Marlou vond midden in de coronacrisis een nieuwe liefde

26 februari 2021

Na het overlijden van haar man, nu vierenhalf jaar geleden, dacht Marlou (58) dat voor haar de liefde een afgesloten hoofdstuk zou zijn. Maar toen was daar ineens Ewout!

Marlou: “Ewoud en ik kennen elkaar nu zo’n twee maanden en ik ben nog steeds tot over mijn oren verliefd. Zijn gevoeligheid, zijn liefde voor de natuur, zijn eenvoudige manier van zijn. Ik wist niet dat een mens zó veel vlinders kon voelen. Ewoud geeft mij zo’n vertrouwd gevoel, een gevoel van thuiskomen. Dat is een gevoel dat ik in mijn leven maar één keer eerder heb gehad: tijdens mijn huwelijk met Martijn.”

Lief en leed

“Martijn was de liefde van mijn leven, de vader van mijn zoon, de man met wie ik 35 jaar lief en leed heb gedeeld. Ik leerde hem kennen toen ik achttien was. Martijn had iets wat maar weinig mannen hadden. Hij was aantrekkelijk, maar tegelijkertijd ook heel gevoelig en oprecht. Het was iemand die helemaal zichzelf was en de mensen in zijn omgeving ook zichzelf liet zijn. Meteen voelde ik dat hij te vertrouwen was. Dat hij dé man was met wie ik de rest van mijn leven wilde delen.

Na een stabiele relatie van een aantal jaar besloten we samen het avontuur aan te gaan. We verkochten ons huis, namen ontslag en reisden maandenlang met onze drie jaar oude zoon de wereld rond. Uiteindelijk zijn we neergestreken in Nieuw-Zeeland waar we vijf jaar lang hebben gewoond in een ecologische gemeenschap. We verbouwden ons eigen voedsel, leefden heel primitief. Het was de mooiste tijd van ons leven.

Martijn en ik waren één, de liefde tussen ons ging zo diep. Samen konden we alles aan. Het was dan ook een enorme klap toen er in 2015 bij Martijn leukemie werd ontdekt. In eerste instantie waren de vooruitzichten hoopgevend. Na een stamceltransplantatie zou Martijn nog jaren kunnen leven. Even leek dat ook het geval, maar al snel ging het bergafwaarts. De loodzware transplantatie die Martijn moest ondergaan om zijn leven te redden, sloeg niet aan. En de daaropvolgende chemokuur was zo’n aanslag op zijn lichaam dat hij amper meer iets binnen kon houden, last kreeg van enorme koortsaanvallen en een dubbele longontsteking. Zijn lichaam was op. Doktoren konden niets meer voor hem doen.

Naar huis kon hij helaas niet, vanwege de grote hoeveelheid zuurstof die hij nodig had, maar in het ziekenhuis hebben we samen nog hele mooie dagen beleefd. Ondanks dat hij zo verzwakt was, kreeg hij een enorme opleving. Hij was vrolijk en had zo veel kracht en wijsheid. Voor iedereen die langskwam om afscheid van hem te nemen, nam hij de tijd. Hij beurde ze op en gaf ze een mooi advies. Ik weet niet waar hij het vandaan haalde, maar het was net alsof het van een andere plek kwam. Familie en vrienden hebben het nog steeds over dat moment. Het was zo puur en liefdevol.”

Ontredderd

“Na Martijns overlijden was er een grote leegte. Maandenlang was ik met hem bezig geweest, had ik voor hem gezorgd. Ineens was dat weg. Stond ik er alleen voor en ging het normale leven door. Ik voelde me ontredderd. Wist niet meer wat ik moest doen of wie ik was. Martijn en ik waren zo met elkaar verweven, dat ik niet alleen mijn grote liefde was verloren, maar ook een stuk van mezelf. Ik moest ontdekken wie ik was zonder Martijn.

De enige manier om dat te doen was door in het diepe te springen. Niet wetende wat mij te wachten zou staan. De intense pijn, het verdriet, het enorme gemis: ik liet het allemaal op mij afkomen. Tegelijkertijd probeerde ik zo veel mogelijk afleiding te zoeken. In mijn werk, het contact met mijn zoon, mijn zussen en vriendinnen. Ik was amper thuis. Ik had het contact met de mensen om mij heen nodig om te kunnen overleven.

Pas na een kleine twee jaar lukte het mij om wat vaker thuis te zijn. Ik genoot weer van de momentjes alleen op de bank. Steeds vaker dacht ik terug aan de uitspraak van Martijn, vlak voordat hij overleed: ‘Ik hoop dat je na mijn dood iemand vindt met wie je nét zo gelukkig wordt als met mij.’ Het waren liefdevolle woorden, maar alleen al bij de gedachte kromp ik ineen. Ik dacht dat ik nooit meer iemand zou vinden van wie ik zo veel zou kunnen houden zoals van Martijn. Totdat ik Ewoud ontmoette.”

Hondje

“Dat ik hem uitgerekend tijdens de pandemie tegen het lijf zou lopen, had ik nooit kunnen bedenken. Juist omdat ik door de coronacrisis weer enorm op mezelf teruggeworpen werd. Ik kon mijn werk als trainer niet meer doen en het contact met familie en vrienden viel weg. Ineens was ik weer alleen. Het voelde zo koud en kil. Ik raakte in een dip. Miste Martijn zo enorm en had het gevoel dat mijn leven zonder hem geen zin meer had. Om mezelf op te beuren besloot ik te kijken naar een hondje voor wat meer gezelschap in huis. Toen ik een van mijn beste vriendinnen vertelde over mijn plannen, zei ze: ‘Maar waar staat die hond voor?’

