Home
Persoonlijke verhalen
Manon: ‘Ik verliet mijn gezin voor een andere man’

Manon: ‘Ik verliet mijn gezin voor een andere man’

15 augustus 2023

Stapelverliefd werd Manon (44) op Rico, die ze online leerde kennen. Voor hem wilde ze maar wat graag haar gezin opofferen. Dacht ze. “Nu pas zie ik in dat het een domme bevlieging was.”

‘Begrip is er niet’

Manon: “Begrip voor wat ik heb gedaan is er niet. Zowel in mijn vriendenkring en familie, als in het dorp waar ik woon krijg ik boze blikken. Ik weet dat er flink over me wordt geroddeld en mensen me zelfs ’totaal ongeschikt als ouder’ vinden. Dat is pijnlijk, maar ze hebben natuurlijk wel een punt. Welke moeder verlaat nu haar gezin voor een verliefdheid? Voor een tien jaar jongere vent bovendien? Achteraf geef ik mijn omgeving gelijk. Ik had nóóit moeten vertrekken, mijn kinderen niet in de steek mogen laten. Maar dat zeg ik nu, nu ik bij zinnen ben gekomen en we een paar maanden verder zijn. Op dit moment zou ik niets liever willen dan mijn misstap wissen, zodat ik mijn zoons weer bij me heb. Maar helaas, je kunt het verleden niet veranderen. En er is te veel gebeurd om alles in een keer terug te draaien.”

Aandacht en interesse

“Een klein jaar geleden leerde ik hem kennen via een chatroom van een online spelletje: de 33-jarige Rico. In eerste instantie appten we alleen over het spel, maar al gauw deelden we ook persoonlijke dingen. We bleken op slechts een kwartier afstand van elkaar te wonen en hadden dezelfde hobby’s: spelletjes en Italiaans koken.

Rico was al een tijd vrijgezel, maar hij vond het maar niks. Dat snapte ik helemaal. Ik zat ook vaak alleen. Mijn man werkte in het leger en sliep daardoor doordeweeks vaak niet thuis. Ook werd hij regelmatig naar het buitenland op oefening gestuurd. Dat was al jaren zo, ik wist niet beter, maar de laatste tijd baalde ik van die uitzendingen. Ik had geen betaalde baan, maar zorgde voor het huishouden en de opvoeding van de jongens. Dat kon bijna niet anders, want ik had geen partner die mij zou kunnen opvangen als ik moest overwerken of me kon vervangen bij bepaalde activiteiten van school. Bovendien verdiende Jacob genoeg om ons gezin te onderhouden. Zeker met de extra toelages die hij kreeg als hij naar het buitenland moest, konden we goed rondkomen.

Maar daardoor vereenzaamde ik wel een beetje. Ik had geen vriendinnen en mijn familie woonde op afstand. Als Aaron en David bij vrienden waren of in bed lagen, verveelde ik me. Dus keek ik tv of gamede ik. Daardoor was ik gevoeliger voor de aandacht die ik kreeg van Rico. Het was een fijn idee dat er iemand naar me omkeek. Als Jacob belde, was het kort en spraken we voornamelijk over wat hij meemaakte of wat de kinderen die dag hadden gedaan. Rico vroeg naar míj. Wat mij bezighield in het leven. Naar mijn gedachten, interesses en wensen, naar waar ik blij van werd. Waarschijnlijk ben ik daarom voor zijn charmes gevallen.”

Trillende handen

“Jacob was net vier dagen op oefening, toen ik Rico online leerde kennen. Toen Jacob terugkwam, vertelde ik hem eerlijk over mijn online vriendschap met een vreemde man. Jacob vond het prima, hij zag er geen gevaar in. Er zat ook geen gevaar in onze vriendschap. Rico en ik kletsten wel veel, maar alleen oppervlakkig en vriendschappelijk.

Dat veranderde een maand later, toen Jacob lang weg moest en Rico en ik op een middag afspraken voor een kop koffie bij de Hema in ons dorp. In de dagen ervoor hadden we wel al wat plagerige teksten naar elkaar gestuurd en onze berichten met ‘kruisjes’ afgesloten. Er broeide iets. Toen ik Rico daar voor het eerst zag, leek het wel alsof ik in één klap hoge koorts kreeg. En toen hij me drie kussen gaf, raakte ik helemaal van slag; compleet met trillende handen en hartkloppingen. Zoiets had ik nog nooit meegemaakt. Tijdens onze date heb ik amper iets kunnen zeggen. Ik kon Rico slechts schaapachtig aanstaren, met knalrode blossen op mijn wangen. Na één hap tompouce haakte ik al af. Ik wilde naar huis. Afkoelen en tot mezelf komen.

