had geen idee of ik makkelijk zwanger kon raken. Die vruchtbaarheidsproblemen komen bij ons in de familie kunnen voor, en ook bij Richard. We besloten samen om met de pil te stoppen en het maar gewoon te proberen. Als ik net als mijn moeder ook minder vruchtbaar zou zijn, was ik nog jong. Als je een vruchtbaarheidsbehandeling wilt krijgen, moet je eerst een jaar hebben geprobeerd om op een natuurlijke manier zwanger te worden.” 

Geluk(t)

Na een aantal maanden was het Richard die iets aan Sharon zag. “‘Volgens mij ben je zwanger’, zei hij. Ik deed een zwangerschapstest en inderdaad: hij had gelijk. We waren ontzettend blij. We vonden het leuk en spannend, het was een nieuw avontuur in ons leven en in onze relatie.” Sharon was ook opgelucht dat ze niet dezelfde vruchtbaarheidsproblemen had als haar moeder. “Mijn moeder vond het ook hartstikke leuk dat ik zwanger was. Ze gunt ons alles en was blij dat ik niet die ellende had die zij had gehad en dat het bij mij wel gewoon op de natuurlijke manier gelukt om zwanger te worden.” Bij de eerste echo bleek dat Sharon acht weken zwanger was. Dat betekende dat ze binnen een paar maanden zwanger was geworden nadat ze met de pil was gestopt.
Sharons eerste zwangerschap verliep goed. “Ik had alleen wat last vanaf de dertigste week, want mijn kindje trapte behoorlijk om zich heen.” Dat leidde nogal tot misselijkheid. “Het maakte niet uit hoe laat ik naar bed ging, ik moest vaak overgeven voordat ik ging slapen. Maar dat was het eigenlijk. Verder ging alles goed.” Inclusief de bevalling: “Ik ben thuis bevallen. Mijn zoontje had zijn navelstreng om zijn arm en nek heen, waardoor de verloskundige even bang was dat het lastig zou worden. Maar ik mocht toch gewoon persen, zei ze.” Sharons kindje kwam daarna zonder veel problemen ter wereld. “Al met al duurde mijn bevalling zo’n zeven uur. Richard en ik waren ontzettend blij met onze zoon. We noemden hem Jayce.”

Snel weer de oude

Na haar bevalling knapte Sharon snel weer op. “Binnen twee weken had ik nergens meer last van. Als ik weleens verhalen van anderen hoorde, mocht ik wel in mijn handen knijpen, ook qua bevalling, vond ik. Ik heb last van galstenen gehad, dat vond ik pijnlijker dan mijn bevalling. Bij weeën weet je wat je moet doen, maar de pijn van zo’n koliekaanval, zoals ze dat noemen, was bijna niet op te vangen. Ik had liever tien bevallingen dan nog een keer galstenen krijgen.” Twee weken na de bevalling had Jayce net zijn flesje gekregen – Sharon had niet voor borstvoeding gekozen. Richard en Sharon keken elkaar aan. “We wisten natuurlijk wel dat je erg vruchtbaar bent na je bevalling. Maar we dachten: zó snel nog een keer zwanger worden, dat overkomt ons vast niet. Ook vanwege die vruchtbaarheidsproblemen in de familie. Ik zei tegen Richard: het kan vast wel, gewoon één keertje.”

Niet ongesteld

“Twaalf weken na je bevalling moet je eigenlijk weer ongesteld zijn geweest. Maar ik werd maar niet ongesteld.” Sharon wilde voor de zekerheid toch maar een zwangerschapstest doen. “Ik was in de badkamer met Richard. Ik had de test net gedaan en die liet ik hem zien. Er was niets aan de hand, vertelde ik hem. Ik legde de test op de wastafel neer en liep de badkamer uit. Na tien minuten kwam Richard de badkamer uitlopen met de test in zijn handen. ‘Ik zie twee streepjes’, zei hij. O shit, dacht ik, wat nu? We waren allebei in shock. Ik ben gaan googlen of zo’n zwangerschapstest vlak na je bevalling wel kon kloppen. Misschien zat het zwangerschapshormoon nog in mijn lichaam van mijn zwangerschap van Jayce. Maar ik kon er niets over vinden. Ik durfde mijn verloskundige niet te bellen om het te vragen. Uiteindelijk heb ik een verloskundige in een ander deel van het land gebeld en heb ik haar de situatie uitgelegd. Zij vertelde dat ik alleen zeker kon weten of ik zwanger was als er een echo werd gemaakt. Toen heb ik toch maar een afspraak gemaakt met mijn eigen verloskundige.”

