Stefanie: ‘Ik zal mijn rechterhand tijdelijk niet kunnen gebruiken’

3 september 2020

“Als je echt iets wilt bereiken en voelt dat het bij je past moet je doorzetten. Mijn schrijflust komt uit mijn tenen en de docent Kinderverhalen schrijven is enthousiast over mijn talent.”

Discipline

“Talent is noodzakelijk, maar discipline zorgt ervoor dat ik mijn doel zal behalen. Met wilskracht stoot ik tegenslagen aan de kant en blijf ik gefocust op mijn bestemming: een kinderboek.

Toen de opdracht luidde: ‘Een humoristisch kinderverhaal schrijven’ schreef ik een grappig verhaal. Ik maakte hierbij de fout het komische verhaal in mijn kinderboek te integreren. Daar paste het niet bij. Ik kreeg het volgende commentaar: ‘In het kader van de opdracht om humoristisch te schrijven een perfect verhaal; in de brede context van jouw verhalenreeks gezien wat minder.’ Het leverde mij een 8 op. Mijn laagste cijfer tot nu toe. Teleurgesteld verwijderde ik mijn humoristische creatie. Schrappen hoort erbij. Even slikken en weer doorgaan.

05:00 opstaan

Als het ’s avonds niet lukt om te schrijven, ga ik vroeg naar bed en sta de volgende ochtend om 05:00 uur op. Dan schrijf ik een uurtje in stilte. Voor dag en dauw opstaan lijkt moeilijk, maar discipline drijft mij uit bed.

Een uurtje is onvoldoende, maar meer tijd heb ik niet als ik moet werken. Op vrije dagen, wanneer Adriana naar school is en het huishouden aan kant, pak ik ’s morgens twee of drie uurtjes, waarin ik rustig kan schrijven.
Vandaag ben ik vrij, maar de auto moet naar de garage. Hij wordt voor de tweede keer uitgebalanceerd. Ik lever de autosleutel in en ga zo vlug mogelijk op de leenfiets terug naar huis.

Helend

Eindelijk ben ik klaar om te schrijven en begin met mijn blog. Als ik het blog van vorige week nog eens lees, ontdek ik een taalfout. Taalpuristen zullen mij verachten. Hun gezichten doemen op in mijn hoofd. Ik duw ze weg, want ik moet verder. Ik mag dan wel buikpijn krijgen van een taalfout, maar als ik schrijf, verdwijnt mijn gepieker naar de achtergrond en voel ik mij minder moe. Schrijven werkt helend.

Beproevingen zullen er altijd blijven. Zo word ik binnenkort aan het carpale-tunnelsyndroom geopereerd, zodat de zenuwbeknelling in mijn pols verholpen wordt. Ik zal mijn rechterhand tijdelijk niet kunnen gebruiken. Hoe moet het dan met mijn werk, het huishouden, mijn blogs en kinderverhalen? Heel vervelend, maar niet onoverkomelijk. Obstakels die op mijn pad komen zorgen voor vertraging, maar weerhouden mij er niet van mijn doel te bereiken.

Over Stefanie

Stefanie (46) adopteerde de kinderen van haar vriend. Negen jaar geleden kregen zij en haar partner samen nog een dochter. De adoptiekinderen zijn intussen uitgevlogen. Er is zowel intens als afstandelijk contact met de kinderen die het ouderlijk huis hebben verlaten, maar de verbinding met hen blijft hoe dan ook bestaan. Thuis zorgt de jongste telg voor gelukkige en knusse momenten. Na jaren worstelen gaat Stefanie steeds beter om met de balans tussen geluk en verdriet. Lees alle blogs van Stefanie op Vriendin.nl/stefanie