Maar toen was het kwaad al geschied. Diezelfde avond nog zaten Rico en ik aan de telefoon en bespraken we wat er tussen ons gebeurde. Ook hij was geschrokken van hoe het tussen ons knetterde, hij wist niet wat hem overkwam. Vooral omdat ik was getrouwd en kinderen had. Hij wilde niet stoken in een gelukkig huwelijk, zei hij, maar hij kon ook niet om zijn gevoelens voor mij heen. Hij noemde mij de eerste vrouw die hem ‘flink in vuur en vlam zette’ en hij kon niet wachten mij in zijn armen te nemen. Hij wilde me urenlang kussen, strelen en beminnen.”

Huwelijksbelofte

“Mijn verliefdheid schudde me wakker. Ineens zag ik wat er allemaal mis was aan de relatie met Jacob. Niet dat we nou zo’n slecht huwelijk hadden, maar we leefden wel langs elkaar heen. En we zaten niet op één lijn als het ging om dealen met emoties als pijn en rouw. Drie jaar na de geboorte van David ben ik met 24 weken zwangerschap een kindje verloren. Het was een meisje. Een dochter was al jaren een grote wens van Jacob en mij. We waren dolgelukkig toen op de echo te zien was dat we daadwerkelijk een meisje kregen, maar ook verslagen toen bleek dat haar hartje voortijdig was gestopt.

Ik ben maanden kapot geweest van verdriet en heb het er tot op de dag van vandaag nog moeilijk mee. Ook Jacob vond het verschrikkelijk, alleen uitte hij zich minder. Of op andere tijdstippen en zonder mij. Hij is geen prater en al helemaal niet over persoonlijke zaken. Als militair heeft Jacob geleerd zijn emoties te parkeren en zijn kwetsbaarheid te verbergen. Handig in oorlogssituaties, niet ideaal in een huwelijk. Zeker niet met een groot drama waardoor er kleine barstjes ontstonden. Maar in plaats van die te repareren, hulp in te schakelen of beter te leren communiceren, vluchtte ik weg in een affaire. Met Rico kon ik namelijk wel praten. Geen onderwerp was bij hem onbespreekbaar. Ik was zo verliefd dat ik oprecht geloofde in een nieuwe, allesovertreffende en meeslepende liefde.

Al die jaren dat Jacob en ik samen waren, hebben meerdere mensen me gewaarschuwd voor een relatie met een militair. Die zouden stelselmatig vreemdgaan en in elk stadje een ander schatje hebben. Ik heb Jacob altijd verdedigd. Hij was me trouw, we hadden daar afspraken over. Wij respecteerden onze huwelijksbelofte en zouden elkaar nooit de pijn aandoen van bedrog.

Maar nu deed ik het zelf. Zonder veel schuldgevoel dook ik in Rico’s armen. Dat ik mijn gezin bedroog, praatte ik goed voor mezelf. Ik voelde me al jaren onbegrepen, had recht op warmte en liefde. Achteraf verwarde ik Rico’s aandacht met onvoorwaardelijke liefde. Dat was het niet. Ik streelde slechts zijn ego en hij was mijn escape.”

Stiekeme gedoe

“Na een paar keer vreemdgaan met Rico, was ik klaar met het stiekeme gedoe. Ik wilde stoppen met mijn huwelijk, zodat ik openlijk verder kon gaan met Rico. Ik was ervan overtuigd dat ik de rest van mijn leven met hem zou doorbrengen en gaf daar zonder problemen Jacob en ons fijne huis voor op. Mijn kinderen zou ik gewoon gezellig meenemen, bedacht ik. We konden met z’n allen bij Rico intrekken. Zijn appartement was ruim genoeg voor mij en mijn zoons. Ik ging volledig voorbij aan de wens van mijn kinderen, die niet zaten te wachten op een verhuizing. Noch op weggaan bij hun vader. En zeker niet intrekken bij een man die ze niet kenden!

Jacob zei later dat hij dacht dat ik aan de drugs zat. Ik raaskalde maar wat in zijn ogen. Ook de manier waarop ik aankondigde te willen scheiden na een huwelijk van bijna twintig jaar, vond hij meer het gedrag van een onverantwoorde vrouw ‘onder invloed’, dan van een verstandige, stabiele moeder. Ik bracht het bijna als een cadeau van mij aan hem. Alsof ik hem verloste van het juk van een slecht huwelijk, terwijl hij tot dan toe niet eens wist dat we in zwaar weer verkeerden. Veel tijd om daar over te praten gaf ik hem niet, want mijn koffers stonden al in de gang. Ik had gewacht tot hij thuis was gekomen uit zijn werk, had de jongens weggestuurd voor een ijsje en Jacob bijna vrolijk medegedeeld dat ik verliefd was geworden op een ander. Ik had het allemaal op een rijtje gezet: ik wilde scheiden en nam de kinderen mee, Jacob mocht in ons huis blijven wonen en kon de jongens zien als hij vrij was. Ik ging maar een paar dorpen verderop wonen, dus dat was aan te rijden.