Dubbel gevoel

“Tijdens de eerste echo van Jayce had ik meer hartje dan kind gezien”, zegt Sharon. “Ik was toen nog maar acht weken zwanger. Maar toen ik deze echo zag, schrok ik. Ik riep uit: ‘Het is al hartstikke groot!’ Mijn verloskundige zei dat ik al bijna twaalf weken was. Richard en ik moesten lachen, van de zenuwen, denk ik. Ik had er een dubbel gevoel bij. Blijkbaar hoefde Richard bij wijze van spreken maar naar me te kijken of ik raakte zwanger. Dat vond ik naar voor mensen die minder snel zwanger raken, daar voelde ik me schuldig over.” Maar Richard reageerde nuchter op de hele situatie. “‘We wilden er toch twee?’ zei hij. Niet dat ik er ook maar een moment over had nagedacht om de zwangerschap te laten afbreken, maar ik vond het wel fijn dat hij er zo nuchter inzat.” De echo van hun tweede kind werd een paar weken voor kerst gemaakt. “Vlak voor kerst maakten we het bekend dat ik weer zwanger was. Mijn moeder legde bij wijze van cadeau een doosje condooms cadeau onder de kerstboom, voor als ik bevallen zou zijn van de tweede. Voor de grap en met een vette knipoog, hoor”, lacht Sharon. “Maar ondanks alle grappen, was gelukkig iedereen ook erg blij voor ons.”

9 ½ maand verschil

Ook deze zwangerschap en bevalling verliepen bij Sharon volgens het boekje. Negeneneenhalve maand na de geboorte van Jayce werd zijn kleine broertje geboren: Djexx. Deze keer met een nog vlottere bevalling van drieënhalf uur. Inmiddels zijn Sharons kinderen 7 en 6 jaar oud. Hoe kijkt ze terug op die twee zwangerschappen en bevallingen, zo vlak achter elkaar? “Aan de ene kant ben ik blij. Als je, zoals wij het eigenlijk hadden gepland, na een jaar of drie een tweede kind krijgt, begin je eigenlijk weer opnieuw met alle ontwikkelingen. Ik heb alle fases bij mijn kinderen snel achter elkaar gehad. Zo snel, dat het bijna deed denken aan de drieling die mijn moeder had gehad. Dat was soms ook best zwaar. Het voelde soms ongeveer alsof ze tegelijk in dezelfde fase zaten: mijn oudste was nog maar net uit de peuterpuberteit of mijn jongste rolde erin. Het scheelde dat Jayce een makkelijke baby was. Hij sliep door vanaf dag één, hij was een wereldbaby. Toen Djexx werd geboren, kon Jayce ineens los staan, en twee weken later kon hij al lopen. Alsof hij wilde laten zien dat hij de grote broer was. Djexx had last van reflux en moest veel huilen. En hij heeft een wat temperamentvoller karakter, net als zijn moeder, haha. Wat dat betreft zijn ze in de goede volgorde geboren. Als het andersom was geweest, was het lastiger geweest. Toch had ik het fijner gevonden als ik ze apart van elkaar wat meer aandacht had kunnen geven. Natuurlijk krijgen ze van ons genoeg aandacht. Maar als er meer tijd tussen mijn kinderen had gezeten, had ik bijvoorbeeld meer tijd met Djexx gehad toen Jayce naar school ging.”

Soort tweeling

Het leeftijdsverschil tussen Jayce en Djexx is zo klein dat het soms voelt alsof ze een tweeling zijn, zegt Sharon. Dat is leuk, want ze hebben veel aan elkaar. “Andere mensen vragen weleens aan ze of ze een tweeling zijn. ‘Ja’, zeggen ze dan, ‘maar we zijn niet op dezelfde dag geboren.’ Toen Djexx zes werd, was het eerste wat hij zei: ‘Mama, nu ben ik net zo oud als Jayce.’ Hij was helemaal trots. Ook al duurde het niet lang, want een paar maanden daarna werd Jayce zeven. Dat Djexx zo snel na Jayce werd geboren, was een grote verrassing. Maar na mijn tweede bevalling ben ik toch maar weer aan de pil gegaan. Ook al ben ik dolblij met mijn twee schatjes.”

Tekst: Ella Mae Wester
Foto: Ruud Hoornstra
Visagie: Lisette Verhoofstad

Meer Vriendin? Volg ons op Facebook en Instagram. Je kunt je ook aanmelden voor onze wekelijkse Vriendin nieuwsbrief.