Stefanie (1)

Stefanie: ‘Ze schaamt zich voor haar werk, zonde!’

Er staan vier medewerkers achter de toonbank. Ze vullen frituurmandjes, hangen bonnetjes onder de afzuigkap en leggen papieren zakken klaar.

Ondertussen komen er klanten binnen en staat de telefoon roodgloeiend. Respect! Niets voor mij om in zo’n open keuken te werken. Ik krijg al een black-out als iemand mij tijdens het werk op mijn typevingers kijkt.

Minderwaardigheidscomplex

Vroeger maakte ik op een familiefeest een praatje met een neef die ik zelden zie. ‘Wat doe je voor werk?’ vroeg ik. ‘Ik ben advocaat. En jij?’ ‘O, ik ben gewoon receptioniste en administratief medewerkster.’ Mijn neef antwoordde: ‘Je moet zeggen: Ik ben receptioniste en administratief medewerkster!’ Daarbij ging hij rechtop staan met zijn borst vooruit. Nu ik ouder ben, besef ik dat hij gelijk had. Ik heb nog steeds een minderwaardigheidscomplex, maar niet meer op werkgebied.

Dagbesteding

Mijn dochter die begeleid woont, gaat vier dagen per week naar een dagbesteding. Ze maakt daar prachtige vazen, bloemenkransen en sierraden. Toch schaamt zij zich voor haar werk. Zonde! Ik ben juist trots op haar. Lange tijd had mijn dochter depressieve en zelfs agressieve buien. Het liep niet lekker op haar werkplek, waar het wemelt van de gevoelige mensen die elkaar voortdurend triggeren. Na een aanvaring met een collega wilde ze daar weg. Samen met de begeleiding vond ze een andere plek. Daar had ze meer mogelijkheden, zei ze zelf, al vond ik het op de vorige werkplek lijken, maar dan kleinschaliger. Hoewel ik dacht dat ze wegliep voor het akkevietje met haar collega, bemoeide ik mij er niet mee.

‘Ieder zijn talent’

Natuurlijk is alles nog fris en nieuw voor haar en neemt ze zichzelf mee, maar toch merk ik dat mijn dochter opbloeit. Ze appt foto’s van beschilderde borden en armbandjes. Het ziet er professioneel uit. Net als een chirurg kan ook zij heel precies werken, maar dan op een andere manier. Jeroen Krabbé verwoordde het mooi in de film De Liefhebbers. Hij zei tegen zijn dochter die – in tegenstelling tot zijn andere kinderen – niet gestudeerd had: ‘Jij hebt als enige het talent om te leven.’ Zo heeft ieder zijn talent. Als je dat kunt benutten, zonder jezelf met een ander te vergelijken, zul je een stuk gelukkiger zijn. Ik stel mij graag dienstbaar op. Dat klinkt onderdanig, maar het zit me als gegoten. Ik krijg geregeld complimentjes over mijn vriendelijke houding. ‘Bestelling 43!’ Ik veer overeind. Lekker, patatjes van de cafetaria. Ik kan ze zelf niet zo krokant bakken. Ieder zijn talent!

Lees ook: ‘Volgens mij is er nog nooit iemand zo gelukzalig failliet gegaan’

Over Stefanie

Stefanie (48) adopteerde de kinderen van haar vriend. Tien jaar geleden kregen zij en haar partner samen nog een dochter. De adoptiekinderen zijn intussen uitgevlogen. Er is zowel intens als afstandelijk contact met de kinderen die het ouderlijk huis hebben verlaten, maar de verbinding met hen blijft hoe dan ook bestaan. Thuis zorgt de jongste telg voor gelukkige en knusse momenten. Na jaren worstelen gaat Stefanie steeds beter om met de balans tussen geluk en verdriet. Lees alle blogs van Stefanie op Vriendin.nl/stefanie.