Inmiddels snap ik dat hij dacht dat ik onder invloed was, ook al dronk ik nooit een druppel. Ik, die jarenlang ons gezin draaiende hield en als een moederkloek op haar kuikens had gezeten, huppelde nu bijna dat leven uit. Jacob was verbijsterd. Geen idee wat er ineens met mij gebeurde. Hij riep dat ik voorlopig de kinderen niet kreeg, ik moest eerst maar eens gaan uitzoeken wat ik op het spel zette. Nadenken of deze man het allemaal waard was.

Ik vond dat prima. Zag het allemaal door een roze bril. Waarschijnlijk ben ik echt even van de wereld geweest. Idolaat van Rico, volkomen in beslag genomen door de gelukshormonen.”

Bezinning

“Drie maanden heeft mijn obsessie geduurd. Daarna landde ik weer op aarde. Het samenwonen met Rico bleek lang zo leuk niet als ik dacht. Hoe fijn de seks en hoe leuk onze gesprekken ook waren, je kunt geen nieuwe relatie bouwen op de scherven van een – in wezen goed – huwelijk. Daarbij weigerden David en Aaron ook maar één voet over de drempel van Rico’s huis te zetten en was ik niet meer welkom in hun huis. Ze namen het mij vreselijk kwalijk dat ik hun veilige leventje omver gooide.

In die tijd heb ik de jongens slechts twee keer gezien, een uurtje bij McDonalds. Ondertussen ging ik stuk van heimwee. Tussen mij en Rico ontstond frictie. Er bleef niet veel over van de empathische, gevoelige man als het om mijn verlangen naar mijn kinderen ging. Hij was jaloers, vond dat ik blij moest zijn, bij hem. Baalde dat ik huilend in bed lag, omdat ik mijn zoons, maar eigenlijk ook Jacob en ons zorgeloze leven miste. Nu ik afstand had genomen van mijn gezin, bleek ons huwelijk toch niet zo erg, zo ontdekte ik. Ik had spijt dat ik me zo in een nieuwe relatie had gestort. Uiteindelijk ben ik bij Rico weggegaan. Ik kon tijdelijk in het vakantiehuisje van een vriendin gaan wonen, waar ik nu nog zit, in afwachting van iets beters.

Jacob en ik zijn tot mijn opluchting nog niet gescheiden. Hij weigerde een advocaat te zoeken toen ik dat vroeg en heeft tot nu toe ook nog geen actie ondernomen. Wat mij betreft hoeft dat ook niet meer. Ik zou het liefst weer bij Jacob terugkeren. Ik voel nog steeds veel liefde voor hem en zie nu in dat Rico een domme bevlieging was.

Jacob staat niet te springen om een eventuele terugkeer. Hij zegt dat zijn vertrouwen in mij weg is. Wel is hij bereid te praten met een mediator om samen tot een geschikte omgangsregeling en oplossing voor de jongens te komen. Vanaf het moment dat ik naar Rico vertrok, heeft Jacob speciaal verlof aangevraagd. Hij hoefde daardoor niet naar het buitenland en kon er zijn voor de jongens. Maar hij wil terug naar zijn oude functie en hoopt dat ik straks weer voor de kinderen kan zorgen. Ik zou niets liever willen. De kinderen en ik bouwen voorzichtig weer aan een band. Vooral David, de jongste, heeft daar behoefte aan, Aaron is een puber en wat nukkiger. Maar sinds ik gebroken heb met Rico, zijn ze al een stuk toeschietelijker. Ik denk dat zij ook dolgraag alles weer bij het oude zien worden. Wie weet. Zo lang Jacob geen scheiding aanvraagt, houd ik hoop dat hij me vergeeft en me nog wil terugnemen.”

Tip van de redactie

Affaires en overspel bestaan al sinds het huwelijk werd uitgevonden, en ook de aversie ertegen. En toch weten we maar weinig over dit eeuwenoude taboe, dat wereldwijd wordt veroordeeld maar ook wereldwijd plaatsvindt. In Liefde in verhouding geeft psychotherapeut Esther Perel een heldere en gedurfde nieuwe kijk op relaties, trouw en verlangen. Voor meer informatie klik op onderstaande button.