Dat hondje stond voor liefde, knuffelen, gezelligheid en gezelschap. Ineens realiseerde ik me dat ik helemaal geen behoefte had aan een hond, maar aan een leuke, lieve man. Iemand die een arm om mij heen slaat, die voor mij door het vuur gaat en ik voor hem. Maar meteen was er een stemmetje in mijn hoofd: waar vind je een man die nog niet is getrouwd of samen is met iemand? Een datingsite vond ik veel te spannend, dus besloot ik me in te schrijven bij een bemiddelingsbureau.

Na een intensief gesprek kreeg ik een keer per maand een voorstel, maar na drie keer had ik het gevoel dat het niets voor mij was. De moed zakte mij in de schoenen en ik besloot me weer uit te schrijven. Precies op dat moment kreeg ik toch nog een voorstel van een man die perfect bij me zou passen. Later bleek dat de bemiddelaarster ook bij Ewoud thuis was geweest en meteen voelde dat we een match waren. We kregen elkaars telefoonnummer en maakten een afspraak. Ewoud stelde voor om af te spreken bij een strandtent in Den Haag. Dé strandtent waar ik al jaren kom en binnenkort vlakbij kom te wonen. Dat was zo bijzonder dat ik er meteen een goed gevoel over had.”

Lees ook: Dorien werd weduwe, maar trouwde vorig jaar met haar ’tweede prins’

Voelde meteen vertrouwd

“Zenuwachtig was ik niet voor onze eerste date, maar ik was wel benieuwd of we bij elkaar zouden passen. Ik was eraan toe om iemand toe te laten in mijn leven, om samen iets op te bouwen. Dus ik hoopte vooral dat er een klik zou zijn. Het moment waarop ik aan kwam lopen herinner ik me nog goed. Ik zag hem staan en voelde meteen: die is leuk.

Tijdens ons gesprek werd dat gevoel alleen maar sterker. Ewoud heeft een groot hart, is gevoelig en helemaal zichzelf. We hebben uren gepraat over zijn kinderen, mijn zoon, ons werk en over Martijn. Het voelde meteen vertrouwd. Na onze date hebben we samen nog een strandwandeling gemaakt. Hij vroeg wat mijn eerste gevoel was. Ik vertelde hem dat ik het heel fijn vond en hem graag wat beter wilde leren kennen, maar daar wel de tijd voor wilde nemen. Zijn stralende lach verraadde dat hij precies hetzelfde voelde. Voorzichtig raakte hij mij even aan. Het liefst was ik hem meteen in de armen gevlogen, maar ik hield me in.”

Smoorverliefd

“Na onze wandeling belde ik mijn zusje. Huilend van geluk vertelde ik haar over onze bijzondere ontmoeting. ‘Ik geloof dat dit hem is’, zei ik haar. Een week na die eerste date hebben we opnieuw afgesproken. Ewoud had heerlijk gekookt en na het eten hebben we voor het eerst gezoend. Ik vond het zó spannend en had meteen zo veel vlinders in mijn buik. Heel speciaal.

Een dag later kwam Ewoud bij mij en hebben we ons helemaal overgegeven aan onze verliefdheid. Sindsdien zijn we onafscheidelijk. Alles past. Hij is kunstenaar en kijkt met andere ogen naar de wereld dan ik en ik hang aan zijn lippen als hij vertelt over zijn projecten en hoe hij met studenten werkt. Tegelijkertijd is hij smoorverliefd op mij en hangt hij aan mijn lippen als ik over mijn werk vertel. We zijn allebei mensen die vanuit ons hart leven en bij elkaar helemaal onszelf kunnen zijn. De liefde stroomt waanzinnig tussen ons.”

Rode Volvo

“Ik had niet verwacht dat ik ooit weer zó verliefd zou kunnen worden. In de weken na onze ontmoeting kon ik niet stoppen met glimlachen. Iedereen vertelde ik hoe leuk Ewoud wel niet was. Echt zo’n verliefde puber. Het fijne aan deze verliefdheid is dat we er allebei helemaal voor kunnen gaan. Als je op jonge leeftijd verliefd wordt op iemand komt er zo veel meer bij kijken. Je wilt vaak ook nog een carrière opbouwen en een kinderwens in vervulling laten gaan. Dat hoeft allemaal niet meer. We hebben ons leven op de rit en kunnen voor de volle honderd procent voor elkaar gaan. Onlangs heb ik zijn zoon (23) en dochter (21) ontmoet en Ewoud mijn zoon (28). Dat klikte ook heel goed. Ze vinden het alle drie fijn om ons zo gelukkig te zien. Al was het voor mijn zoon in het begin wel even wennen om mij samen te zien met een andere man. En dat snap ik. Al weet ik dat Martijn er helemaal achterstaat.

Een spirituele vriendin van mij krijgt weleens boodschappen door van Martijn. Een tijd geleden was ik op zoek naar een nieuwe auto en ze vertelde mij dat ik op zoek moest gaan naar een rode Volvo in Rotterdam. Die boodschap bleef ze maar doorkrijgen. Ik heb me suf gezocht, maar uiteindelijk toch besloten een andere auto te kopen. Het was even slikken toen Ewoud niet alleen in Rotterdam bleek te wonen, maar ook nog kwam voorrijden in een … rode Volvo. Martijn weet het en het is goed. De liefde die ik voel voor Martijn zal er ook altijd blijven. De liefde voor Ewoud is een nieuwe liefde die kan bestaan naast de oneindige liefde die ik voel voor Martijn. We genieten en zijn heel dankbaar dat we elkaar gevonden hebben.”

Lees ook: Rianne werd plotseling weduwe, maar vond een nieuwe liefde