Monique’s overleden vader waarschuwde haar voor het overlijden van haar dochter

27 september 2023

Soms gebeuren er dingen die je niet kunt verklaren. Monique (59) maakte het mee tijdens haar zwangerschap, zo’n negentien jaar geleden. In deze periode droomde ze niet alleen over haar toekomstige dochter, maar ook over haar overleden vader. En hij had een belangrijke waarschuwing voor haar.

Monique: “Ik denk dat ik nog maar twaalf weken zwanger was toen ik opeens een bijzondere droom had. In die droom bevond ik me in een park bij mij in de buurt. Ik zat er heerlijk op een bankje toen er plotseling een meisje van een jaar of vier voorbij kwam. Ze was klein en had donkere ogen en donker krullend haar. Omdat er verder niemand in het park was, vroeg ik of ze alleen was.
‘Nee’, antwoordde ze. ‘Met wie ben je dan?’ vroeg ik. ‘Waar is je vader of moeder?’
Precies op dat moment begon ze te lachen. En vervolgens zei ze: ‘Ik ben niet alleen, ik ben hier met mijn moeder.” Zoekend keek ik om me heen. ‘Ik zie je moeder niet’, zei ik. ‘Jawel’, zei het meisje, ‘jij bent mijn moeder. Ik heet Branca en ik ben jouw dochter!’”

Droomdagboek

“Voordat ik het wist, werd ik wakker. Het was middenin de nacht en ik pakte meteen mijn droomdagboek erbij. Daar schreef ik al mijn dromen in op en de volgende ochtend las ik het nog eens na. Het was echt een rare droom, dacht ik. Mijn zwangerschap was ook nog zo pril, ik wist nog niet eens of ik een jongen of een meisje kreeg.”

Meisje

“Acht weken later hoorde ik tijdens een geslachtsecho dat mijn baby een meisje was. Ik dacht meteen aan mijn droom. Was het kindje dat ik had gezien echt mijn dochter geweest? Om eerlijk te zijn, kon ik het me maar moeilijk voorstellen. Ze had er heel anders uitgezien dan ik, want in tegenstelling tot haar had ik lichte ogen en blond haar. En haar vader, een donor, was van Chinese afkomst. Iets waar Branca uit mijn droom ook weinig van weg had.”

Waarschuwing

“Naarmate mijn zwangerschap vorderde, verdween mijn droom een beetje op de achtergrond. Totdat ik een week voor mijn uitgerekende datum over mijn overleden vader droomde. Hij zei dat mijn dochter zou overlijden. Verward liet ik zijn boodschap op mij inwerken. Voor mijn zwangerschap had ik al een kind, ook een meisje, verloren. Bedoelde hij die misschien?
Ik vroeg het hem, maar mijn vader was heel duidelijk. Ik zou het kind dat toen in mijn buik zat, verliezen. Vandaar dat hij mij kwam waarschuwen.”

Gynaecoloog

“Totaal van slag werd ik wakker. Ik had geen idee wat ik moest doen en zocht mijn troost op het strand. Na lang twijfelen besloot ik daarna toch maar de gynaecoloog te bellen. Ik vertelde hem dat ik me zorgen maakte over mijn baby en dat ik graag wilde langskomen. Dat mocht, maar eigenlijk vond de gynaecoloog het niet nodig. Helemaal niet toen ik hem vertelde over de droom over mijn vader.”

Niks zorgelijk

“Tijdens de extra echo zag de gynaecoloog dat er iets met het hoofdje van mijn dochter was. Wat het precies wist, begreep ik niet helemaal, maar blijkbaar was het niet zorgelijk genoeg om het verder te onderzoeken.
Hoewel de extra echo me niet echt had gerustgesteld, moest ik vertrouwen op het oordeel van de gynaecoloog. Hij had de kennis, dus hij wist het vast het beste.”

Paniekaanval

“Eenmaal thuis kropen de dagen voorbij. Uiteindelijk was ik een week overtijd en kreeg ik weeën. Opnieuw ging ik naar het ziekenhuis, maar daar werden mijn weeën helaas niet serieus genomen. Volgende de dienstdoende gynaecoloog had ik helemaal geen weeën, maar een paniekaanval. Daarom werd ik van de CTG-scan af gehaald, maar ondertussen bleef ik vreselijke pijngolven houden. Na een wisseling van de wacht zag een andere gynaecoloog dat ik weldegelijk weeën had. En dat niet alleen, want blijkbaar zat mijn dochter al veel te lang in het geboortekanaal…”

Blauw

“Wat volgde, was een spoedkeizersnede. Op het moment dat mijn dochter geboren werd, lag ze er levenloos bij. Haar kleur was blauw en grijzig en ik wist meteen: ze is er niet meer. Veel tijd om erover na te denken, had ik niet. Het medische team van de kinderarts nam haar namelijk direct mee om te reanimeren. Vanuit mijn bed schreeuwde ik in paniek om mijn vader. ‘Alsjeblieft, help haar!’ riep ik. ‘Doe wat je kan!’”

Lage verwachtingen

“Na eindeloos wachten kwam er uiteindelijk een arts bij mijn bed. Hij zei dat mijn dochter een hartstilstand had gekregen door verstikking. Inmiddels ademde ze, maar hij wist niet zeker of ze het zou halen. Zijn verwachting was dat ze niet lang zou leven.
Op dat moment stortte mijn wereld in. Het was zo’n ongelooflijke nachtmerrie waar ik me in bevond. Vooral toen mijn baby diezelfde dag nog een hartstilstand kreeg. Opnieuw werd ze gereanimeerd en opnieuw overleefde ze het. Ik wist meteen hoe ze moest gaan heten: Branca.”

Supertrots

“Wonder boven wonder bleef Branca leven. Inmiddels zijn we achttien jaar verder en ze is er nog steeds. Ondanks de lichte hersenbeschadiging die ze tijdens haar moeilijke start heeft opgelopen, doet het echt super. Zo goed zelfs dat ze nu in het examenjaar van het vwo zit. Als moeder kan ik niet trotser zijn. Ze is mijn wonderkind en als ik naar haar kijk, denk ik nog vaak terug naar het meisje uit mijn droom. Ik weet nu dat dat echt Branca was. Toen ze vier jaar was, leek ze sprekend op haar.”

Dankbaar

“Mijn vader heb ik na die ene droom nog één keer gezien. Ook toen droomde ik hem over en het enige wat hij deed, was een hand op mijn hoofd leggen. Ik kan het niet zo goed uitleggen, maar ik voelde heel sterk dat hij hiermee wilde zeggen dat het goed was zo. Ik hoefde me geen zorgen meer te maken, want Branca was veilig. En daar ben ik hem nog steeds ontzettend dankbaar voor.”

Tekst: Renée Brouwer
Foto: Getty Images

Meer Vriendin? Volg ons op Facebook en Instagram. Je kunt je ook aanmelden voor onze wekelijkse Vriendin nieuwsbrief.