Stefanie (1)

Stefanie: ‘Hoe groot is de wanhoop van een ouder die dat doet?’

‘Hé, alle kleuren staan bij elkaar,’ merkt Adriana op. Dirk heeft de boeken na het schoonmaken van de boekenkast op kleur gesorteerd.

Ik had ze – nadat we veel boeken hebben weggedaan – op alfabetische volgorde op achternaam van de schrijver gezet. Wat geeft het. Ik heb toch niet veel boeken meer en kijk er amper naar om.

Baby in Kabul

Het achterhuis van Anne Frank heb ik voor Adriana bewaard. Ik liet haar foto’s uit het boek zien. Ze geven een beeld van een kinderleven dat meer dan vijfenzeventig jaar geleden bruut verstoord werd. Anno 2021 zie ik op de televisie het beeld van een baby die op de internationale vluchthaven van Kabul over de mensenmassa naar voren wordt gedragen, in handen van een Britse of Amerikaanse soldaat. Hoe groot is de wanhoop van een ouder die dat doet? Volgens de Britse overheid worden er geen minderjarigen zonder ouders meegenomen, maar als ik de chaos zie, vraag ik mij af of dat gegarandeerd kan worden.

Hosseini

De boeken van Khaled Hosseini, die in Afghanistan geboren is, heb ik niet weggedaan. De Vliegeraar staat nu bij de rode boeken en Duizend schitterende zonnen bij de gele. Begin deze eeuw grepen de verhalen mij al bij de keel. Misschien heb ik ze daarom bewaard. Ik pak de boeken uit de kast. ‘Hosseini geeft zijn geboorteland een kloppend hart,’ zegt het Algemeen Dagblad op één van de kaften. Behalve aan zijn kinderen draagt de schrijver het eerste boek op aan alle kinderen van Afghanistan en het tweede aan de vrouwen van zijn geboorteland.

‘Bewonder elkaars verschillen’

Zal er over vijfentwintig jaar een boek in onze kast staan, geschreven door het kind dat in 2021 op een Kabuls vliegveld aan een soldaat werd meegegeven? Het zal welkom zijn in onze boekenkast, welke kleur de kaft ook heeft. Ik zal het plaatsen volgens de rangschikking van Dirk. Zijn esthetische uitingen zal ik nooit proberen te onderdrukken. Wat maakt het uit of de boeken of alfabet of kleur staan? Bewonder elkaars verschillen, maar onderdruk niemand en laat je ook niet onderdrukken. Het lijkt simpel, maar op mondain niveau is het gecompliceerd. Wie helpt de onderdrukte vrouwen in Afghanistan aan wie Duizend schitterende zonnen is opgedragen? Deze vrouwen krijgen het nu nog moeilijker. Misschien lees ik beide boeken nog een keer om beter te begrijpen wat de gevolgen van de onderdrukking in dat land inhouden. Onderdrukking van gewone mensen zoals jij en ik en onze kinderen, met als enige verschil dat zij in een ander land geboren zijn.

Lees ook: ‘Soms voel ik me nog steeds een onzeker meisje’

Over Stefanie

Stefanie (47) adopteerde de kinderen van haar vriend. Tien jaar geleden kregen zij en haar partner samen nog een dochter. De adoptiekinderen zijn intussen uitgevlogen. Er is zowel intens als afstandelijk contact met de kinderen die het ouderlijk huis hebben verlaten, maar de verbinding met hen blijft hoe dan ook bestaan. Thuis zorgt de jongste telg voor gelukkige en knusse momenten. Na jaren worstelen gaat Stefanie steeds beter om met de balans tussen geluk en verdriet. Lees alle blogs van Stefanie op Vriendin.nl/stefanie.